Na zijn vervroegd pensioen viel de papa van Eline in het spreekwoordelijke zwarte gat, hij raakte ook steeds meer sociaal geïsoleerd. Een verslaving is geen verhaal van vandaag op morgen, het sluipt er bijna onzichtbaar in. Op geen enkel moment wilde haar vader toegeven dat er een probleem was, hij dronk ook altijd stiekem. Daarom kon externe hulp ook niet echt tot hem doordringen. Uiteindelijk moest Eline haar papa afgeven aan de gevolgen van de verslaving.