21 maart 2010 Holland Doc Radio

Door: Arno Peeters

Het is iets dat alle podiumkunstenaars herkennen: de spanning voorafgaand aan een optreden.

Toch opende begin vorig jaar ‘s werelds eerste ‘Muziekpoli’ haar deuren in het Leids Universitair Medisch Centrum en zijn daar in krap een jaar tijd ruim 40 patiënten gezien door psychiater Esther van Fenema, die zelf ook violiste is: een onmisbaar voordeel bij het doorgronden van deze specifieke problematiek. Ook hebben andere podiumkunstenaars zoals acteurs hun weg gevonden naar deze speciale polikliniek. Want was het al langer bekend dat vooral klassieke musici een veeleisend beroep hebben dat ook psychisch een zware wissel kan trekken: erover praten of hulp zoeken ligt niet erg voor de hand in de doorgaans zeer gedisciplineerde klassieke muziekwereld.

Tekenend is dan ook dat slechts één van de 40 patiënten (vooralsnog anoniem) hierover geïnterviewd wilde worden. Ze is violiste bij een van de grote orkesten en is bijna een jaar arbeidsongeschikt geraakt door een (naar het zich liet aanzien eenvoudige) polsblessure. Maar er bleek meer aan de hand: de prestatiedrang, de druk om met bijna digitale nauwkeurigheid te kunnen spelen: de veeleisendheid van het vak maakten dat ze een buiten proportionele grote druk op lijf en leden gelegd had en dat dat lijf daar toen maar zelf een rem op gezet heeft. En nu blijkt dat ze moet leren ontdekken dat er meer in het leven is dan alleen muziek...

Wat is er aan te doen? Er lijkt (behalve therapie) voor musici maar één vorm van medicatie geschikt: bètablokkers om spieren en hart in bedwang te kunnen houden: uit verschillende onderzoeken komt naar voren dat meer dan een kwart van alle musici deze vorm van ‘doping’ (oorspronkelijk bedoeld voor het tegengaan van hartritmestoornissen) gebruikt en al is het toegeven dat je het zelf gebruikt een taboe; het lijkt alom geaccepteerd, aangezien het het enigste middel is dat het muzikale functioneren niet belemmerd.

Pianiste en muziekwetenschapper Lien Nubé betwijfelde dat en baarde zo’n 15 jaar geleden opzien met een uitgebreid onderzoek naar het (meetbare) effect van Propranolol op de muzikale prestaties van concertpianisten. Zij promoveerde met

Podiumvrees overkomt de grootsten: van Callas en Streisand tot Brel en Bono. Wat maakt toch dat deze mensen kiezen voor zo’n zwaar en veeleisend beroep: wat beweegt een Rob de Nijs (bekend om zijn enorme podiumvrees) om deze week toch weer op de planken te gaan staan in Carré? Entertainer en zanger Peter Douglas trad honderden keren op bij de ‘dinnershows’ van Joop

Ook acteur Gijs Scholten van Aschat praat buitengewoon openhartig over zijn bühnevrees die hem keer op keer overviel als ‘een zwarte gier die in je nekt springt, een soort doodsangst’. Er waren momenten dat hij alleen het podium op durfde als hij had overgegeven.

Acteur Haye van der Heyden hield het na een succesvolle carrière als acteur voor gezien en ging achter de schermen

Er moet dus wel ergens een enorme voldoening bestaan om zo’n lijdensweg te kunnen blijven volhouden. Volgens de eerder genoemde violiste komt dat met het applaus, de enorme kick van het geleverd hebben van een enorme muzikale prestatie. Maar psychoanalytica en schrijfster Christa Widlund (a.k.a. Anna Enquist) enige tijd als psychologe verbonden aan het Sweelinck conservatorium, hield haar leerlingen voor dat je geen jaren van je leven moet stoppen in een carrière voor alleen dat kortstondige moment: “Als je alleen voor dat applaus dit vak kiest wordt je er doodongelukkig van.”

Programmamaker Arno Peeters probeert middels een rondgang langs musici, acteurs en performers een beeld van dit onvoldoende onderkende probleem te krijgen en legt het voor aan de wetenschappers. Over de hoogspanning achter de coulissen en ontboezemingen op de couch.

Eindredactie: Willem Davids

31 januari 2010

Door: Rob Muntz.

Sounddesign: Willem Davids

Programmamaker Rob Muntz zocht het afgelopen half jaar intensief contact met de Nigeriaanse gemeenschap in de Bijlmer. Hij ging op zoek naar de vooroordelen over Nigerianen, maar kwam terug als misdaadverslaggever.

Rob Muntz duikt een half jaar onder in een dubieuze Nigeriaanse kapsalon.

De eigenaar heeft een schimmige stichting met als doel alle illegale Nigerianen terug te sturen naar Nigeria en criminele illegale Nigerianen weer op het rechte pad te brengen d.m.v. cursussen.

De kapper weet zeker dat er geen e-mailfraude meer plaatsvindt in Nederland, terwijl Muntz er achterkomt dat hij ‘s nachts na 2 uur ‘computercursussen’ geeft aan vele jongemannen. Tevens beweert de kapper dat hij vrouwen die slachtoffer zijn van mensenhandelaren opvangt, maar

Muntz constateert dat diezelfde vrouwen de hele dag vanuit de kapperszaak gehaald en gebracht worden door snorders.

Muntz en de kapper worden goede vrienden ... Totdat ze samen naar de kerk gaan en Muntz de Nigeriaanse dominee ontmaskert als bordeelhouder en handelaar in valse paspoorten ...

15 november 2009

Door: Maartje Duin

De Radio-estafette is een ketting met vijf schakels – een korte documentaire, een hoorspel, een soundscape, een reportage en een liedje – die door associaties met elkaar zijn verbonden. Maartje Duin, Chris Bajema, Hugo Verweij, Gerrit Kalsbeek en Roosbeef lieten zich inspireren door het werk van hun voorganger en gaven het stokje daarna door.

Zo geeft De Radio-estafette niet alleen antwoord op de vraag hoe een nieuw ontdekte inktvis heet, of er robotorkesten bestaan en hoe het voelt om een wisselbeker te zijn – maar ook hoeveel verschillende manieren er zijn om naar de radio te luisteren.

5 april 2009

https://willemd.wordpress.com/2009/03/28/paranoia-paraguay-audio/

Programmamaker Rob Muntz maakte zich al geruime tijd zorgen over het

Er gingen geruchten dat van Amerongen geheelonthouder was geworden en

Plotseling ontstond er vorig jaar een ware mediahype rond van

Plotseling

Van Amerongen, die eigenlijk gespecialiseerd is in de geschiedenis

Muntz wist genoeg en vloog naar het duistere Paraguay

Alles passeerde de revu: Fabiola, de hond van Van Amerongen wordt

Tweeluik waarin Rob Muntz de journalist en schrijver Arthur van Amerongen opzoekt in Paraguay,

Deel 2: Het Vierde Rijk in de jungle.

29 maart 2009

https://willemd.wordpress.com/2009/03/28/paranoia-paraguay-audio/

Programmamaker Rob Muntz maakte zich al geruime tijd zorgen over het

Er gingen geruchten dat van Amerongen geheelonthouder was geworden en

Plotseling ontstond er vorig jaar een ware mediahype rond van

Plotseling

Van Amerongen, die eigenlijk gespecialiseerd is in de geschiedenis

Muntz wist genoeg en vloog naar het duistere Paraguay

Alles passeerde de revu: Fabiola, de hond van Van Amerongen wordt

Tweeluik waarin Rob Muntz de journalist en schrijver Arthur van Amerongen opzoekt in Paraguay, het land waarnaar Van Amerongen vluchtte na ernstige bedreigingen vanwege zijn omstreden boek Brussel: Eurabia.

Hoe vergaat het Van Amerongen in de laatste bananenrepubliek van

Deel 1: Van Amerongen in Asuncion.

22 oktober 2005

door Willem Dacvids

[Geen sloop buurt 'Electrobuurt' ] - programma uit de serie: 'Club van 100'.

De Hilversumse wijk 'Electrobuurt' moet waarschijnlijk gesloopt worden vanwege de slechte staat van de woningen. De bewoners moeten later terug verhuizen om op dezelfde plek in een nieuwe huurwoning te komen.

De bewoners accepteren dit niet. En al helemaal niet op de manier zoals Woningbouwvereniging Het Gooi en Omstreken denkt dat de bewoners het even te grabbel gooien. "Een brief op je mat, of je wilt gewoon weg."

Op een bijeenkomst: voorlopige schetsen van de nieuwe wijk. Niets concreets, en heel verstikkend. De zorg om de toekomst is groot. Inderdaad, inkomstenplaatjes veranderen, de huursubsidie knabbelt elk jaar iets af, en het hele sociale netwerk is nu kapot.

De bewoners van de wijk 'Electro' (176 huizen in vijf straten) voelen zich zwaar gedupeerd. Jong en oud. Maar ze voelen zich sterk. Er is een actiecomité opgericht. Ze laten het er niet bij zitten!

Montage: Willem Davids voor RVU Radio

Uitgezonden op 12 februari 2005. Een radiodocumentaire van Toenke Berkelbach, gemaakt met steun van het Stimuleringsfonds Nederlandse Culturele Omroepproducties.

In de jaren dertig van de 20e eeuw verlaten drie Haagse meiden hun stad om als zangeres beroemd te worden in Italië. Het lukt. Trio Lescano wordt een begrip (nog steeds kennen in Italië mensen het Trio Lescano van toen). Hun repertoire bestaat uit 'niemendalletjes', liedjes over de