Het is 1435 en Jan Van Eyck staat op een stelling voor het Brugste stadhuis. Hij moet een aantal beelden in de nissen van de gevel beschilderen, de stenen versies van de Bourgondische hertogen. Vanop zijn stelling heeft Jan ook een goed zicht op de Sint-Donaaskerk. Hij zal er 6 jaar later worden begraven. De kanunnik daar is Joris van der Paele, intussen een ziekelijke geestelijke die een klein fortuintje veil heeft om zijn intussen wereldberoemde portret door Van Eyck te laten schilderen.