" ความรู้สึกตัวบนฐานกาย จะเป็นฐานให้สติ "

อาตาปี สัมปชาโน สติมา

เพียรที่จะหยั่งรู้  ความเพียรที่ประกอบด้วยสัมปชัญญะ

เพียรที่จะระลึกรู้  ความเพียรประกอบไปด้วยสติ

เมตตาแสดงพระธรรมเทศนาและนำปฏิบัติภาวนา โดย..พระอาจารย์นาวี ปิยทัสสี  แห่งวัดถ้ำดอยโตน อ.แม่วาง จ.เชียงใหม่ แสดงธรรม ณ ศานติธรรมวัดขุนป๋วย  . . .   อ้างอิงหนังสือ "ขอบเขตการรับรู้ของจิต"  หน้า 108 แผนภูมิที่ 18 #vimuttidhamma.net/1782-2/     e-book หน้า 114

.

. . . เมื่อใดที่จิตไม่ขึ้นอยู่กับแรงปรารถนา  ไม่เลือกในอารมณ์ทั้งปวง   ไม่รอคอยสิ่งใด ไม่อิงเวลาอดีตอนาคต จิตอยู่กับปัจจุบันขณะ

ความรู้สึกจะไปอยู่กึ่งกลางสมอง จิตหยุดการเคลื่อน กระบวนความคิดทำงานน้อยลง ปริมาณลมหายใจเข้าออก..ก็ลดลง

ธรรมบรรยาย ๓ มีนาคม ๒๕๖๕ ณ วัดถ้ำดอยโตน

" เมื่อใดที่จิตหยั่งลงสู่อริยสัจ จิตจะเข้าไปเห็นความจริง

จิตจะอิ่มเอม  จิตจะเต็มไม่มีความพร่อง

เป็นจิตที่ไม่ปรารถนา ไม่แสวงหา ไม่รอคอย "

การเห็นการเกิดดับที่จริงแท้ ต้องปลดเปลื้อง ถ่ายถอน อภิชฌาและโทมนัส

การตั้งอยู่ไม่ได้ของอภิชฌาและโทมนัส เพราะไม่มีที่อิงอาศัย นั่นคือตั้งอยู่เพียงชั่วขณะเดียวแล้วดับไป

รูปและนามตั้งอยู่ในพื้นที่ของเวลา เมื่อไม่มีเวลา รูปนามย่อมหยั่งลงไม่ได้

* *   ปัจจุบันขณะ เป็นพื้นที่หยั่งลงของวิปัสสนา  * * 

ปัจจุบันขณะ ประดุจแพข้ามฝั่ง

ปัจจุบันขณะ ไม่เลือก ไม่ปรารถนา ไม่มุ่งหวัง ไม่รอคอย ไม่คาดหวังสิ่งใดที่จะเกิดขึ้น เป็นการละคลายแรงปรารถนา นี่เป็นตัวปัญญา