Als je de oprit van retraite boerderij 'De Maanhoeve' oprijdt zie je direct een bord met "no coming no going". Deze uitspraak van de Vietnamese monnik, dichter, vredesactivist en schrijver Thich Nhat Hanh staat voor de vergankelijkheid en tegelijkertijd voor de eenheid van alles in het leven. Hiermee is dit de perfecte titel van deze aflevering aangezien Ida te Lindert, samen met haar man Wim Heusinkveld (uit aflevering 1), na 13 jaar intensief spiritueel werk hun geliefde en drukbezochte Maanhoeve hebben verkocht.
In deze intieme en eerlijke aflevering hebben Ida en ik het over de liefde tussen haar en Wim en de liefde van waaruit De Maanhoeve is ontstaan. Ze haalt bijzondere herinneringen op, verteld over haar werk als leidinggevende in de psychiatrie en hoe de Boeddhistische leer (Dharma) haar hielp om haar cliënten nog beter te helpen.
Ook legt ze uit hoe haar onomkeerbare chronische spierziekte, die ervoor zorgt dat haar lichaamsfuncties langzaam maar zeker uitvallen, heeft geleid tot een verdieping in haar leven waar ze dankbaar voor is. De manier waarop Ida met deze ongelukkige beperking omgaat inspireert mij tot op het bot en draagt mij uit om mijn eigen "tegenslagen en beperkingen" in een ander licht te zien.
Tot slot bespreken we in welke vorm de Maanhoeve zal voortbestaan en op welke manier Ida het afgelopen decennium graag zou afsluiten. Ida spreekt zonder uitzondering recht uit haar hart en is voor mij een enorme bron van inspiratie, liefde en wijsheid. Ik kijk er dan ook naar uit om hun retraites in de nieuwe, getransformeerde, Maanhoeve bij te wonen.