The Film Pit

Ξανά Γκοντφρεη Χο; ΝΑΙ ΞΑΝΑ ΤΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΧΕΤΕ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΟΝΤΚΑΣΤ; ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΘΕΤΕ ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΚΑΝΤΕ ΚΑΜΙΑ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΛΟΓΙΑ.

Πολύ καλή ταινία, ίσως η καλύτερη που έχομε δειξει/προτείνει και ίσως μια από τις καλύτερες όλων των εποχών μετά τον Πολίτη Κεην.

Μια κινηματογραφικη ονειρωξη με οπλα, αλουμινοχαρτα, βαμπιρ, σεξ σε λιμνες, φαντάσματα με σηκωμαρες και άλλα υπέροχα.

ΠΕΙΤΕ ΚΑΝΕΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. ΑΝΤΕ.

Ο γιος του Ρίτσαρντ Χάρισον είναι εδώ, τον έφερε με ούμπερ ο Στέλιος ο Καρακάσης και εμείς απλά τον ευχαριστούμε.

Νεαρός ξανθομπαμπουρίνος λευκίζει, μετά ινδιανίζει, μετά λευκίζει εκ νέου επειδή δολοφονο-ινδιάνισε και μετά ΚΑΙ ΠΑΛΙ ινδιανίζει επειδή ΓΙΟΥ ΚΑΝ ΤΕΗΚ ΔΕ ΙΝΔΙΑΝ ΑΟΥΤ ΟΒ ΔΕ ΧΟΥΑΗΤ ΜΠΟΗ ΜΠΑΤ ΓΙΟΥ ΚΑΝΤ ΤΕΗΚ ΔΕ XOYAHT ΜΠΟΗ ΑΟΥΤ ΟΒ ΔΕ ΙΝΔΙΑΝ ή κάτι ανάλογο δεν είμαστε σίγουροι.

Κακοί καμποήδες, καλοί ινδιάνηδες, δράση, σέηξ και ίντριγκα σε μια ταινία που θα ήθελε να τα έχει όλα αυτά αλλά τελικά έχει κάποια απο αυτά και όλα σε μεσαίες εως χαμηλές ποσότητες.

It means well τρομάρα της, αλλά τελικά δεν τα πολυκαταφέρνει.

Αλλά έχει γιο Χάρισον οπότε ΒΟΥΛΩΝΕΤΕ.

Τι γίνεται όταν ο Ριτσαρντ Χάρισον στέλνει τα νιντζοφορμακια του για πλύσιμο;

Τι γίνεται όταν συμμορία τυφεκιστών του περοβολανε την κόρη και τον γαμπρο;

Τι γίνεται όταν του απαγαγουν την γενεκα αλλά υπάρχει πισίνα ελεύθερη;

Τι γίνεται όταν υπάρχει αβεηλαμπολ το καλύτερο ρουκετοβολο του πλανητη;

Τι γίνεται όταν δεν έχει θέση για παρκινγκ στο ΧΟΓΚΟ και πας στην Μανίλα;

ΘΑ ΣΑΣ ΠΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ

ΜΠΛΑΝΤ ΝΤΕΤΣ ΓΙΝΕΤΑΙ.

ΑΥΤΟ ΓΙΝΕΤΑΙ.

Νεαρή μάγισσα με νεύρα και κακά σχέδια (τα νεύρα μάλλον λόγω κάκιστης περούκας) κάμει χαμό στα παλιά αλλά τήνε παίρνουν πρέφα οπότε και έρχεται στα σήμερα επειδή μπορεί.

Τα σήμερα είναι η Νέα Υόρκη των 80ς. Μαζί της φέρνει:

- κοντό μαλλί

- δερμάτινα

- έξι στήθια

- και γυπαετική πρακτική που θα ζήλευε και ο Πέπε Λε Πιού.

Θα καταφέρει να ολοκληρώσει τα σατανικά σχέδιά της; Μας ενδιαφέρει;

Σταθμός Α στο μεγάλο ταξίδι του Στυλιανού Καρακάση προς το τέλος της σεζόν.

Τζόσεφ Λάι και Γκόντφρεη Χο, Γκοντφρεη Χο και Τζόσεφ Λάι και πάλι κοντά σας. Οι άνθρωποι που έστησαν, που ΓΕΝΝΗΣΑΝ το Φιλμ Πι επιστρέφουν με άγριες διαθέσεις, στην ΙΣΩΣ καλύτερή τους ταινία έξω απο το θρυλικό Ninja Commandments το οποιο θα το πιάσομε άλλη φορα.

Τυχαίο που και οι δύο ταινίαι έχονε έντονα θρησκευτικά ΑΝΔΕΡΤΟΟΥΝΣ; Όχι βέβαια. Διότι όπως και να το κάνουμε ένας νίντζα λειτουργεί ΠΑΝΤΑ καλύτερα με μια πινελιά βίβλου.

Αδιανόητη παραγωγή, μεγάλες μουσικές και ένας Ρίτσαρντ Χάρισον σε φουλ γερο-μπαμπαλής mode, να τα βάζει με την στραβή οδοντοστοιχία του μονίμως ζοχαδιασμένου Γκραντ Τεμπλ, επειδής μωρό-Χριστός, ή ΑΛΦΑ όπως το λένε στην Ταϊλάνδη κι εμείς μετά τόνε κάναμε μπύρα.

Νίνια διάολε. Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο.

Τι παίρνεις όταν συνδυάσεις τους σπουδαιότερους εκπροσώπους του ΠΡΟΥΣΠΛΟΗΤΕΣΙΟ, τα τιτάνια ανδρόβυζα του Μπόλο Γιανγκ, ράντομ γυμνές κορασίδες στην παραλία της Νέας Μάκρης (περίπου) και μερικά από τα πλέον ξεχειλωμένα αντρικά σώβρακα;

Μα το ΜΑΟΥΝΤ ΡΑΣΜΟΡ του είδους φυσικά.

Ένα υπέροχο τα-λέμε-μετά στους Μπρουσοκάτηδες του ονείρου πριν πέσουμε πάλι στην αγκαλιά των Νίνια.

Ήταν πραγματικά όλοι τους υπέροχοι.

Ο Μπρουζλίς απόθανε, αλλά αυτό σημαίνει ΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ότι πρέπει να μην υπάρχει ο Μπρουζλίς; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ.

Αυτό είπανε μέσες-άκρες διάφοροι ΒΙΖΙΟΝΕΡΙΖ του ασιατικου κινηματογράφου (ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ) όταν απόθανε ο Μπρουζλίς και έσιασαν το σκατιανό, ανίερο, ανήθικο, ξεφτιλάμενο και ΑΠΟΛΥΤΑ υπεροχόνιο είδος του ΠΡΟΥΣΠΛΟΤΕΣΙΟ.

Το οποίο μας έδωσε τι μας έδωσε; Καμιά 300ρια ταινίες, άπειρα word-plays με τους τίτλους ταινιών του μακαρίτη και ΑΥΤΟ ΕΔΩ, που πολλές ψυχές αναφέρουν συχνά ως το χειρότερο προιον του είδους.

ΑΙΣΧΟΣ λεμε εμείς. Γιατί εδώ μιλάμε για ντοκιμαντέρ. Ερευνητικό ρεπορτάζ που θα ζήλευε και ο Χαρδαβέλας, αποκλειστικές συνεντεύξεις που θα ζήλευε και ο Θέμης Γεωργαντάς, αληθοφανή πλάνα ΑΠΟ ΑΚΤΣΟΥΑΛ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ που θα τα έγλεπε ο Ευαγγελάτος και στο επόμενο πλάνο θα ήταν και ο ίδιος μέσα.

Δηλαδή όταν κάνει ο Ατέμπορος αυτά με τους λιόνταρους είναι καλά;

ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ. ΑΚΟΥ ΕΚΕΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ.

ΑΣΚΕΤΟΙ

Δεν συμβαίνει συχνά να κατεβαίνει τα σκαλιά του ημι-υπογείου μια απο τις καλύτερες ταινιες sci-fi τρόμου όλων των εποχών.

Μια ταινία που δίκαια έχει χαρακτηριστεί "ορόσημο" και "θρυλική".

Μια ταινία που μέχρι και σήμερα διδάσκεται ως παράδειγμα σεναρίου, μοντάζ και ειδικών εφέ.

Μια ταινία που είναι τόσο άκοπα άψογη που σε κάνει να μην θες να ξαναδείς οτιδήποτε άλλο, γιατί η σύγκριση είναι κατάφορα άδικη.

Όλα τα παραπάνω θα μπορούσε άνετα να τα έχει γράψει ο Τσαρλς Μπάντ για το Parasite αλλά δεν το έκανε. Και αν θέλετε την άποψή μας, μαλακία του. Εμείς θα τον στηρίζαμε.

Καλά εντάξει, το "στηρίζαμε" ίσως να είναι κάπως υπερβολικό. Αλλά σίγουρα θα κοιτούσαμε με υποστηρικτικό βλέμμα προς την γενική του κατεύθυνση. Ναι, αυτό θα κάναμε.

Είναι το λιγότερο που αξίζει σε αυτό το διαμάντι.

H as-lo-as-lo-fi-gets κλωτσιά στα μούτρα του Buddy Giovinazzo καταφτάνει με άγριες διαθέσεις στο αγαπημένο σας ημι-υπόγειο.

Μια ταινία ορισμός του αμερικάνικου εφιάλτη (σε όνομα και ουσία), το Combat Shock καταφέρνει τόσα χρόνια μετά την κυκλοφορία του να κρατιέται φρέσκο και σύγχρονο, χωρίς να χάνει ίχνος απο την αγριάδα και την raw-as-all-fuck ενέργεια που είχε στα 80ς.

Ο Φράνκι γυρίζει καμένος μέχρι το μεδούλι απο το Βιετνάμ και σύντομα μεταφέρει όλη την κόλαση που έζησε στα διαλυμένα πεζοδρόμια του Στάτεν Άηλαντ. Και αυτό είναι όλο. απο σενάριο γιατί αυτό χρειάζεται για να κάνει ο Buddy το κομμάτι του.

Σίγουρα μια ταινία που δεν βλέπεις για να περάσεις καλά, αλλά σίγουρα μια ταινία που βλέπεις όταν θες να θυμίσεις στον εαυτό σου, ότι δεν χρειάζεσαι απαραίτητα πολλά χρήματα όταν έχεις όραμα and no intention of pulling any fucking punches.

Αυτή τη βδομάδα, ο Στέλιος και ο Αχιλλέας εξετάζουν την πιο Μάκη ταινία που έχουν δει, χωρίς το Μάκη.

Η ατιμη η κενωνία τον ανάγκασε να σημειώσει την πρώτη του απουσία από την αρχή τούτου του πόντκαστ, αν και πνευματικά ήταν εκεί μέσω της εξαιρετικής επιλογής του The Deadly Art of Survival.

Μια ταινία 99.8% βάημπς, που για άλλη μια φορά φέρνει στο φιλμπιτικό προσκήνιο τη Nέα Υόρκη των σέβεντιζ, αλλά αυτή τη φορά με μία τζούρα νίνια / τσαντάκηδες / σαντουιτσοκλέφτες / φαρσέρ. Χουάτ ε τουίστ.

Στα πλας του επεισοδίου, η πιθανότατη πλέον μετονομασία της Αγίας Ζώνης σε Disco Dojo, μια ιστορία θανατηφόρας επιβίωσης από την Άνω Τούμπα των νάηντιζ, και άλλα όμορφα.