Ze zaten samen in de klas en waren onafscheidelijk in het middelbaar. Geen koppel, maar wel besties. Sarah en Stijn gingen elk een iets andere kant op tijdens hun studies, maar verloren elkaar niet uit het oog. Tot Stijn op een dag telefoon kreeg dat zijn hartsvriendin uit het leven was gestapt. De zorgeloosheid was meteen weg, de fragiliteit van het leven kwam ineens bovendrijven. Meer dan vijftien jaar later kijkt Stijn heel nuchter naar het gemis. Maar omdat hij beseft dat het heel plots kan omslaan, vindt hij het belangrijk om elke dag te leven alsof het zijn laatste is.