Wojciech Plewiński, fotograf: „Wielki klucz wisiał nad obrazem. A ja Jacka Bocheńskiego, mimo woli, podpuszczam, i on staje pod tym kluczem. Fotografuję, mówiąc: Robię to, ale nie wiem, do czego jest ten klucz, który tajemniczo wygląda. A on na to: »ależ proszę pana, to jest klucz do mojego grobowca«”.

Justyna Czechowska, tłumaczka: Do Polski przyjechałam tuż przed jej wejściem do Unii Europejskiej. I to był inny świat – była w nim moc, radość, że się wszystko otwiera. Że teraz będzie inaczej. I wtedy poczułam, że moja „szwedzka walizka”, którą mam ze sobą, w Polsce jest dużo warta.

Ireneusz Kania, tłumacz: „Fakt, że czas i przestrzeń, są tym samym, odkryłem sam, obserwując nasz zegar wielki stojący w pokoju. Miałem wtedy około 10 lat.

Kodeks Baltazara Behema to rękopiśmienny zbiór przywilejów i statutów miasta Krakowa, w którym są też roty przysiąg i ustawy cechów krakowskich. Powstał w początkach XVI wieku, i jest wyjątkowy ze względu na swą wspaniałą dekorację: zawiera 27 miniatur, które ukazują przedstawicieli mieszczańskich zawodów i rzemiosł. Jedna z nich przedstawia kram uliczny. Dlaczego jednak w tle widać w mieście pożar, czarny dym wydobywa się z jednego z kominów, a na ulicy stoi klatka z lwem? Co ma to wszystko do przedstawionej na pierwszym planie sprzedawczyni z ulicznego kramu i flirtującego z nią błazna?

Anna Dymna, aktorka: „Wychodząc na scenę, mogę oczyścić mój organizm ze wszystkich złych emocji, które na użytek sztuki w sobie budzę i wyrzucam, i morduję, i nienawidzę, i krzyczę. A po spektaklu: anioł. Mąż ma dobrze, bo nie mam już na niego siły.

Czy jedna barwa może być droższa od innych? Oczywiście, zwłaszcza jeśli mówimy o pigmentach naturalnych. Czynnik ekonomiczny ma niebagatelne znaczenie w kształtowaniu się symboliki kolorów – te najdroższe stawały się barwami władzy, splendoru i świętości. Najkosztowniejszym barwnikiem w starożytnej Europie była purpura tyryjska. Jak ją produkowano? Jaka była symbolika tego koloru? I co ma z nim wspólnego Herkules oraz jego pies? Zaprasza Magdalena Łanuszka

Joanna Braun, scenografka: „Kontaktowanie z duchami jest moim nałogiem, manią, w efekcie: przyjemnością”.

Jakub Kornhauser, poeta i eseista: „Poezja mojego ojca to nie było coś, co bym czytał pasjami. Na trzecim roku studiów, zdając egzamin z teorii literatury, dostałem pytanie o książkę Juliana Kornhausera i Adama Zagajewskiego »Świat nieprzedstawiony« i powiedziałem, zgodnie z prawdą, że nie czytałem”.

W Fogg Museum (Harvard Art Museums, USA) od 1969 r. znajduje się malutki obrazek datowany na przełom XV i XVI wieku i przedstawiający damę przy toalecie. Naga kobieta obmywa swoje ciało, a towarzyszy jej służąca. Być może jest to kopia zaginionego dzieła jednego z najsłynniejszych piętnastowiecznych malarzy niderlandzkich, czyli Jana van Eycka. Przed rokiem 1969 dzieło to znane było jedynie z innego obrazu: widoku wnętrza prywatnej galerii sztuki z XVII wieku. Tajemnicą pozostaje, kogo dokładnie ów zaginiony obraz van Eycka miał przedstawiać.

Adam Nowak, lider zespołu Raz Dwa Trzy: „Połowa widzów uznała nas za wirtuozów piosenki i twórców magicznych, a druga – za hochsztaplerów. Pomyślałem: nie jest źle”.