สัญญาขันธ์อยู่ในกระบวนการของผัสสะ

อะไรที่ทำให้บุคคลรับรู้ต่างกัน ทั้งที่รับรู้เหตุการณ์เดียวัน

มันต่างที่ผัสสะไง  มันต่างที่การตีความ

 ผัสสะเป็นบวก สัญญาเป็นบวก ส่งต่อเป็นสุขเวทนา

ที่สุดของการปฏิบัติสมาธิภาวนาคือ สภาวะความสืบต่อของรูปและนามสิ้นสุดลง

" จงแจ่มแจ้งในสภาวะที่กำลังเกิดและดับ "

พุทธองค์ใช้อนุปุพพวิหาร ๙ ในการเข้าสู่ปรินิพพานในระหว่าง รูป กับ อรูปนี่เอง.  

ซึ่งพระอรหันต์ก็ใช้สูตรนี้เช่นกัน  เข้าแล้ว ออกแล้ว โดยชำนาญ   

และจะใช้เส้นทางนี้ วิถีนี้ ในวาระปรินิพพานธาตุโดยสมบูรณ์ "

เราท่องเที่ยวไปในโลกของเวลา จิตท่องไปในอดีต อนาคต โดยอาศัยสัญญาภาพ กลับไปอยู่กับอารมณ์อดีตอนาคตมันสำคัญมั่นหมายว่ามีตัวมันจริงๆ

เมื่ออินทรีย์อ่อน จิตจะเผชิญกับโลกอนาคตอันเป็นที่ตั้งแห่งความเพลิน

โลกของสมาธิวิปัสสนา เราจะหยุด มาอยู่กับโลกปรมัติ เพื่อจิตจะได้พักจากการกระทำ พักจากภาระที่ไปยึดไปติดไว้

อุบายวิธีพักที่เร็วที่สุดคือ  ละคลายแรงปรารถนา

สภาพจิตที่อิสระจากแรงปรารถนา จากการรอคอย จากเจตจำนงค์มุ่งหวัง จะเบาอย่างอัศจรรย์

ถาม- ตอบ อานิสงค์ของสมาธิ ในพระสูตรมีอะไรบ้าง

สาธยายธรรม

1 ย่อมเป็นไปความสุขในอัตภาพ . . .

2 ย่อมเป็นไปเพื่อญานทัศนะ. . .

3 อานิสงค์เป็นไปเพื่อความสมบูรณ์จของสติสัมปชัญญะ. . .

4.  อานิสงค์เพื่อความสิ้นไปของอาสวะ . . .

ตราบใดที่ยังมีแรงปรารถนาอยู่ ตราบนั้นความคิดจะไม่ยุติตัวมันเอง    

  สมองจะทำหน้าที่ในพื้นที่กระบวนการความคิด

 เพื่อตอบสนองทุก ๆ แรงปรารถนาทุก ๆ การแสวงหาทุก ๆ การรอคอย        

  การหยั่งรู้สู่ปัจจุบันขณะ  คือการได้พักจากความเหนื่อยล้า     

 ที่จิตได้รอนแรมในการแสวงหาอารมณ์ในการคิดนึกปรุงแต่ง          

   เมื่อจิตอิสระจากอดีตและอนาคต จะนิ่งอยู่ เบาอยู่                    

                 ปิยทัสสี ภิกขุ

ไม่เลือก ไม่มีเงื่อนไขในการรับรู้ เรียก รู้ตามความเป็นจริง

โลกแห่งการรับรู้ที่ปราศจากเงื่อนไข จิตอิสระมาก จิตได้รับการปลดปล่อย

เงื่อนไขเป็นการเทียบเคียงโลกอดีตอนาคต คือใช้สมองสองซีก

เมื่อไม่เลือก ไม่เทียบเคียง ก็มาอยู่กึ่งกลางสมอง

เพื่อรำลึกถึง พระมหากรุณาธิคุณ พระปัญาธิคุณ พระบริสุทธิคุณ แห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

..

บูชาคุณของพุทธองค์ด้วยการหยั่งลงในสายธารแห่งปัญญาญานว่า

จากโลกียะ ไปสู่โลกุตตระ

จากสภาวะที่เนื่องด้วยเวลา ไปสู่สภาวะที่ไม่มีเวลาเป็นอกาลิโก

จากสภวะการเกิดดับอย่างต่อเนื่อง ไปสู่สภาวะที่ไม่มีการเกิดไม่มีการดับ

ความเข้าใจเช่นนี้แหละคือการปฏิบัติบูชาล่ะ

เนื่องในวันอันสำคัญยิ่งนี้

โลกแห่งความคิด ความสัมพันธ์ ความเคยชิน  หยุดเวลาอดีตอนาคต แห่งการแสวงหา แห่งการรอคอย

เมื่อละคลายแรงปรารถนา จิตจะอิสระจากความคิด อยู่กึ่งกลางระหวัางอดีตกับอนาคต