KUR’AN OKUMA KARŞILIĞINDA

ÜCRET ALMAYI YASAKLAYAN ÂYET

VE HADİSLER

Âyetlerimi az bir karşılık ile satmayın, yalnız Ancak

Benden korkun.” (2/Bakara, 41). Kur’an ile tedavi yaptığını

söyleyen bir kimse, Allah’ın ayetlerini dua olarak bir kimseye

okuma karşılığı bir menfaat elde edebilir mi? Ederse bu âyetin

hükmüne girmez mi? Konuyla ilgili diğer iki âyeti de kaydedeyim:

"Onların ardından (âyetleri tahrif karşılığında) şu değersiz dünya

malını alıp, 'nasıl olsa bağışlanacağız' diyerek Kitab'a vâris olan

birtakım kötü kimseler geldi. Onlara ona benzer bir menfaat daha

gelse onu da alırlar. Acaba Allah'a karşı hakdan/gerçekten başka

bir şey söylemeyeceklerine dair kendilerinden, o Kitabın hükmü

üzere mîsak/kuvvetli söz alınmamış mıydı ve onlar Kitab'ın

içindekini ders edinip okumadılar mı? Halbuki âhiret yurdu, takvâ

sahipleri/Allah'tan korkanlar için daha hayırlıdır. Hâlâ

akıllanmayacak mısınız?" (7/A'râf, 169); "...İnsanlardan

korkmayın, benden korkun. Âyetlerimi az bir bedel karşılığında

satmayın. Kim Allah'ın indirdiği ile hükmetmezse, işte onlar

kâfirlerin ta kendileridir." (5/Mâide, 44)

"Kur'an okuyun, onunla amel edin, On(u okumak)dan

asla uzaklaşmayın, onun hakkında haddi aşmayın; onun

karşılığında ücret alıp yemeyin, onunla dünya menfaati

artırmayı talep etmeyin." (Ahmed bin Hanbel, Müsned

II/428; Heysemî, VI/167); Şevkânî, Neylü'l-Evtâr, V/322; Aynî,

Umdetü'l-Kaarî, XII/95; S. Buhari, Tecrid-i Sarih Terc. VII/46).

Ubâde bin Sâmit: Ehl-i Suffe'den birçok kimselere Kur'an öğrettim.

Bu öğrencilerimden birisi bana ok atılan bir yay hediye etti. -Kendi

kendime- 'Bu bir mal/para değildir. Özellikle bununla ben

savaşlarda Allah yolunda ok atacağım' dedim. Bununla beraber,

Nebî (s.a.s.)'e bu olayı arz ettim. Rasül-i Ekrem cevaben şöyle

buyurdu: "Allah Teâlâ'nın Kıyamet gününde boynuna

ateşten bir halka takmasını arzu edersen kabul et!" (Ebû

Dâvud; S. Buhari, Tecrid-i Sarih Terc. VII/47)

Übeyy bin Kâ'b: "Bir adama Kur'ân-ı Kerim öğrettiydim de, bana bir

yay hediye etmişti. Durumu Rasûlullah'a söylediğimde: "Onu

alırsan, ateşten bir yay almış olursun demektir"

buyurdular, ben de sahibine geri verdim. (İbn Mâce, II/157; S.

Buhari, Tecrid-i Sarih Terc. VII/47-48).

Resûl-i Ekrem: “Rukye yapan kişi mütevekkil değildir”

buyurmuştur. (S. Buhârî Muhtasarı, Tecrid-i Sarih Tercemesi,

D.İ.B. Y., c. 12, s. 88)

"Bildiğiniz halde, bile bile hakkı ketm etmeyin (gizlemeyin)." (2/Bakara, 42)

"Ey ehl-i kitap! Neden hakka bâtılı karıştırıyor ve bile bile hakkı/gerçeği gizliyorsunuz?" (3/Âl-i İmran, 71)

"Allah'ın indirdiği kitaptan bir şeyi gizleyip onu az bir paha ile değişenler yok mu, işte onların yiyip de karınlarına doldurdukları, ateşten başka bir şey değildir. Kıyamet günü Allah ne kendileriyle konuşur ve ne de onları temize çıkarır. Orada onlar için can yakıcı bir azap vardır." (2/Bakara, 174)

"Allah, kendilerine Kitap verilenlerden, 'Onu mutlaka insanlara açıklayacaksınız, onu gizlemeyeceksiniz' diyerek söz almıştı. Onlar ise bunu kulak ardı ettiler, onu az bir dünyalığa değiştiler. Yaptıkları alışveriş ne kadar kötü!" (3/Âl-i İmran, 187)

Muaz bin Cebel ve bazı sahabiler, yahudi bilginlerinden bir gruba Tevrat'taki bazı hükümleri sordular. Yahudiler bu bilgileri gizlediler ve haber vermekten kaçındılar. Bunun üzerine şu âyetler nâzil oldu: "İndirdiğimiz açık delilleri ve hidâyeti Biz Kitaptan insanlara açıkça belirttikten sonra gizleyenler var ya; işte onlara hem Allah lânet eder, hem de bütün lânet edebilenler lânet eder. Ancak tevbe edip, durumlarını düzeltenler ve gerçeği açıklayanlar başkadır. Onları bağışlarım; çünkü Ben tevbeyi çok kabul eden ve çokça merhamet edenim." (2/Bakara, 159-160)

Âyet-i Kerime'nin hükmü yalnız yahudilere değil; Allah'ın âyetlerini gizleyen ve şer'î hükümleri açıklamayan herkese şâmildir. Çünkü âyetin ifade tarzı genel anlam ifade eder. Âyet, Allah'ın dininden olup da yayılmasına ve duyurulmasına ihtiyaç duyulan herhangi bir ilmi ve hükmü gizleyen herkesi içine alır. Hadis-i şerifte şöyle buyrulur: "Kendisine bir ilim sorulup da bunu gizleyen kimseye kıyamet gününde ateşten bir gem vurulacaktır." (Ebû Dâvud, İlm 9, hadis no: 3658; Tirmizi, İlm 3, hadis no: 2651; Kütüb-i Sitte Terc. ve Şerhi, c. 11, s. 501). Sahabiler de bu âyeti aynı şekilde herkese şâmil olarak anlamıştır.

Ebu Hüreyre'nin, şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Eğer Allah'ın Kitabındaki şu iki âyet olmasaydı, size hiç bir hadis rivayet etmezdim" Ebu Hüreyre, ilmi gizlemeyle ilgili yukarıdaki iki âyeti (Bakara, 159 ve 160. âyeti) okumuştur (Buhâri, Tecrid-i Sarih Terc. ve Şerhi, c. 1, s. 115). Müteahhirûn/sonraki âlimlerden bazıları hariç, âlimlerin çoğu, ilmi gizlemeye yol açacağı endişesiyle, yukarıdaki âyete dayanarak, Kur'an okuma karşılığında para almanın caiz olmadığını söylemişlerdi. Onlara göre âyet, hükümleri açığa vurmayı, yaymayı ve gizlememeyi emrediyor. Bir kimse, edâsı kendisine gerekli olan bir amel için ücret alamaz. Namaz kıldığı için ücrete hak kazanamaması gibi. Çünkü namaz, Allah'a yaklaşmak için yapılan bir ibadettir. Bu yüzden namazı öğretmek karşılığında alınacak ücret câiz olmaz. "Hakikat güneşini örten bulutların en kesifi menfaattir."

İlmi gizlemekle ilgili Bakara suresi 159-160. âyetlerinden çıkarılan hükümleri ve dersleri açıklayan Sâbunî, Ahkâm Tefsirinde şunları belirtir: "Âlimlerin ilmi gizlemesi, üzerlerindeki öğretme emanetine hiyanettir. İslâmî ilimleri yaymak veya yayılmasına vesile olmak, beşeriyetin hidâyete gelmesi için vaciptir. Şer'î hükümlerden birisini gizleyen kimse, ebedî lânete uğrar. Yalnız tevbe etmek kâfi değildir. Tevbeyle beraber yaşayışını ıslah etmesi ve amellerinde ihlâslı olması gerekir.

Allah, açık açık indirdiği âyetleri ve doğruyu, yalnız insanlığı doğru yola ve hayra sevketmek için göndermiştir. Dinî ilimleri ketmetmek ve halka öğretmemek ise, peygamberlerin tebliğ etmekle vazifeli bulunduğu yüce göreve ve âlimlere emanet edilen tebliğ vazifesine hiyanet etmektir. Zira Allah, kitap gönderdiği kimselerden emirlerini hemen insanlara anlatmala-rı ve onu gizlememeleri için misak (teminat) almıştır. Allah, halkın muhtaç olduğu bir şeyi bilhassa dinî meseleleri ketmeden ve şer'î hükümlerden herhangi bir hükmü gizleyip söyleme-yenlerin, çok elem verici bir azaba düşeceklerini te'kitle beyan ediyor. Çünkü herhangi bir İslâmî meseleyi ketmetmek, büyük günahtır. Bu fiili yapan kimse, lânetlenmeyi ve Allah'ın rahmetin- den uzaklaşmayı haketmiştir.

İlmi yaymak ibadet olduğu gibi, onu ketmetmek de cinayettir. Zira rasulullah "din hususunda benden duyduğunuzu tek bir âyet de olsa tebliğ ediniz" buyurmuştur."

İlmini ketmeden, câhil menzilesindedir. "Haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır." "En fazletli cihad, zâlim sultana karşı hakkı söylemektir." (Kütüb-i Sitte Terc. ve Şerhi, c. 17, s. 538). Bazen hakkı söylemekten dolayı başımıza belânın gelmesi, söylememekten dolayı öteki dünyada gelecek belânın yanında hiç kalır. Hz. İbrâhim'in iki ateşten en ehvenini seçmesi, seçtiği o ateşin de acı vermekten çıkması gibi, ne tatlıdır hakkı savunmaktan dolayı başa gelenler. Çünkü "hak yolunda yuvarlanan merdâne olur."

#islam #tevhid #fpy

ALLAH MEKANDAN MÜNEZZEHTİR

Allah’ın zaman ve mekândan münezzeh oluşu, O’nun hiçbir şekilde zaman ve mekânla ilişkilendirilmemesi demektir. Zira zaman ve mekân mahlûk yani “yaratılmıştır. Allah ise yaratıcıdır. Dolayısıyla O yaratılmışlara has özelliklerden münezzeh yani uzaktır. Biraz daha açarak ifade etmek gerekirse, “mekân” varlık ve nesnelerin bulunduğu yerdir. Söz gelimi bir meyve ağaçta, ağaç bahçede, bahçe bir bölgede, bölge dünyada, dünyamız güneş sisteminde, güneş sistemi galakside, galaksiler uzayda bulunmaktadır. Bunların hepsi mahlûk, yani yaratılmış bir şeydir. Zamana gelince bu, varlıklardaki hareketliliğin birimsel olarak ifade edilmesi olup varlıktan ayrı bir şey değildir. Sonuçta bu da mahlûk yani yaratılmış bir şeydir.

Allah ise her şeyi var eden, yaratandır (En’âm, 6/102). “O gökleri ve yeri yaratandır…” (Fâtır, 45/1) O hâlde Allah, her çeşit zaman ve mekân kayıtlarından uzaktır.

Ehl-i sünnet âlimleri demişlerdir ki:

Allah, yukarıda, aşağıda, yanda değildir. Her varlık, Arş’ın altındadır. Arş ise, Onun kudreti, kuvveti altındadır. O, Arş’ın üstündedir. Fakat bu, Arş Onu taşıyor demek değildir. Arş, Onun lütfu ve kudreti ile vardır. O, ezelde, sonsuz öncelerde nasıl ise, şimdi hep öyledir. Arş’ı yaratmadan önce nasıl idi ise, ebedi sonsuz geleceklerde de, hep öyledir. Onda değişiklik olmaz.

İMAM I EBU HANİFE (rahimehullah) şöyle diyor:

“ALLAH U TEALA ARŞA İSTİVA ETMİŞ AMA İHTİYACI OLMADAN VE ONU MEKAN KILMADAN !!! O arş ve arşın dışında kalan her şeyi ihtiyacı olmadan korur. Eğer mahluklar gibi Allah da ona muhtaç olsaydı alemi yaratmaya gücü yetmezdi, eğer arşta OTURMAYA ve ya KARAR KILMAYA (MEKAN EDİNMEYE) ihtiyacı olsaydı o zaman ARŞI YARATMADAN EVVEL NEREDEYDİ ???? ALLAH U TEALA BÜTÜN BU NOKSANLIKLARDAN MÜNEZZEHTİR. (El-Vasiyye (yazılı eser), s.2)

İmâm Tahâvî, “Akîde”sinde şöyle demektedir:

“Allâh sınırlardan, haddi, hudûdu, hacmi, sınırı ve miktârı, yanı ve köşesi olan bir varlık olmaktan, âzâ ve organdan, dil ve dişlerden münezzehtir (yüce ve arıdır). Tüm yaratılmışları sarıp kuşatan altı yön, O’nu aslâ kuşatamaz.” Çünkü mahlûkâtın, yâni yaratılmışların, -cisim olmaları itibariyle-, cihetlerin herhangi birinde yer alması kaçınılmazdır. Allâh ise hâdis, yâni yaratılmış bir varlık değildir. Dolayısıyla O, yersiz yönsüz ve mekânsız olarak vardır.Yüce Allâh kesinlikle yaratılmışlara benzemez, herhangi bir yön ve mekânda olmaktan münezzehtir.

Nıtekim Kur’ân-ı Kerîm’de ليَسَ كمَثْلِه۪ شَىْءٌ buyurulur. Mânâsı “Hiçbir şey O’nun benzeri değildir; O, hiçbir varlığa benzemez” demektir.Evet, kuşkusuz ki Yüce Allâh’ı altı yön sarıp kuşatamaz, zîra Allâh altı yönü yaratmadan önce de vardı ve önceden nasıl yönsüz ve mekânsız olarak var idiyse, şimdi de yersiz yönsüz ve mekânsız olarak vardır. Diğer taraftan bizleri sarıp kuşatan bu altı yönde muhdestir (yaratılmıştır) ve bu yönler tarafından sarılmış, kuşatılmış olmak yaratılmışların özelliklerindendir. Allâh ise Kadîmdir (ezelîdir), başlangıcı yoktur. O var iken, ne zaman, ne mekân, ne alt, ne üst, ne de bunlardan başka herhangi bir şey var idi. Yâni O’ndan başka ne canlı, ne cansız, ne latîf, ne de kesîf hiçbir şey ve hiçbir varlık yoktu. Bu altı yön âlemleri ve bütün varlıkları ihâta eder,kuşatır ama Allâh’ı aslâ ihâta edemez. Bilâkis ilmi, kudreti, hükümranlığı ile O, her varlığı, tüm âlemleri ihâta eder; gökte ve yerde zerre miktârı bir şey bile O’nun ilminden aslâ gizli kalmaz.

Beyazî’nin İşaratü’l Meram’ından aktardığına göre, Ebu Hanife şöyle diyordu: “Bir kimse: “Rabbim gökte midir, yoksa yerde midir? bilmiyorum” derse küfre düşer. Yine, “Allah Arş üzerindedir, ancak Arş gökte mi, yerde mi? bilmiyorum” diyen kişi de böyledir.” Çünkü Allah Tealâ’ya yön tahsis etmiştir. Kendisine yön tahsis edilen herşey zorunlu olarak muhtaç ve muhdestir (yaratılmıştır). Bu ise, Allah Tealâ hakkında apaçık bir noksanlıktır. Allah’a cisim ve yön isnat eden bu kimseler, duyularla kendisine işaret etmek mümkün olan şeylerin dışında var olanı inkâr etmiş olur. Böylece bu kişiler cisim olmaktan ve bir yönde, tarafta ve mekânda bulunmaktan yüce ve uzak olan Allah’ı inkâr etmiş oluyorlar. Bu durumda onların küfrü apaçık ortadadır.” (Makalat’ül Kevseri; s.368-369)

Osmanlı Alimlerinden İmam-ı Birgivi Buyurur ki:

"Bir kimse (Allahü Teâlâ gökte benim şahidimdir) dese kâfir olur. Zira Allahü Teâlâ'ya mekân isnad etmiş olur, Allahu Teâlâ mekândan beridir." (Birgivi Vasiyetnamesi, Bedir Yay., s.52)

Yine der ki:

Allâh Mekandan münezzehdür. saġda ve solda önde ve artda, altda ve üstde degildür. Cihetden münezzehdür ve şekilden ve renkden ve azadan baş,kulak, göz dil, aġız, burun, el, ayağ gibi nesnelerden münezzehdür (Birgivi vasiyetnamesi)

#islam #tevhid #fpy

Soru: Selamun aleykum hocam. Kadınların erkeğe benzemesi veya erkeklerin kadınlara benzemesi caiz midir? Kadınları dışarı çıkarken nasıl giyinmelidir? Kadınların tesettürüne uygun olmayan kıyafetleri satmak caiz midir?

Cevap: Aleykum selam. Kadın-erkek benzeşmesi, giyim-kuşamda, hal-hareket ve benzeri konularda erkeklerin kadınlara, kadınların erkeklere benzemesinin haram olduğu ile ilgili rivâyetler vardır. Şimdi o rivâyetlerin bazılarını görelim.

“Resûlullah (s.a.v.), kadınlaşan erkeklere ve erkekleşen kadınlara lânet etti." (Buhârî, Libâs 62. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Libâs 28; Tirmizî, Edeb 24; İbni Mâce, Nikâh 22)

"Resûlullah (s.a.v.), kadınlara benzemeye çalışan erkeklere ve erkeklere benzemeye çalışan kadınlara lânet etti." (Buhari, Libâs 61)

"Resûlullah (s.a.v.), kadın gibi giyinen erkeğe, erkek gibi giyinen kadına lânet etti." (Ebû Dâvûd, Libas 28; bk. Ahmed İbni Hanbel, Müsned, 2/325)

Lanet, Allah’ın rahmetinden uzaklık demektir. Yâni “Allah ona merhamet etmesin” demektir.

Buna göre bilerek -konuşmada, gülmede, hareket etmede, davranış biçiminde, giyimde, kuşamda- erkek ve kadının birbirine benzemeye çalışması, lanete müstahak edecek bir davranıştır. (bk. Nevevî, Müslim/Selam, 32. hadisin şerhi)

Hadisler, kadın-erkek cinsi arasındaki benzeşmenin giyim-kuşamla ilgili görüntüsüne dikkat çekmekte ve hiçbir zorunluluk yokken kadınlar gibi giyinen erkeklere ve erkekler gibi giyinip kuşanan kadınlara da Resûl-i Ekrem Efendimiz (asv)'in lânet ettiğini bildirmektedir.

Bugün kadınların pantolon giymeleri, ceket giymeleri, erkekler gibi gömlek ve bluz giyerek dışarıda dolaşmaları erkeklere benzemenin ta kendisidir. Çünkü pantolon, ceket erkeklerin kıyafetidir. Müslüman bir kadın Çarşaf olmadan veya vücudunu tamamen örten bol bir manto giymeden sokağa çıkamaz.

Erkeklerin boğazlarına kolye takmaları, bileklerine bileklik gibi şeyler takmaları ve elinin birçok parmağına birden fazla yüzük takmaları da kadınlara benzemektir. Erkek takacaksa bir adet gümüş yüzük takabilir. İki veya daha fazla yüzük takmak ise süslenmeye girer ki, süslenmek kadınların işidir. Bugün erkeklerin sakallarını kesmeleri de kadınlara benzemektir. Çünkü Allah kadını sakalsız erkeği ise sakallı yaratmıştır.

Dört mezhebden üçü (Hanefî, Mâlikî ve Hanbelî mezhebleri) sakal kazımanın haram olduğunu belirtmiştir. Şâfi mezhebi ise mekruh olduğunu söylemiştir. Mekruh bilindiği dibi kötü görülen şey demektir.

Sokaklarda başını örtmüş fakat üst tarafına deri ceket veya kısacık kot ceket, altına da tayt giyerek dolaşan kadınlar dolu. Yüzüne makyajın envâî çeşidini sürmüş, sürmek ne kelime âdetâ sıvamış, parfümün binbir kokulusunu sürüp sokaklarda volta atan kadınlar cirit atıyor.

Kadınların erkeklerin hissedeceği şekilde parfüm sürüp sokaklarda gezinmelerini yasaklayan ve bunun haram olduğunu bildiren bir sürü rivâyet vardır. Şimdi onların birkaçını görelim:

“Her göz yabancı bir kadına bakarak göz zinası işlemiştir. Bir kadın da güzel kokular sürünerek erkeklerin yanından geçerse o da aynen bakan erkekler gibi zina etmiş gibidir.” (Tirmizî, Edeb, 35; Ebû Davud, Tereccül, 7)

“Güzel koku sürünüp kokusunu hissettirmeleri için bir topluluğun yanına uğrayan kadın zinakârdır.” (Ahmed Müsned 4/418, Albânî Sahihu’l-Cami 105)

"Her göz zanidir. Şurası muhakkak ki, kadın koku sürünür, sonra da (erkek) cemaate uğrarsa o da zaniyedir." (Ebu Davud, Tereccül 7, (4174, 4175); Nesai, Zinet 35)

"Kendisine buhur değen kadın sakın bizimle yatsı namazına katılmasın." (Müslim, Salat 143, 444; Ebu Davud, Tereccül 7, 4175; Nesai, Zinet 37, 8, 154)

Şunu da belirtelim ki, tesettür sâdece kadınlar için emredilmemiştir. Erkeklerinde giyim kuşamlarına dikkat etmeleri, vücutlarına yapışacak şekilde dar gömlek ve pantolon giymemeleri gerekir. Açık ve dar giyinen kadınlar nasıl erkekleri tahrîk ederse, dar giyinen erkekler de kadınları tahrîk eder. Bugün câmilerde namaz kılan birçok gencin rukûya eğildiği zaman kalçaları tamamen ortaya çıkmakta, kısa gömlek giydikleri için kalçalarından sırtlarının bir kısmına kadar göründüğü bir gerçektir. Oysa bu da islâmî tesettüre ve edebe aykırıdır.

Son sorunuza gelince; kadınların sokağa çıktığı zaman haram işlemelerine sebep olacak giyecekleri satmak câiz değildir. Hiç kimse: “Efendim beni ne ilgilendirir, ben ticâret yapıyorum” diyemez. İslâm’da bir kimsenin haram işlemesi haram olduğu gibi, birinin haram işlemesine sebep olmak da haramdır. Kadın evleninceye kadar onun her şeyinden babası, evlendikten sonra ise kocası sorumludur. Karısının ve kızının sokaklarda açık seçik giyinip gezmelerine ses çıkarmayan babalar ve kocalar da en az onlar kadar sorumludurlar. Selam ve duâ ile.

#islam #tevhid #fpy

Soru:

"Koca derse şuraya gidersen nikahimiz düşer .misal bu yer bir mescid olsa yani burda bir hayirli iş  söz konusu olursa geri dönüşü varmı.koca sözünü geri alabilirmi? yani izin verirse .kefareti varmi veya nikah yenilenmesi olmasi gerekiyormu."

Cevap:

Bahsettiğiniz konu şartlı talaka girer. Eğer koca karısına eğer şunu yaparsan veya şuraya gidersen sen benden boşsun, derse bir bain talakla karısı kendisinden boş düşer. Eğer şuraya gidersen üç talakla boşsun derse üç talak gider ve karısı kendisinden kesin olarak boşanmış olur. Orada bir hayli işin olmasının bir hükmü yoktur. Kadın kocasından izin almadan mescide bile gidemez. Şartlı nikahın dönüşü yoktur. Şart yerine geldimi şarta bağlı şey de gerçekleşmiş olur. Kocanın boşama iradesini ortaya koyan beyanı kayıtsız ve şartsız olabileceği gibi bir şarta (ta’lîkî şart) veya vadeye de bağlanabilir. Şartlı boşamada şart gerçekleşmeden önce boşamanın bağlandığı sözden dönmek geçerli değildir (Kâsânî, Bedâi’, III, 139; Zeylaî, Tebyîn, II, 226). Boşanmanın bir şarta bağlanması durumunda bu şart ne zaman gerçekleşirse boşanma da hükümlerini o zaman doğurur. Bu şart gerçekleşene kadar evlilik bütün sonuçlarıyla birlikte devam eder. Ancak boşanma şarta bağlandığında şart gerçekleşmeden, başka bir yolla boşanma olur ve iddet bittikten sonra o şart gerçekleşirse artık o şartın etkisi kalmaz.

Şartlı talâkın sözün ifade ettiği anlamı kuvvetlendirmesi için yemin yerine kullanıldığı da vâkidir. Bu durumda fakihlerin çoğunluğuna göre bu da geçerli bir şartlı talâktır; şart yerine geldiğinde boşanma gerçekleşir. Fakat Hz. Aişe (r.a.), Hz. Ali (r.a.) gibi sahâbîler yanında İkrime, Şürayh, İbn Teymiyye ve İbnü’l-Kayyim gibi bazı âlimlere göre kocanın niyeti boşama değil de karısını veya kendisini bir işi yapmaya ya da engellemeye yönelik bir tür yemin ise bu, bir şartlı talâk değildir; dolayısıyla şart tahakkuk etse de boşanma gerçekleşmez. Sadece yerine getirilmediği için yemin keffâreti gerekir (İbn Kayyım, İ’lâm, V, 518-525; es-Sâyis ve M. Şeltût, Mukarenetü’l-mezahib fi’l-fıkh, s. 108).

#islam #tevhid #evlilik

TEHECCÜD NAMAZI

Yatsı namazından sonra daha uyumadan veya kısa bir uykudan sonra kalkıp kılınacak nâfile namaza "gece namazı (salatül-leyl)" denir. Bir süre uyuduktan sonra, gecenin yarısından imsak vaktine kadar kalkılıp kılınırsa "teheccüd" adını alır. Teheccüd namazı iki rekâttan sekiz rekâta kadardır. Her iki rekâtta bir selam verilmesi daha faziletlidir.

Teheccüd namazı Hz. Peygamber'e farzdır. Kur'an-ı Kerim'de şöyle buyurulur: "Ey Muhammed! Gecenin bir bölümünde uyanıp, sırf sana mahsus fazla bir ibadet olmak üzere, Kur'an'la gece namazı kıl. Rabbinin seni Makam-ı Mahmuda erdireceğini umabilirsin" (el-İsrâ,17/79). Bu namaz diğer müslümanlara sünnet veya müstehap derecesindedir.

Teheccüd namazına diğer müminleri de teşvik eden ayet (bk. el-Müzzemmil, 73/20; es-Secde, 32/16; el-Furkân, 25/63, 64; ez-Zâriyât, 51/17, 18; Âli İmrân, 3/16, 17) ve hadisler vardır. Abdullah b. Ömer (r.a)'nın kendisini rüyada cehennemde görmesi ve bir meleğin yaklaşarak "korkma" demesini Resulullah (s.a.s)'a anlatması üzerine, Allah elçisi şöyle buyurmuştur:

“Abdullah ne iyi adamdır. Fakat kalkıp gece namazı kılmayı âdet edinseydi ne iyi olurdu.”

Abdullah b. Ömer, bundan sonra gece uykusunu azaltmıştır. Buradan teheccüd namazına devam eden her ferdin iyi olarak anılmaya lâyık olduğu anlaşılır (ez-Zebîdî, Sahîh-ı Buhârî Muhtasarı Tecrid-i Sarih Tercemesi, Ankara 1982, IV, 29, 30, H. No: 576). Başka bir hadiste şöyle buyurulur:

"Gece namazına devam edin. Çünkü gece namazı kılmak sizden önceki salih kulların âdetidir. Rabbinize karşı bir taattır, kötülükleri örtücü ve günah işlemekten alıkoyucudur" (Tirmizî, Deavât, 101).

74. Müddessir Sûresi

Mekke döneminde nâzil olmuştur. 56 âyettir. Adını ilk âyette geçen ve “örtüsüne bürünen” anlamındaki aynı kelimeden almıştır.

Rahmân ve Rahîm Allah’ın adıyla

1. Ey (örtüsüne) bürünen! (Resûl)![1]

[1] İlk vahiyden sonra üç yıl veya altı ay fetret (vahyin kesilme) devri yaşandı. Buna üç sene diyenler vardır. Fakat tercih edilen görüş altı aydır. Bundan sonra Resûlullah (sas.), yine Hira’dan dönüşte gökten bir ses işiterek Hz. Cebrail’i görmüş, korku ve titreme içinde eve dönüp “Beni örtün, beni örtün!” deyip yatmıştı. Bunun üzerine ilgili âyetler indi (İbni Kesîr (Sâbûnî), III, 567).

[

2. Kalk, (insanları) uyar.

3. Rabbini tekbir et (büyükle).

4. Elbiseni (kendini, kişiliğini ve seni çevreleyeni her türlü kirden)[2] arındır.

2] Elbise, kendisi mânasında olmakla beraber bu parantez içindeki ifadelerden de kinâyedir (Mahlûf, s. 574).

5. Azaba götürecek şeyleri terk(e devam) et.

6. İyiliği, (karşılığında) daha çoğunu umarak yapma!

7. Rabbin için (her şeye) katlan.

8. O Sûr’a üfürüldüğü zaman,

9. İşte o gün zor bir gündür.

10. Kâfirlere kolay değildir.

İçki İçmenin İslamdaki cezası nedir? Nasıl tesbit edilmiştir?

Kur'anda içki içmenin cezası yazıyor mu? #islam #tevhid #fpy