Το podcast γίνεται για λίγο bookcast και συζητάμε για τρία εκπληκτικά βιβλία, το πώς συνδέονται μεταξύ τους θεματικά και τα επίπεδα εμβάθυνσης που σου επιτρέπουν να κατέβεις. Ο Ξένος του Αλμπέρ Καμύ (1942), Ο Αναρχικός Τραπεζίτης τού Φερνάντο Πεσσόα (1922) και Ο Θάνατος του Ιβάν Ιλίτς του Λέων Τολστόι (1886).

Πώς περάσατε στις διακοπές σας και πώς να βαθμολογήσετε σωστά την εμπειρία σας; Το σύστημα αξιολόγησης νησιών ήρθε για να μείνει! Μερικά λόγια για την Ανάφη, την Αμοργό, τον Θεό και τα ξενύχτια που δεν έζησα.

Για όσους μείνετε σπιτι: ταινίες, σειρές, επιτραπέζια, συνταγές για κοκτειλ, συνταγές για καλοκαιρινά γεύματα και κάνε το μπαλκόνι σου νησί. Για όσους πάτε διακοπές: νησιώτικα tips, παραλιακά tips και μερικές σκέψεις για last minute αποδράσεις. 

Το νέο trend μας προτρέπει να κάνουμε διακοπές σπίτι μας - όχι επειδή δεν έχουμε λεφτά να πάμε στα ελληνικά νησιά, αλλά επειδή θα περάσουμε τέλεια και χωρίς αυτές. Σε μια χώρα που παραπαίει πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά και προσκυνάει τους τουρίστες της, ρομαντισμός είναι να εξιδανικεύεις το ανυπόφορο για να μπορέσεις να το κάνεις υποφερτό.  

Τι είναι η καμπύλη δημιουργικότητας - δεν υπάρχει, τη φαντάστηκα ή μπορεί και να υπάρχει - και πώς γίνεται τη μια μέρα να μπορείς να γράψεις βιβλίο για ένα θέμα και την άλλη να μην μπορείς να γράψεις ούτε τον τίτλο; Ένα επεισόδιο για την έμπνευση, τη δημιουργικότητα και … τα ποτήρια!

Πώς παίρνεις μια απόφαση; Βήμα 1: Κλαίς. Βήμα 2: Αναρωτιέσαι πώς παίρνεις μια απόφαση. Ε μετά κάνεις λίστες με pros & cons, νομίζεις ότι αποφασίζεις αλλα τελικά ξεαποφασίζεις και η ζωή κυλάει σε αυτό το αέναο decision loop. Και πες ότι παίρνεις τελικά την απόφαση μετά από πόνο, δάκρυα και χρήση της βοήθειας του κοινού. Για ποιόν εαυτό σου την παίρνεις; Για τον τωρινό ή για τον μελλοντικό; Και μέχρι πότε κινδυνεύεις αυτή η απόφαση να καθορίσει τη ζωή σου; Ένα επεισόδιο που καταλήγει στη ματαιότητα περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο και όλα αυτά ενώ απλώς ξεκίνησε να αναρωτιέται αν απόψε θα πάει σινεμά ή θα κάτσει σπίτι.

Το θολωμένο μου μυαλό προσπαθεί να ασχοληθεί με το woke culture και αυτό που καταφέρνει - εκτος απο το να αυτομπερδευτεί - είναι να αφήσει εκεί έξω πολλά (ΠΟΛΛΑ) ζητήματα που θέλουν επιπλέον σκέψη και ανάλυση. Ίσως είναι το πιο αντιπροσωπευτικό επεισόδιο για το τι συμβαίνει συνήθως στο κεφάλι μου πριν καταφέρω να δομήσω τα πράγματα και να τα πω. Οπότε μπορείτε να το δειτε σαν πείραμα ή να σκεφτείτε ότι ένιωσα τόσο οικέια πια σε αυτό το πόντκαστ που με άφησα να περιπλανιέμαι άφιλτρα περιμένοντας στωικά το δικό μου cancel.

Το εντελως ανεξπέκτιντ λογοτεχνικό ντιμπέιτ των ημερών χώρισε αυτή τη φορά τους ανθρώπους σε Καραγατσομάχους και Καραγατσολάτρες με αφορμή το άρθρο που δημοσιεύτηκε στη Lifo με τίτλο «Η πατριαρχία δεν φύτρωσε μόνη της: Η Μεγάλη Χίμαιρα και οι έμφυλες ταυτότητες», το οποίο εντοπίζει στο έργο αλλα και στον ίδιο τον συγγραφέα μίσος, σεξισμό και πατριαρχία 101. Εμείς πάλι, αναρωτιόμαστε πώς πρέπει να κρίνεται η τέχνη του παρελθόντος, πώς αυτή του σήμερα και πόσα red flags έχουν μέσα οι παροιμίες του σοφού του λαού.