Vandaag gingen wij naar de Ikea. De meiden besloten dat ze voor het eerst naar de "ballenbak" wilden, ofwel Smaland. Maar dat is ook best spannend. Onbekende plek, onbekende mensen en mama gaat de winkel in. Gelukkig ben je dan een tweeling en heb je elkaar. Maar daar ligt ook meteen een valkuil. Want wanneer is het prima dat tweelingen voor elkaar zorgen, en wanneer is het onze taak als ouders om die zorg op te pakken?

Tijd met één kindje. We nemen ons allemaal voor om het meer te doen, maar het lijkt er maar niet van te komen. Hoe komt dat nou? En hoe maak je het eenvoudiger om het wel te doen?

We kennen allemaal wel dat ene stemmetje dat ervoor zorgt dat we niet hetgeen doen wat we eigenlijk willen doen. Dit stemmetje is je ego, en jouw ego probeert je veilig te houden. Zelfs als dit veilige onwijs oncomfortabel is. Maar wil jij jouw fijnste, mooiste, beste leven leiden - voor jezelf en zeker voor jouw tweeling - dan ga je stappen moeten zetten die tegen dit stemmetje ingaan. In deze aflevering leg ik uit waar dat stemmetje en die beren vandaan komen en hoe je jezelf kan trainen om er minder naar te luisteren.

Jezelf terugtrekken in het heetst van de strijd kan een vorm van zelfzorg zijn. En misschien doe je het ook wel om je kids te beschermen, want je wilt niet tegen hen uitvallen. Dus trek je jezelf terug in de wc met de deur op slot. Terwijl jouw kids je juist nu zo nodig hebben, maar je kan het gewoon even niet. Je moet even rustig worden, op adem komen. Ik denk dat we allemaal kunnen concluderen dat deze vorm van zelfzorg te laat komt.

Wat doe je als één of allebei de kinderen alleen maar mama wil. Papa mag niks met hen doen. Zelf zaten wij ruim een jaar in deze fase en deze week kreeg ik hier twee keer vragen over. Eentje tijdens een webinar en eentje tijdens de Q&A die hoort bij de online cursus over de peuterpuberteit (check zeker even: https://detweelingcoach.nl/cursus-peuterpuberteit/) Tijd voor een podcast!

En dan bedoel ik vooral pauze nemen. Ik besefte me vandaag maar weer dat ik wanneer ik hoog in mijn energie en enthousiasme zit, of er veel to do's op mijn lijstje staan dat ik de neiging heb om te lang door te werken. Ik vergeet te pauzeren en merk pas als ik moet stoppen dat mijn batterij ver leeg is. 

Tijdens de peuterpuberteit gaat onze tweeling de wereld, zichzelf en elkaar echt door een nieuwe bril zien. Ze ontdekken dat ze regie hebben over hun eigen doen en laten. En vaak werken wij als ouders daar niet echt aan mee.

Nemen we genoegen met minder? Uit de enquête die ik verstuurde kwam een belangrijk inzicht. Ik deel hem je in deze aflevering. Eigenlijk is het meer een open gesprek met mezelf hierover. Heel vaag, I know. Dus laat me zeker weten wat jouw gedachtes hierover zijn.