การภาวนาเหมือนการขึ้นบันไดเลื่อน ด้วยการเดินสวนบนบันไดเลื่อนที่เลื่อนลง กิเลสหรือความคุ้นชินฝ่ายต่ำของเราจะพาเราไหลลงตลอด จิตมีธรรมชาติไหลลงต่ำ สัจจะอันนี้ทำงานตลอด เรารู้สึกว่าเราไม่ได้แย่ลง เราไม่ได้ทำชั่วมากขึ้น เรามีข้อแก้ตัวให้กิเลสเสมอ แค่เราหยุดอยู่กับที่ คุณงามความดีไม่ได้เพิ่มขึ้น คุณงามความดีหยุดนิ่ง พอเราหยุดปุ๊บ บันไดเลื่อนก็พาเราลงมาเลย -- อ. ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สบ้านสติ 13 เมษายน 2566

สมาธิที่ถูกต้อง คือ สมาธิที่เป็นสภาวะที่ใจ มีความรู้สึกตัว มีความรู้เนื้อรู้ตัว หลักการง่ายๆ ก็คือ เมื่อไรก็ตาม ที่เรารู้ว่าเราหลง สภาวะที่รู้สึกตัวจะเกิดขึ้น เมื่อไรก็ตาม ที่เรารู้ว่าเราเพ่ง รู้ว่าเคลื่อนไปเพ่ง สภาวะที่รู้สึกตัว ก็เกิดขึ้นได้เหมือนกัน ที่จริงก็คือ เมื่อไรก็ตาม ที่เรารู้ว่า ร่างกายเป็นอย่างไร? จิตใจเป็นอย่างไร ? ตอนนั้นความรู้สึกตัวมันจะเกิด ความรู้สึกตัวนี่แหละ มันประกอบด้วย สติที่ถูกต้อง กับสมาธิที่ถูกต้อง -- อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ 18 กุมภาพันธ์ 2566

คนที่ไม่เข้าใจหลัก ก็จะเริ่มเขว เขวยังไง? ไปตีความเครื่องมือเป็นหัวใจ อย่างเครื่องมือในการภาวนา เดินจงกรม การนั่งสมาธิ การปฏิบัติในรูปแบบต่างๆ อย่างนี้เป็นวิธีการภาวนา หัวใจคือ มีสติอยู่กับเนื้อกับตัว แล้วก็เห็นร่างกาย จิตใจ แสดงไตรลักษณ์ หัวใจคือ ความชั่วอย่าทำ ความดีทำไว้ อย่าเห็นแก่ตัว -- อ. ประสาน พุทธกุลสมศิริ 6 เมษายน 2566

เราก็เลือกเอา เราจะดิ้นรนขวนขวายทำงานที่ไม่มีวันจบ เกิดใหม่ก็ทำงานอย่างนี้อีกไม่มีวันจบทุกภพทุกชาติไป หรือจะเลือกหนทางที่เดินไปแล้วมีวันจบ มีโอกาสถึงเป้าหมาย แล้วก็ไม่ต้องมาทำงานต่างๆ แบบนี้ซ้ำอีกตลอดไป -- อ. ประสาน พุทธกุลสมศิริ 24 กุมภาพันธ์ 2565

ถ้าศีล สมาธิ ปัญญา สมถะ วิปัสสนา การเจริญสติปัฏฐาน และสิ่งต่างๆ ที่ทำอยู่ ความดีต่างๆ ที่ทำอยู่ ไม่เป็นไปเพื่อจะให้อกุศลที่มีอยู่ดับลง อกุศลที่ยังไม่เกิดไม่เกิด กุศลที่ยังไม่เกิดไม่มี ให้มันเกิดขึ้น กุศลที่มีอยู่แล้วให้มันงอกงามขึ้น ถ้าไม่เป็นไปเพื่อสิ่งนี้ ทุกตัวที่คุณฝึก ไม่ว่าศีล สมาธิ ปัญญา สมถะ วิปัสสนา หรืออะไรก็ตามที่ดูแล้วเป็นวิถีของคนดี ระวัง มันจะเป็นเครื่องมือในการสนองกิเลส สนองมานะอัตตา เป้าหมายตัวนี้ไม่ชัด ไม่เจริญ -- อ. ประสาน พุทธกุลสมศิริ 5 เมษายน 2566

ศึกษาลงมาที่ตัวเองให้เยอะ จะได้ไม่ถูกมายาของขันธ์ 5 ต่างๆ หลอกให้หลงไปในโลกนี้ และติดอยู่ในกรงขังของโลกวัฏฏะนี้ ตื่นขึ้นมารู้เนื้อรู้ตัว เป็นตัวของตัวเอง เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน เห็นร่างกาย เห็นจิตใจ ทำงาน วันหนึ่งจะพ้นออกจากมายา -- อ. ประสาน พุทธกุลสมศิริ 28 ธันวาคม 2565

ไม่มีอะไรสำคัญกว่าอดทน เสื่อมก็อดทนทำ ไม่ดีก็อดทน อยากได้ธรรมมะเร็วๆ ก็ต้องอดทน ขี้เกียจก็ต้องอดทน ตัวนี้เป็นคุณธรรม ที่พวกเราจำนวนมากดูถูก คำว่า" อดทน" มันดูไม่ตื่นตาตื่นใจเหมือนปัญญา ที่จริงคุณธรรมพื้นฐานเหล่านี้สำคัญมาก -- อ. ประสาน พุทธกุลสมศิริ 27 เมษายน 2565

ทุกสิ่งที่เจอ ยุติธรรมตามกรรมเสมอ แต่ว่านักปฏิบัติไม่ได้จำนนกับกรรม กรรมชั่วในอดีตส่งผลให้เราเจอสภาวะอันนี้แบบนี้ เรามีหน้าที่ทำกรรมใหม่กรรมปัจจุบันให้ดีที่สุดเท่าที่สามารถทำได้ เราอยากแบ่งเบาผลของกรรมชั่วในอดีต เหมือนมีเกลืออยู่ก็เค็มอยู่แล้ว อย่าไปเพิ่มปริมาณของเกลือ เราก็เพิ่มน้ำเข้าไปเยอะๆ เพิ่มความดีเข้าไปเยอะๆ เกลือก็ยังมีอยู่แต่น้ำมากเสียจนเราไม่รู้สึกว่าน้ำนั้นเค็มเท่าไร -- อ. ประสาน พุทธกุลสมศิริ 4 มกราคม 2566

สติปัญญาของแต่ละคน หรือโอกาสของแต่ละคนที่จะเข้าถึงธรรมะไม่เท่ากัน คนที่ไม่มีโอกาสได้ฟังธรรม ไม่มีโอกาสได้ปฏิบัติ ไม่เคยได้ยินธรรมะของพระพุทธเจ้ามาก่อน คล้ายกับใจมีแต่ความไม่รู้ ความไม่รู้เป็นอันตรายอย่างยิ่ง พระพุทธเจ้าตรัสว่า ท่านไม่เห็นว่ามีสิ่งใดอกุศล หรือความผิดอะไรที่รุนแรงเท่ามิจฉาทิฏฐิ มิจฉาทิฐิคืออะไร มิจฉาทิฐิคือความเห็นที่ผิด กิเลสตัวอื่นอย่างราคะ หรือโทสะ โกรธเขา ยังไม่แรง แต่ความโกรธมันให้ความเผ็ดร้อนที่ใจเรา ให้ความทุกข์มาก เหมือนไฟแผดเผาใจเรา แต่ความร้ายแรงผลโทษของความโกรธ ไม่ร้ายแรงเท่าโมหะ ไม่แรงเท่าความไม่รู้ ความไม่เข้าใจ ไม่แรงเท่ามิจฉาทิฏฐิ -- อ. ประสาน พุทธกุลสมศิริ 21 ธันวาคม 2565

รักษาศีลไว้ อย่าให้ผลประโยชน์ มาให้ศีลเราด่างพร้อย เมื่อมีศีลแล้ว ทำสมาธิไว้ เหนื่อยก็พักผ่อน ทำสมาธิเพื่อการพักผ่อน ใจจะได้สดชื่น ใจจะได้มีพลัง ใจมีกำลัง ใช้ทางโลกก็ได้ ใช้ทางธรรมก็ได้ จิตฟุ้งซ่าน คิดอ่านทางโลกก็ไม่เฉียบคม ทางธรรมก็จะฟุ้งซ่าน ไม่มีแรง ทำให้มีแรงมากพอที่จะเกิดอริยมรรค -- อ. ประสาน พุทธกุลสมศิริ ศาลาประสานวิเทศธรรม 16 พฤศจิกายน 2565