Bazen en sağlam sandığımız dayanaklar yıkılır.
İnsanlar gider, roller değişir, alıştığımız şeyler kaybolur.
Ve biz, bir boşlukta kalırız.

İşte tam o an, içimizde duran asıl dayanağı fark ederiz:
Kendimiz olmanın gücünü.
Koşulsuz, maskesiz, çabasız…
Sadece “kendin” olduğunda da değerli, yeterli ve sağlam kalabilmenin huzurunu.

Bugün bu içsel temele yaslanıyoruz.
Çünkü en derin güven, en büyük destek…
Kendi içimizde kurduğumuz sadık bağdan doğar.

Hazırsan, o bağa sarılalım.
Ve içtenlikle diyelim ki:
Kendim olmak, en büyük dayanağım.