ติดอยู่เพราะปรุงแต่ง เพราะคิดว่าการเปลี่ยนแปลง ต้องไม่เปลี่ยนแปลง  ไม่ใช่ตัวตนก็ว่าเป็นตัวตน

ศิลปะความงดงามของการรู้ ... ไม่อิงรัก ไม่อิงชัง ไม่วิพากย์ ไม่ตัดสิน รับรู้อย่างที่มันเป็น

...

เมื่อรู้ชัดการเคลื่อนของ กาย เวทนา จิต ธรรม จิตจักเคลื่อนจากหยาบไปสู่ละเอียด

เมื่อรู้อยู่เห็นอยุ่เช่นนี้ จนเต็มรอบ ความสืบต่อของรูปและนาม จะสิ้นสุดลง จิตเคลื่อนจากโลกียะไปสู่โลกุตระ เคลื่อนไปสู่การรับรู้ที่ไม่เนื่องด้วยเวลา   ***

สิ่งร้อยรัดจิตให้ติดในอารมณ์คือ ความพึงพอใจ นันทิความเพลินในอารมณ์ใหม่ โทมนัส ปฏิคะขุ่นเคือง

หากเมื่อรับรู้มันด้วยความเป็นกลางแล้ว ความพัวพันของอภิฌชาและโทมนัสย่อมจางคลาย

..

การรับรู้ที่ไม่อาศัยผ่านอายตนะทั้ง 6 อันไม่ประกอบด้วยเวลา ใช้คำว่า บรรลุถึง เข้าถึง ทำพระนิพพานให้แจ้ง ตรัสรู้ คือการรับรู้ที่ไม่ประกอบด้วยเวลา

อุบายวิธีพักจิตจากโลกแห่งความเคยชิน ด้วยการรับรู้อารมณ์ที่ตรงตามความเป็นจริง

ปลดเปลื้องความวิตกกังวลในโลกเดิมๆ

กระจ่างชัด ประจักษ์แจ้ง อย่างที่มันปรากฏ   

ไม่ยึดติดด้วย เพศ วัย ฐานะ ลัทธิ หรือศาสนาใด ๆ

อดีตไม่มีอยู่จริง แต่จิตอาศัยอารมณ์อดีต อาศัยสัญญาภาพ เพื่อรักษาความรู้สึกให้จิตนี้รู้สึกปลอดภัย

เพราะคิดว่าความสุขเหล่านั้นจะนำจิตมาสู่ความปลอดภัย

หากใครหลงกับความสุขในโลกอดีตและอนาคต จะไม่ได้พบเจอกับความสุขที่แท้จริง แต่กลับจะพบซึ่งความขัดแย้ง

จิตโลดแล่นไป เพื่อเติมเต็มตัวตนในอดีต

เมื่อรู้ชัด เห็นซึ่งความเกิด เห็นซึ่งความดับ  ในกาย เวทนา จิต ธรรม

รู้ชัดอยู่ว่า ปรากฏเพียงชั่วขณะแล้วดับไป ๆ

ย่อมปลดเปลื้อง อภิชาและโทมัสที่ร้อยรัดจิต

เมื่อจิตเห็นความไม่เที่ยงในสังขารทั้งปวง 

จากสภาวะเคลื่อนไปสู่ภาวะไม่มีการเคลื่อน ไม่มีจุติ ไม่มีอุบัติ ไม่เกิดขึ้นของเวลา 

บรรลุถึงสภาวะอกาลิโก เรียกว่า การตรัสรู้

. .  ความรู้สึกตัวปัจจุบันขณะคือ "สัมปชัญญะ"  ความเป็นกลางในการรับรู้ที่มีกำลังมากขึ้น  จะละคลายแรงดึงจากฐานสมอง จากความคิดนึก ละคลายแรงปรารถนาจากอารมณ์ทั้งปวง ในทุกๆ มิติ

.. จิตที่ไม่รู้เท่าทัน เมื่อเวทนาหนึ่งใดเกิดขึ้น  ก็จะไปพึงพอใจหรือไม่พึงพอใจในเวทนานั้นๆ  เมื่อเกิดขึ้นบ่อยครั้งก็กลายเป็นอนุสัยที่ไหลไปนอนเนื่องในสันดาน อุบายวิธีใด และอย่างไรที่ช่วยทำให้ละคลายแรงปรารถนาในอารมณ์เสียได้

นิยาม การละคลายแรงปรารถนาในอารมณ์คือ  *** ไม่เลือก ไม่ปรารถนา ไม่คาดหวัง ไม่รอคอย***

เราต้องอาศัยสมาธิระดับไหนในการบรรลุธรรม 

สัมมาสมาธิคือ เอกคตาจิตที่แวดล้อมไปด้วยมรรคอีก 7 องค์เบื้องต้น

ในสังสารวัฏนี้ออกด้วยความภาวะความเป็นกลางเท่าน้น และการจะออกจากวงกลมต้องเข้าสู่จุดศูนย์กลางของวงกลมก่อน

อ้างอิง หน้งสือ ขอบเขตการรับรู้ของจิต หน้า 10 - 11    https://www.vimuttidhamma.net/1782-2/

ปุจฉา-วิสัชนา : ทำไมผู้ปฏิบัติถึงมีความชำนาญในแต่ละฐานไม่เหมือนกัน  ฐานโพรงจมูก ศูนย์กลางกาย เหนือริมฝีปาก กึ่งกลางหน้าอก ทำไมถึงต่างกัน

กระบวนชำระจิต ที่หลงไปในปรากฏการณ์

ร่วมกันปฏิบัติสมาธิภาวนา ถาม-ตอบปัญหาธรรมะ 29 สิงหาคม 2564  "ผู้ที่อิสระจากอารมณ์อนาคต คือผู้ที่อิสระแล้วจากอารมณ์อดีต  เพราะอารมณ์อนาคตคือการเติมเต็มส่วนที่พร่องไปของอารมณ์อดีต"

ร่วมกันปฏิบัติสมาธิภาวนา ถาม-ตอบปัญหาธรรมะ 22 สิงหาคม 2564 "เมื่อเราประจักษ์แจ้งความจริงในปัจจุบันขณะ ตัวตนและความคิดจะเกิดร่วมไม่ได้"