“กลิ่นตัว” เรื่องใหญ่ที่ทำให้สูญเสียความมั่นใจ

รับสาระกับนายเอ๊ะได้ทุกวันพุธเที่ยงตรง

เอดส์หรือโรคภูมิคุ้มกันบกพร่อง เป็นโรคติดต่อที่เกิดจากการติดเชื้อไวรัส HIV ซึ่งทำให้ภูมิคุ้มกันตามธรรมชาติของร่างกายหยุดทำงาน เปิดโอกาสให้ไวรัสและแบคทีเรียอื่นๆ เข้าจู่โจมร่างกายได้ ตั้งแต่ที่เกิดการระบาดจนถึงปัจจุบันมีจำนวนผู้ติดเชื้อทั่วโลกรวมกว่า 84 ล้านคน และมีผู้เสียชีวิตแล้วกว่า 40 ล้านคน ในด้านของไวรัส พวกมันอาจไม่ได้ชั่วร้ายหรือดุร้ายไปกว่าสัตว์ชนิดอื่น ๆ เพียงแต่ต้องการอยู่รอดด้วยการเกาะกินอาหารในเซลล์ของร่างกายมนุษย์เท่านั้น

การที่เราเจ็บป่วยก็เพราะแบคทีเรียหรือเชื้อโรค ที่แม้จะมีเพียงหนึ่งเซลล์ แต่มันขยายพันธุ์ได้เร็วมาก เพียงมีอาหาร มันก็สามารถเติบโตและแบ่งตัวออกเป็นสองตัว เพิ่มจำนวนมากขึ้นเรื่อย ๆ จนทำเซลล์ในร่างกายผิดปกติหรือตายไป แบคทีเรียบางชนิดสามารถ มีจำนวนทวีคูณทุกๆ สิบนาที ซึ่งหมายความว่า จากแบคทีเรียตัวเดียว เมื่อผ่านไปสิบนาที จะมีสองตัว เมื่อผ่านไปยี่สิบนาที จะมีสี่ตัว หลังจากผ่าน ไปสามสิบนาที จะมีแปดตัว อย่างต่อเนื่อง จากการเพิ่มขึ้นแบบยกกำลังนี้ ในเวลาไม่ถึงสองชั่วโมง แบคทีเรียต้นกำเนิดก็จะมีลูกหลานมากกว่าหนึ่งพันตัว เมื่อผ่าน ไปหกชั่วโมง แบคทีเรียแต่ละตัวก็จะมีลูกหลานได้เป็นพันล้านตัว / และในเวลาไม่ถึง 24 ชั่วโมง หรือ 1 วัน แบคทีเรียหนึ่งตัวสามารถมีลูกหลานได้มากกว่า 4 พันล้านล้านตัว (4,000,000,000,000,000) และหากสภาพแวดล้อมในเวลานั้นเกื้อหนุนต่อการเจริญเติบโตแล้วล่ะก็ จำนวนประชากรแบคทีเรียจะสามารถเพิ่มขึ้น จนกระทั่งมีเซลล์แบคทีเรีย 1 หมื่นล้านเซลล์ในพื้นที่ทุก ๆ หนึ่งมิลลิลิตร เลยทีเดียวครับ

หากเปรียบร่างกายของมนุษย์คือเมืองหนึ่งเมือง ที่มีเหล่าทหารคอยปกป้องพรมแดน มีประชาชนอาศัยอยู่ในเมืองแล้วล่ะก็ ไวรัสก็คงเปรียบได้กับกองกำลังเร่ร่อน ที่ไม่มีเมืองอยู่อาศัย พวกมันต้องการบุกรุกหาที่อยู่ และกระจายเผ่าพันธุ์ในเมืองต่างๆ เพื่อมีชีวิตอยู่

ไวรัสเป็นปรสิตที่ต่างจากปรสิตอื่นๆ เพราะมันต้องอาศัยเซลล์ของสิ่งมีชีวิตอื่นในการอยู่รอด และมีขนาดเล็กกว่าเซลล์มาก รอบตัวเรามีไวรัสนับพัน ๆ ล้านตัวที่กำลังรอ ให้เราหายใจเข้าไป อย่างเช่น เชื้อไวรัสโคโรนาที่ทำให้เกิดโรคโควิด-19 ที่ทั่วโลกต่างรู้จักกันดี ในขณะที่อยู่นอกเซลล์ ไวรัสจะมีลักษณะเป็นอณูขนาดจิ๋ว มีเส้นผ่าศูนย์กลางเพียง หนึ่งส่วนพันล้านเมตร เมื่อเหล่าไวรัสจู่โจมเข้าไปในเซลล์จะกัดกินแย่งชิงอาหารเพื่อขยาย พันธุ์ ผลิตไวรัสเพิ่มขึ้น ทำให้เซลล์ถูกทำลายไปในกระบวนการนี้

เมื่อคนเป็นหวัดจาม ไวรัสนับ 100,000 ตัวจะกระจายไปได้ไกลถึง 9 เมตร พุ่งด้วยความเร็วมากกว่า 160 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ซึ่งหมายความว่า หากเราอยู่ในบริเวณที่มีคนจาม ไวรัสที่แฝงอยู่สามารถเดินทางมาถึงเราได้ในเสี้ยววินาที นี่คือกลไกที่ทำให้ไวรัสไข้หวัดกระจายตัว และขยายเผ่าพันธุ์ได้อย่างรวดเร็ว ที่อาจก่อให้เกิดโรคระบาดได้นั่นเอง

ดาวหางที่พุ่งเข้ามาถึงชั้นในของระบบสุริยะไม่ได้ผ่านโลกของเราไปทุกครั้ง มีการสันนิษฐานว่าเมื่อราว 65 ล้านปีก่อน มีดาวหางหรือก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่ เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 10 กิโลเมตร ได้พุ่งเข้าชนโลกบริเวณประเทศเม็กซิโกในปัจจุบัน ด้วยความเร็วราว 50 กิโลเมตร ต่อวินาที หรือ 180,000 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ทำให้เกิดการระเบิดที่มีความรุนแรงเท่ากับระเบิดทีเอ็นทีหรือระเบิดแรงสูงขนาดหนึ่งล้านล้านเมกะตัน ส่งผลให้หินขนาดใหญ่ที่ร้อนจัดจนถึงจุดหลอมละลายปลิวว่อนทั่วบนท้องฟ้า ก่อนที่จะตกลงมาบนผิวโลก และแผ่ความร้อนเท่ากับ 10 กิโลวัตต์ต่อหนึ่งตารางเมตร ออกมาเป็นเวลาหลายชั่วโมง ทำให้ผิวโลกร้อนระอุเหมือนกับเตาอบที่กำลังอบไก่เลยทีเดียว

ฝุ่นที่เกิดจากการระเบิดครั้งนั้นได้ลอยปกคลุมโลกของเราเป็นเวลาหลายปี บดบังดวงอาทิตย์ ทำให้พืชสีเขียวต่างๆ ที่ต้องใช้แสงอาทิตย์ในการดำรงชีวิตตายลง และโลกของเราต้องตกอยู่ในยุคน้ำแข็ง ซึ่งส่งผลกระทบมากมาย รวมถึงความเป็นไปได้ ที่ทำให้ สิ่งมีชีวิตอย่างไดโนเสาร์ ต้องจบชีวิตลง กลายเป็นการอวสาน ของยุคไดโนเสาร์นั่นเอง

เพื่อน ๆ หลายคนที่เลี้ยงน้องหมา น้องแมว

เคยได้ยินหรือสงสัยหรือไม่ครับว่า

เห็บที่อยู่บนตัวสัตว์เลี้ยง

ถ้าเผลอบี้โดยไม่ตั้งใจ จะทำให้ไข่เห็บแพร่กระจายมากขึ้น

และเจ้าเห็บพวกนี้ ขยายพันธ์ุ ได้อย่างไร

วันนี้ ผมมีข้อมูลมาบอกครับ

รับสาระกับนายเอ๊ะได้ทุกวันพุธเที่ยงตรง

ทางแฟนเพจ NSMThailand

หรือฟังนายเอ๊ะเล่าเรื่องได้ทาง YouTube NSMThailand

อัปเดตข่าวสารวิทยาศาสตร์ในรอบสัปดาห์ ประจำวันที่ 21 ตุลาคม 2565

ถ้าพูดถึงสิ่งมีชีวิตที่ใหญ่ที่สุด หลายคนอาจจะคิดว่าต้องเป็นสัตว์ใหญ่ยักษ์อย่างวาฬสีน้ำเงินขนาดมหึมา ที่มีน้ำหนักถึง 190 ตัน หรือเท่ากับช้างประมาณ 30 เชือกรวมกัน แต่ความจริงแล้ว ยังมีสิ่งมีชีวิตที่ใหญ่กว่านั้นอีกครับ

สิ่งมีชีวิตที่แผ่กว้างที่สุด สามารถพบได้ที่อุทยานแห่งชาติมัลเฮอร์ ในเทือกเขาบลูเมาน์เท่น รัฐโอเรกอน สหรัฐอเมริกา เป็นเห็ดพันธุ์หนึ่งที่รู้จักกันในชื่อ เห็ดน้ำผึ้ง คืบคลานเติบโตอยู่กับผืนป่า มีขนาดใหญ่โตกินพื้นที่ถึง 5,500 ไร่ หรือเท่ากับสนามฟุตบอล 1,220 สนาม โดยคาดว่า เห็ดนี้มีอายุกว่า 2,500 ปีแล้ว

ส่วนสิ่งมีชีวิตที่สูงที่สุด เป็นต้นไม้ที่ชื่อว่า ซีคัวยา เซมเปอร์วิเรนส์ หรือที่รู้จักกันในชื่อ ต้นโคสต์เรดวู้ดยักษ์ ในเขตสงวนมอนต์โกเมอรีสเตต รัฐแคลิฟอร์เนีย มีต้นโคสต์เรดวู้ดยักษ์ต้นหนึ่งที่สูงถึง 112 เมตร ซึ่งมีอายุกว่า 1,000 ปี และ ส่วนต้นที่ใหญ่ที่สุดที่เคยปรากฏในบันทึก ซึ่งถูกพายุขนาดใหญ่พัดล้มลงในปี ค.ศ1905. นั้น มีน้ำหนักถึง 3,688 ตัน เทียบเท่ากับปลาวาฬสีน้ำเงิน 20 ตัว หรือช้าง 600 เชือกเลยทีเดียว

ส่วนต้นไม้ที่ใหญ่ที่สุดและยังมีชีวิตอยู่ ต้องยกให้ ต้นสนซีคัวยายักษ์ ที่เรียกกันว่า เจเนอรัล เชอร์แมน อยู่ในอุทยานแห่งชาติซีคัวยา รัฐ แคลิฟอร์เนีย ซึ่งหากตัดต้นไม้นี้เป็นท่อนๆ จะได้ไม้ขีดไฟจำนวนมหาศาล ถึง 5 พันล้านอันเลยล่ะครับ

ระบบสุริยะ เป็นระบบดาวที่มีดาวฤกษ์อย่างอาทิตย์เป็นศูนย์กลาง และมีดาวเคราะห์หรือวัตถุอื่น ๆ โคจรอยู่โดยรอบเนื่องจากแรงโน้มถ่วง โลกของเราก็เป็นหนึ่งในบริวารเหล่านั้นที่โคจรรอบดวงอาทิตย์ ดาวเคราะห์ที่อยู่ใกล้ดวงอาทิตย์มากที่สุดคือ ดาวพุธ ที่ห่างจากดวงอาทิตย์เพียง 58 ล้านกิโลเมตร ถัดออกมาเป็นดาวศุกร์ ที่ห่างจากดวงอาทิตย์ 108 ล้านกิโลเมตร แล้วจึงเป็นโลกของเรา ที่ห่างจากดวงอาทิตย์ 150 ล้านกิโลเมตร หรือ 8.3 นาทีแสง กล่าวคือ แสงที่เคลื่อนที่ได้เร็วมากถึง สามแสนกิโลเมตรต่อชั่วไมง ยังต้องใช้เวลานาน 8.3 นาทีเพื่อเดินทางจากดวงอาทิตย์มาถึงโลก แม้จะดูห่างไกลมาก แต่ในอวกาศระยะทางขนาดนี้ยังถือว่าโลกเป็นดาวเคราะห์วงในที่อยู่ใกล้ดวงอาทิตย์มาที่สุดดวงหนึ่ง ถัดจากโลกออกไป คือดาวอังคาร ห่างจากดวงอาทิตย์ราว 220 ล้านกิโลเมตร ซึ่งดาวเคราะห์ทั้ง 4 ดวงนี้ คือ ดาวพุธ ดาวศุกร์ โลก และดาวอังคาร จัดเป็นดาวเคราะห์ขนาดเล็ก ตามมาตรฐานทางดาราศาสตร์

ถัดจากดาวอังคารไป จะเป็นดาวพฤหัส อยู่ห่างจากดวงอาทิตย์ 780 ล้านกิโลเมตร เป็นดาวเคราะห์ที่ใหญ่ที่สุดในระบบสุริยะ ใหญ่กว่าโลก 11 เท่า และมีมวลสารมากกว่าโลกถึง 318 เท่า ถัดจากดาวพฤหัสจะเป็นดาวเคราะห์ขนาดใหญ่อีก 3 ดวง คือ ดาวเสาร์ ดาวยูเรนัส และดาวเนปจูน ตามลำดับ

ส่วนดาวพลูโตที่อยู่ท้ายสุดนั้น มีขนาดเล็กสุดเพียงสองในสามของดวงจันทร์ของโลกเท่านั้น โดยในปี ค.ศ. 2006 ที่ประชุมนักดาราศาสตร์นานาชาติมีมติร่วมกันให้ถอดดาวพลูโตออกจากการเป็นดาวบริวารของดวงอาทิตย์ เนื่องจากไม่มีวงโคจรรอบดวงอาทิตย์เหมือนดาวบริวารอื่น ๆ และจัดให้ดาวพลูโตเป็นเพียงดาวเคราะห์แคระเท่านั้น

เพื่อน ๆ หลายคนอาจเคยได้ยินคำพูดที่ว่า “อย่าอ่านหนังสือในที่มืด เพราะจะทำให้สายตาสั้นได้” แต่เพื่อน ๆ หลาย ๆ คนยังติดการเล่นโซเชียล ก่อนนอน จึงอาจจะไม่ได้คำนึงถึงจุดนี้ใช่หรือไม่ครับ ความจริงแล้ว การที่เราจะสายตาสั้นนั้น มีสาเหตุจากอะไรกันแน่ วันนี้เรามาทำความเข้าใจกันครับ 

รับสาระกับนายเอ๊ะได้ทุกวันพุธเที่ยงตรง 

ทางแฟนเพจ NSMThailand 

หรือฟังนายเอ๊ะเล่าเรื่องได้ทาง YouTube NSMThailand

ปกติแล้วดาวฤกษ์ที่กำลังจะสิ้นอายุขัย จะค่อย ๆ ดับลงกลายเป็นดาวแคระขาว หรือดาวนิวตรอนในที่สุด แต่หากดาวฤกษ์ดวงนั้น มีมวลหลงเหลืออยู่มากกว่าดวงอาทิตย์สามเท่าขึ้นไป ขณะที่ดับลงถึงจุดหนึ่ง มันจะถล่มลงเพราะน้ำหนักของตัวเอง จากการบีบอัดของแรงโน้มถ่วง

ทุกสิ่งสามารถเกิดเป็นหลุมดำได้ หากถูกบีบอัดแรงพอ และยิ่งมีมวลมาก ยิ่งใหญ่เท่าไร ก็กลายเป็นหลุมดำได้ด้วยแรงบีบอัดยิ่งน้อยเท่านั้น

โลกเป็นหลุมดำได้ หากถูกบีบอัดเหลือเท่าเม็ดถั่วขนาดใหญ่ ดวงอาทิตย์เป็นหลุมดำได้ หากถูกบีบเหลือเท่าลูกบอลขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 2.9 กิโลเมตร ส่วนหยดน้ำยักษ์ ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางเท่าระบบสุริยะ จะกลายเป็นหลุมดำได้ โดยไม่ต้องมีแรงบีบอัดเลย

ใจกลางของหลุมดำ เป็นเหมือนจุดจุดหนึ่งเรียกว่า สภาวะเอกฐาน หรือ ซิงกูลาริตี้ ที่นักดาราศาสตร์ยังไม่เคยมองเห็นมาก่อน เพราะเป็นจุดที่มีแรงโน้มถ่วงสูงมาก ไม่ว่าอะไรก็จะถูกดึงเข้าไปไม่ให้เล็ดลอดออกมาได้ แม้กระทั่งอนุภาคของแสงโดยบริเวณที่แรงโน้มถ่วงหยุดไม่ให้แสงเล็ดลอดออกมานี้ เรียกว่า “ขอบฟ้าเหตุการณ์” เพราะเราไม่สามารถมองเห็นเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นภายในนั้นได้เลย และไม่รู้ว่าหน้าตาของซิงกูลาริตี้ที่แท้จริงเป็นอย่างไร เราจึงเรียกมันว่า หลุมดำ

แม้จะมองไม่เห็น แต่นักดาราศาสตร์ก็สามารถคาดการณ์การมีอยู่ของหลุมดำได้จากผลกระทบของมัน สิ่งที่ตกลงไปในหลุมดำจะร้อนมาก และแผ่รังสีเอ็กซ์ออกมาให้ได้สังเกตก่อนจะหายไปนั่นเอง ปัจจุบันพบว่า มีหลุมดำขนาดมหึมามากมายในศูนย์กลางของแต่ละกาแล็กซี่ รวมถึงกาแล็กซีทางช้างเผือกของเราด้วย ที่หลุมดำขนาดใหญ่นั้นยังรายล้อมไปด้วยหลุมดำขนาดเล็กอีกเป็นจำนวนมาก