In deze laatste aflevering van dit seizoen komt Suzan Lutke zelf aan het woord in een prikkelend interview met Wendelien Wouters. Over haar boek "Als de muziek er al is' natuurlijk! Maar ook over de kracht van verbeelding, haar grote drive om verbinding te zoeken en de noodzaak om juist in tijden van Corona kunst in het licht te zetten.

In deze 10e aflevering van mijn podcast interview ik Nico Dezaire, violist, docent en schrijver van de de methode ‘vioolwereld’ . De inhoud van deze podcast wordt gekleurd door de tijd waarin we zijn beland. Het grootste deel van muziekonderwijs is nu digitaal. Wat betekent dat voor wat we doen? Waar voelen we de winst en waar de beperking? Nico daagt ons uit om wat afstand van onszelf te nemen en te kijken in hoeverre we onze leerlingen nu echt meenemen in hun eigen leerproces.

Midden in het hart van Artez hogeschool voor de kunsten in Arnhem interview ik Muzikant en Lector in de muziek gebaseerde therapieën en interventies Arthur Jaske. Wat gebeurt er in de hersenen van mensen die muziek maken en wat kunnen we daarmee

in muziekonderwijs maar ook de zorg? Een eerlijk gesprek met een bevlogen mens: over het nut én de beperking van wetenschappelijk onderzoek naar de effecten van muziek op het

brein. En waarom we dat moeten blijven onderzoeken.

In deze 8e aflevering van de podcast Als de Muziek er al is spreek ik met Maite van der Marel. Ik heb Maite niet geïnterviewd voor het boek en na dit interview heb ik daar spijt van als haren op mijn hoofd. Ze deelt met ons haar inspiratie en ruime ervaring over creatieve muzikale processen en de kracht van de groep. Ze is ervan overtuigd dat muziek mensen kan transformeren, zoals ze zelf ervaart als ze met Sounds of change in conflictgebieden workshops doet met de plaatselijke bevolking.

Dit is echt een bijzondere aflevering van #alsdemuziekeralis! In deze podcast komen Arne, Joost en Tanne aan het woord. Zij zijn leden van mijn jeugdorkest. Alle andere mensen die ik heb geïnterviewd zeiden dat we naar de jonge mensen zelf moeten luisteren. En dat gaan we doen in dit gesprek. Wat vinden zij tof in muzieklessen, waar gaan zij op 'aan' en waar balen ze van?

Zes blaasorkesten verdeeld over alle hoeken van de Eusebius kerk in Arnhem. Daartussenin 4 jeugdorkesten. Toeters, bellen en boomwhackers. op het podium het Gelders Orkest. Midden in de kerk op een klein podium staat een kleurrijke springerige man met grijs opstaand haar. Dan gebeurt het ongelooflijke...deze 250 musici, van zeer beginnend tot zeer gevorderd, maken samen een compoistie die daarvoor nog niet bestond. Dat is een SoundTrip, een concept bedacht door Carlo Balemans die je in deze podcast kunt ontmoeten. Een muzikale duizendpoot met onuitputtelijke nieuwsgierigheid. Een gesprek met hem gaat altijd anders dan je denkt.

Mijn boek is niet compleet zonder mijn eigen fundament: de HaFaBra wereld: de amateurblaasmuziek in Nederland. Er is 1 naam die altijd naar boven komt als het gaat om jeugd en deze wereld: Ivo Kouwenhoven. Ook over hem had ik al veel gehoord voordat ik hem werkelijk ontmoette. Met een gedeelde weerbarstige liefde voor deze wereld die vaak bijna op zichzelf staat raakten we in gesprek. Over muziekonderwijs als een schoolreis naar de Efteling en de muziekdocent/dirigent als chauffeur achter het stuur. Een feest van herkenning voor mij...een onbegrijpelijke wereld voor anderen!

Ik leerde Joosje Jochems kennen bij Factorium Podiumkunsten waar ik een training gaf over leerlinggerichte didactiek en de docenten werkten in groepen. Joosje viel me direct op omdat ze alleen maar open, oordeelloze en hele liefdevolle en tegelijkertijd scherpe vragen stelde. Ter plekke besloten we samen een ontwikkelteam "coachend lesgeven' te gaan invullen. Joosje heeft de zeer charmante combinatie van kwetsbaarheid en oprechte nieuwsgierigheid. Naar de ander, de wereld én zichzelf. Juist dat laatste wakkerde mijn bewondering aan. Joosje durfde zichzelf te bevragen terwijl ze aan het vertellen was hoe het moest! Dat maakte haar compleet geloofwaardig als coach en mens.

Ik zag Coen Witteveen voor het eerst op North Sea Jazz op een podium bij een waanzinnig optreden van Typhoon. Ik had geen idee dat Coen en ik een paar jaar samen workshops zouden geven. Nu, een paar keukentafelsessies verder ben ik een nog grotere fan dan toen. Wat een prachtig mens! Coen symboliseert voor mij een nieuw soort muzikant. Open, nieuwsgierig, flexibel en vooral ook in staat om zijn twijfels te (h)erkennen. Voor hem geen hokjes, maar verbinding. Hij symboliseert voor mij onze tijd. Iets wat hij zelf als zijn motto meedraagt. "It's an artist duty to reflect the times"

Ik leerde Anita kennen in 1990 op het conservatorium van Utrecht. We werden hele goede vrienden. En zoals het leven loopt verlies je soms contact. En goede vrienden herken je omdat je na 20 jaar zo weer verder kunt gaan waar je was gebleven.

Blokfluitles ligt soms nogal in een verdoemhoekje in ons land. Er zijn veel mensen met trauma's waarin de blokfluit een rol speelt. Maar niet als ze les hebben van Anita. Anita durft. Ze experimenteert, probeert uit, geeft ruimte, is flexibel. En ze luistert. Met haar hele grote liefdevolle hart vol muziek. Naar de leerling en naar de muziek. En als de leerling niet leert zoals ze had bedacht, dan gaat ze lesgeven zoals de leerling leert.