Het stadhuis van Maastricht werd in de zeventiende eeuw op de Markt gebouwd. De plaats - midden op het plein, omsloten door de gevels van de huizen - symboliseerde de centrale positie van het overheidsgezag.

Als je het Maastrichts stadhuis via de trappartij binnenloopt, kom je uit in de grote centrale hal die 'het Plein' wordt genoemd. Dit is sinds jaar en dag het kloppend hart van het gebouw: bestuurders en burgers ontmoeten elkaar hier. Tegenwoordig worden hier regelmatig symposia en andere bijeenkomsten gehouden.

De Markt is het kloppend hart van een stad. In Maastricht speelt zich hier al sinds de zeventiende eeuw een belangrijk deel van het volksleven af.Op het plein wordt nog steeds twee keer per week markt gehouden. Markten zorgden al vanaf de Middeleeuwen voor economische bedrijvigheid.

In de volksmond wordt het Vrijthof de 'hoeskamer vaan Mestreech' - de huiskamer van Maastricht - genoemd. Het plein is al eeuwenlang de trots van iedere Maastrichtenaar.

Vanaf de Onze-Lieve-Vrouwewal, aan de overkant van de Maas heb je een fraai zicht op de Ceramique-wijk. Op het terrein van deze moderne stadswijk aan de zuidoostelijke Maasoever lagen nog niet zo lang geleden de fabriekshallen van de aardewerkindustrie, Société Céramique.

Halverwege de Avenue ligt het gebouw van Rijkswaterstaat van Jan Hubert Henket.

Het Bonnefantenmuseum was het eerste gebouw dat in 1995 in deze prestigieuze wijk werd voltooid. Het museum draagt de naam van het klooster waarin het vroeger gevestigd was.

De Ceramiquewijk wordt aan de zuidzijde begrensd door de John F.Kennedybrug en aan de westzijde door de Maasoever. Hier ligt een langgerekt park dat het museum verbindt met Plein 1992 en het cultureel centrum Centre Céramique.