Virus Verhalen

We zitten alweer in de negende week van de intelligente lockdown en we hebben ons er tot nu toe zo goed en zo kwaad als het gaat doorheen geslagen. Ooit mogen we weer de wijde wereld in, maar voorlopig zijn we al blij als we mogen sporten, als ons lievelingscafe open is of als we weer naar school mogen.

Het is een gek idee dat iedereen op de hele wereld ineens hetzelfde meemaakt. Begrijpen we elkaar dan straks ook beter? …De tijd zal het leren. Het is in ieder geval voor iedereen een onuitwisbare ervaring.

In deze laatste aflevering trekken we nog eenmaal door Nederland om verhalen te verzamelen. Hoe is het leven in coronatijd voor Fadil, Ivo, Riet, Lola, Melissa en Tijs?

Eigenlijk zou Wieb op Eerste Paasdag 2020 geboren worden. Maar op die dag zitten zijn ouders in het ziekenhuis naast zijn bedje. Wieb is dan al vier maanden.

In december 2019 komt Wieb met 25 weken ter wereld en hij belandt meteen op de intensive care. Juist op het moment dat het zó goed met hem gaat dat hij naar de post-intensive care-afdeling mag, slaat ook in Nederland het coronavirus in alle hevigheid toe. Een extra gevaar voor de kwetsbare Wieb. Met 25 weken geboren worden betekent al een heel gevecht. Maar wat als je ter wereld komt in een wereld die door een virus wordt geteisterd? In deze aflevering volgen we Wieb en zijn ouders verder tijdens hun tocht van ziekenhuis naar ziekenhuis.

We keren terug naar de vis en alle mensen die in de vis werken. Wat doet de coronacrisis met hun bedrijfstak? In aflevering 9 van deze podcast gingen we mee met een viskotter de Noordzee op, kwamen we langs de visafslag en de visverwerkingsbedrijven.

Daar is iedereen nog aan het werk. Niet zo intensief als anders, want de vissers kunnen hun vangst steeds moeilijker kwijt. De internationale handel ligt plat en alle restaurants zitten op slot. Dat laatste heeft soms hele zware gevolgen. Waar kan de vis nog terecht?

De mooie plekjes van ons land worden drukker bezocht dan ooit. Het strand, de duinen, het bos, de polder, de hei. Eigenlijk, zo blijkt, hoeven we helemaal niet naar verre landen te vliegen om ergens te zijn waar je kan ontspannen, waar het fijn is.

Drenthe is zo'n plek die gezien mag worden. Maar of de Drentenaren zelf blij zullen zijn met bezoek uit de rest van het land valt te bezien. De rest van het land kan zomaar een virus meebrengen waar ze in Drenthe geen last van lijken te hebben. Al houden ze in de praktijk van Dokter Renske nog steeds rekening met de komst van het coronavirus.

We zitten met z’n allen te wachten. Op een vaccin. Of een medicijn. Tot we weer aan het werk kunnen, of weer op bezoek mogen. Maar we houden niet van wachten, zeker niet als we niet weten hoe lang het nog gaat duren. De psychologen die de regering adviseren geven aan dat dit voor mensen niet goed vol te houden is. Dat er uitzicht moet zijn op het moment dat er weer iets open kan, of dat de school weer begint, of de bedrijven kunnen draaien.

Vandaag het verhaal van iemand die noodgedwongen heel goed geworden is in wachten. Bas heeft van wachten een kunst gemaakt.

Kunstenaar Bastiaan Zuid https://www.bastiaanzuid.com

We zitten alweer weken in een intelligente lock-down. In Nederland komt de productie van mondkapjes eindelijk op gang en in België hebben de modeontwerpers zich er zelfs op gestort. Straks wil iederéén er een van Prada. Wat een paar maanden geleden nog onvoorstelbaar leek, heet nu het nieuwe gewoon. Maar is het eigenlijk wel zo gewoon? Soms voelt het alsof we collectief in een experimenteel theaterstuk verzeild zijn, een stuk zonder plot en voorlopig ook zonder einde.

In deze aflevering doorkruisen we opnieuw het land om te horen hoe het de mensen vergaat.

Creatieve oplossingen voor de economische gevolgen van de Corona crisis zien we overal om ons heen. Van de lokale middenstander met zijn virtueel afhaal loket voor ambachtelijke worsten tot de online yogales.Maar komen we er de crisis mee door? Dat is de vraag. Hoe groot de gevolgen precies zullen zijn weet niemand nog. Maar vrijwel iedereen maakt zich zorgen en probeert vooruit te denken. In deze aflevering volgen we de mensen die in de Vis werken.

Je zult nu maar een geliefde verliezen en moeten begraven; daar sta je dan, met een klein clubje, op anderhalve meter afstand van elkaar verspreid over het kerkhof. Geen arm om elkaars schouder en geen goed glas wijn om bij te huilen achteraf.

Het is voor velen een schrikbeeld.

Dien sterft midden in deze rare tijd. Ze is 99 jaar. Je zou verwachten dat er dan niet veel vrienden en kennissen meer zijn om je naar je graf te brengen. Ook al omdat van de overgebleven oude vrienden er weinigen meer de deur uit durven. Maar in Diens geval ligt dat allemaal anders.

In een klein dorpje in Drenthe is begin april nog maar 1 corona patiënt te vinden.Toch moet huisarts Renske de huisartsenpraktijk waar zij werkt Corona-proof houden. Dat betekent: alleen nog spoedeisende hulp, als mensen binnenkomen moeten ze een mondkapje voor, en er is in allerijl een plexiglasplaat geplaatst.

Het is allemaal een kwestie van improviseren, want beschermende kleding krijgen ze niet en mondkapjes komen van de bouwmarkt. Intussen proberen ze zichzelf met hulp van online instructie zo goed mogelijk te informeren. Want hoe run je eigenlijk een huisartsenpraktijk tijdens corona?

We doen ons uiterste best om het corona virus niet te verspreiden. We houden afstand, gaan niet meer op bezoek bij oma en mijden onze vrienden en collega’s. Maar soms word je ondanks al deze voorzorgsmaatregelen toch ziek. En dan…ja, dan weet je eigenlijk niet wat je te wachten staat. Hoe ziek voel je je dan? In deze aflevering verhalen over hoe ziek je bent als je het corona virus te pakken hebt of denkt te hebben.