Iedereen stapt ongewild de premature wereld binnen. Want niemand wil zijn baby op een intensieve afdeling achterlaten in plaats van in je veilige armen op materniteit of thuis. Zowel Julie als ik zijn het derde trimester van onze zwangerschap verloren. Celeste werd geboren op 28 weken, Rosalie zelfs al op 26 weken. Dat is drie maanden te weinig buik, dat is een derde minder kunnen rijpen en groeien in de baarmoeder. Ook al doen beide meisjes het nu eigenlijk relatief goed, dat verandert niets aan het zware trauma van de vroeggeboorte. Dat maakt het verlies voor de buitenwereld vaak on(be)grijpbaar. In deze aflevering vertelt Julie wat het met een moederhart doet en hoe de premature start ook anderhalf jaar later nog een dagelijkse realiteit is.