เพียงไม่ปรุงเรื่องทุกข์ก็พอ จะไม่ขอไปมากกว่านี้

เพียงมีสุขทุกๆ นาที ขอเพียงเท่านี้ก็พอ 

ฉันเจอดอกไม้บาน อยู่รอบๆ ตัว เอ๊ะ เมื่อเหลียวดูในใจ

เอ๊ะ ดีใจ ดอกไม้นั่นบานรอบๆ ตัว เพียงเท่านี้ก็พอ

(*) ฉันหลงรักความดี ที่มีในทกๆ คน

ขอบคุณทุกๆ คน ที่ทำให้ฉันมีวันนี้ได้

(**) ขอบคุณพระพุทธองค์ พระธรรมและพระสงฆ์

     บิดามารดาอาจารย์ กัลยาณมิตรทั้งหลาย

     ขอบคุณทุกๆ คน ที่ทำให้ฉันมีวันนี้ได้

* 

ขอบคุณชาวไร่ชาวนา ขอบคุณอาหารทุกจาน

ขอบคุณหน้าที่การงาน ขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคน

ขอบคุณทุกๆ คน ที่ทำให้ฉันมีวันนี้ได้

*

จะคอยเป็นกำลังใจ แม้วันเธอไม่มีใคร

จะเดินเคียงข้างกันไป ให้เธอได้อบอุ่นใจ

ตอบแทนทุกๆ คน ที่ทำให้ฉันมีวันนี้ได้

*/*

ฉันเจอดอกไม้บานอยู่รอบๆ ตัว พอรู้สึกตัวฉันจึงรู้ เหลียวดูในใจ

เอ๊ะ ทำไม หัวใจมีดอกไม้บาน

ใครจุดธูปทั่วฟ้าคืนนี้ เห็นดาวแสงริบหรี่ระยิบทั่ว

กลิ่นควันธูป ลอยเป็นเมฆขมุกขมัว รู้สึกตัว อธิษฐานซิ จะทำแต่ความดี

เราจะไม่เพิ่มทุกข์ ให้กับคนที่ทุกข์ เราจะสร้างความสุขอันสดใส

จะไม่ก่อความเศร้าหมองให้กับจิตใจ จะไม่ทำร้าย แม้ใครจะร้ายต่อเรา

ใครให้รักให้ใจให้ยิ้ม หัวใจหวานเอมอิ่มในยามนี้

สร้างเหตุดีบังเกิดผลเป็นสิ่งดี

รู้สึกตัว อธิษฐานซิ แบ่งปันความสุขใจ

รู้สึกตัว อธิษฐานซิ จะทำแต่ความดี

รู้สึกตัว อธิษฐานซิ แบ่งปันความสุขใจ

เพลงขอบคุณ (บทเพลงเพื่อการภาวนา)

ประพันธ์โดยพระครูใบฎีกาอำนาจ โอภาโส ร่วมกับคณะผู้บวช ปี 2019 วัดเพื่อพระนิพพาน ถ่ายทอดโดยการขับร้องของ กนกวรรณ วันจันทร์ หรือ นุ่น S2S และการบรรเลงเปียโนของ อิทธิพล พิมทอง หรือ โอ๊ต S2S ศิลปินในสังกัดมูลนิธิสถาบันดนตรีคนตาบอด 

อยู่กับพระพุทธองค์ ตรงไม่ตรงเห็นรูปโดยความเป็นตรง

ไม่ตามเห็นตนมีเวทนา ไม่ตามเห็นความจำอยู่ในตน

ไม่ตามเห็นตัวตนใครอยู่ในความคิดเลย ไม่ตามเห็นตัวตนใครอยู่ในวิญญาณ

เมื่อไม่มีตัวตนของใครอยู่ที่ใด ขณะนั้นอยู่กับพระพุทธองค์

(*) อยู่ในนิพพาน ตรงไม่มีราคะโทสะโมหะ

   ละอยู่ตรงนั้น ขยันละอุปาทาน ขณะนั้นอยู่ในนิพพาน

(**) อยู่กับพระพุทธองค์ ตรงไม่มีตัวตนใครในวิญญาณ

    ไม่มีราคะโทสะโมหะ ขณะนั้นอยู่กับพระพุทธองค์

*/**

เห็นใบไม้หล่น เมื่อลมพัดผ่าน มองอยู่ไม่นาน ก็รู้ว่าเราเผลอไป

ย้อนมองเข้ามา ที่ในหัวใจ รู้สึกเช่นไร กับการที่ลมพัดมา

มีการกระทบ สายลมพัดผ่านผิวกาย รับรู้ รู้สึกที่ใจ ความสุขใจจึงเกิดขึ้นมา

ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา

รับรู้ รู้สึกที่ใจ ความสุขใจจึงเกิดขึ้นมา

ฝนวันฟ้าฉ่ำ ละอองฝนโปรย สายลมพัดโชย ใบไม้ปลิดปลิวพลิ้วลม

ร่วงมาจากฟ้า ฟ้าเทมาจากเมฆดำ มองหาที่หลบฝน กรรม ไม่มีให้เลย

ยืนหลบสายฝน ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่มี แต่ฝนโปรยไปทุกที่ เปียกปอนไปหมดทั้งตัว

ยืนมองฝนตก ร่างกายหนาวสั่น เริ่มมองเห็นการปรุงแต่งสู่ความทุกข์ใจ

ฮู ฮู ฮู ฮู. ฮู ฮู ฮู ฮู ฮู ฮู ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ

สุขแปรปรวนเป็นความทุกข์ใจ

ถึงราวต้องปลง ไม่ปลงได้ไง มองไปที่กายเปียกปอนไปหมดทั้งตัว

และยังเหน็บหนาว หนาวกายยังไม่หนำใจ

ปรุงร้ายไปอีกที่ใจ มีใครช้ำเติม

จะโง่ไปไหน ทุกข์กายให้เกิดแค่กาย

ปรุงร้ายปรุงดีที่ใจ เลือกได้ เลือกอยู่ เลือกเอง

ฝนซาเม็ดลง ก็คงต้องไป เมื่อเดินก้าวไป ในใจก็ภาวนา

ความสุข ความทุกข์ ล้วนแปรปรวนชั่วพริบตา

เกิดแล้วต้องดับทุกครา เป็นเพียงแค่สิ่งชั่วคราว

ความสุข ความทุกข์ ล้วนแปรปรวนชั่วพริบตา

เกิดแล้วต้องกับทุกครา เป็นเพียงแค่สิ่งชั่วคราว

ฉันเจอดอกไม้บาอยู่รอบๆ ตัว พอรู้สึกตัวฉันจึงรู้ เหลียวดูในใจ

เอ๊ะ ทำไม หัวใจมีดอกไม้บาน เอ๊ะ ทำไม หัวใจมีดอกไม้บาน

มีดอกไม้ในคืนเหน็บหนาว มีดอกไม้ใต้แสงดาว

มีดอกไม้ริมข้างถนน มีดอกไม้บนโต๊ะทำงาน

มีดอกไม้ในดงหนาม มีดอกไม้ตรงเส้นชัย

มีดอกไม้ในมือเด็กน้อย มีดอกไม้ในหัวใจเธอ

มีดอกไม้ในรอยยิ้ม มีดอกไม้ในคราบน้ำตา

มีดอกไม้ในความห่วงหา มีดอกไม้เมื่อพบเจอ

มีดอกไม้ในความขัดแย้ง มีดอกไม้ท่ามกลางสงคราม

มีดอกไม้ในความดีงาม มีดอกไม้ในใจคน

กว่าจะขนดวงดาว มาแขวนไว้ให้ทั่วฟ้า

กว่าจะขนก้อนหิน มากอดกันเป็นภูเขา

กว่าจะปลูกดอกไม้ หว่านลงทั่วพื้นปฐพี

กว่าจะมีรอยยิ้ม วันนี้มันยากเหลือเกิน

กว่าจะขนน้ำค้าง มาแอบอิงเป็นหมู่เมฆ

กว่าจะเสกสรร เม็ดฝนเป็นท้องทะเล

กว่าจะเทเม็ดทราย ให้เป็นชายหาดยาว

กว่าจะเห็นรอยเท้าน้อย ย่างไปบนผืนทราย

มีที่ไหน ที่ได้แหงนมองดาวบนฟากฟ้า

มีที่ไหน ที่สองเราได้สบตา

รู้ไหม รู้ไหม มันยากเพียงใด กว่าจะได้พบกัน

ฉันเจอดอกไม้บานอยู่รอบๆ ตัว พอรู้สึกตัวฉันจึงรู้ เหลียวดูในใจ

เอ๊ะ ทำไม หัวใจมีดอกไม้บาน