Το τελευταίο επεισόδιο του πόντκαστ με τον ευφάνταστο τίτλο έχει ευχαριστήρια, αποχαιρετισμούς και ράντομ πληροφορίες για τον αριθμό 53. Θα τα πούμε σύντομα σε ένα άλλο γκρινπόστικο πόντκαστ και μέχρι τότε θα τα λέμε στο instagram. Ελπίζω τον τελευταίο ενάμιση χρόνο να σας είπα όντως κάτι που δεν ξέρατε. Αν όχι, ίσως την επόμενη φορά!

Βρέθηκα στο Ευρωκοινοβούλιο για το Gender Equality Week 2024, γνώρισα ενδιαφέρουσες γυναίκες, άκουσα τις σκέψεις και τις ιδέες τους και γύρισα πίσω με ακόμα περισσότερους προβληματισμούς από όσους πήγα. Το Βέλγιο, τα ποδήλατα, ένα χάλια ριζότο, τα ταξικά αεροδρόμια και το δίπολο ελπίδα vs ματαιότητα. 

Ποιό είναι αυτό το προϊόν που δεν ξέρατε ότι χρειάζεστε και σας έχει αλλάξει τη ζωή; Σας ρώτησα μια μέρα στο instagram, ανοίξατε την ψυχούλα σας και τώρα ήρθε η ώρα για sharing που είναι caring όπως μερικά από τα προϊόντα που αναφέρω στο επεισόδιο. Οι τσακωμοί με τις σκούπες ρομπότ, η κατηγορία «τσιμπιδάκι φρυδιών», το swiffer που είναι κάτι παραπάνω από προϊόν, το καλύτερο παντοφλάκι και φυσικά … μια ωδή στο ΚΛΑΜΕΡ!

Μια ακόμα ανάλυση για τον νέο δίσκο του ΛΕΞ που δεν το κάνει μόνο για την κουλτούρα.

Τι είναι πραγματικό; Αυτό που βλέπουμε, αυτο που σκεφτόμαστε, αυτό που νομίζουμε; Ποιός είναι ο «κακός δαίμονας» του Ντεκάρτ και τι σχέση έχει με το αν ζούμε στο matrix; Τελικά πόσο πιθανό είναι το να ζούμε σε μια προσομοίωση και γιατί αυτό το ερώτημα καταλήγει σε άπειρη παλινδρόμηση; Είναι ένας simulated κόσμος η απάντηση στο παράδοξο του Φέρμι; 

Η επιστροφή από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης είναι γεμάτη απορίες και προβλήματα. Πόσα αστεράκια να βάλω σε μια ταινία που μου άρεσε; Και τελικά μου άρεσε επειδή πέρασα ωραία βλέποντάς την ή επειδή τη θεωρώ άρτια καλλιτεχνικά; Αξίζει να την ξαναδώ ή είναι καλύτερο να δω μια καινούρια; Πόσο καλή είναι μια ταινία που σε κάνει να νιώθεις χάλια και ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΠΙΑ ΤΕΤΟΙΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ. Σε αυτό το επεισόδιο βάζω 3,5 αστεράκια.

Ένα παρανοϊκό και παθιασμένο επεισόδιο με πραγματικό τίτλο «πριν πατήσεις το play βάλε ποτό». Πώς να πάθετε υπαρξιακή κρίση ενώ κατεβάζετε τα χειμωνιάτικα; Τι συμβολίζουν τα χιλιοφορεμένα t-shirts; Είναι η δουλειά των ονείρων μου ένα παντελόνι που τελικά δεν μου κάνει; Εκείνο το λερωμένο φούτερ, ποιός θα μου πει να το πετάξω; Bonus, η κραυγή αγωνίας για το πώς διευθετείται το αιώνιο ερώτημα: αυτό να το κρατήσω ή να το δώσω;! 

Αν αναρωτιέστε ποιος είναι τελικά ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου, η απάντηση είμαι μια: το excel. Γι’αυτό κι εγώ ήρθα σήμερα για να μοιραστώ μερικές ακόμα εντελώς προσωπικές πληροφορίες για το excel που έχω φτιάξει για να συμπληρώνω τα έξοδα που κάνω κάθε μήνα. Σε ποιές κατηγορίες χαλάμε τελικά τα περισσότερα χρήματα; Τι δείχνει για σενα το να κάνεις καφέδες, ποτά και διασκέδαση το 7% των συνολικών σου εξόδων; Γιατί το σούπερ μάρκετ είναι αντιστρόφως ανάλογο του delivery; Ακούστε και κρίνετε ελεύθερα.

Η Στεφανία Γουλιώτη και η παράσταση "The Second Woman" με έκαναν να περάσω 14 από τις 24 συνολικά ώρες στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση και να υποφέρω τις υπόλοιπες 10 που δεν ήμουν εκεί. Μπορεί να μην εν έχω ιδέα πώς θα συνεχίσω κανονικά τη ζωή μου χωρίς να βλέπω τη Στεφανία να χωρίζει κάθε 12 λεπτά τρώγοντας νούντλς, αλλά ... δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου!

Ρώτησα το Chat GPT με ποιό θέμα να ασχοληθώ αυτή την εβδομάδα στο podcast, εκείνο μου απάντησε, εγώ έφερα τα θέματα στο στούντιο για να τα συζητήσουμε αφιλτράριστα και κάπως έτσι πέρασα ένα φανταστικό μισάωρο. «H Διαχείριση του Χρόνου και το Παράδοξο της Αναμονής», «Η Τεχνητή Νοημοσύνη και τα Όρια της Ανθρώπινης Εμπειρίας» και «Η Σιωπή: Ένα Καταφύγιο ή Μια Χαμένη Ευκαιρία;»