زندگی در شعر صدای پای آب

زندگی رسم خوشایندی است

زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ،

پرشی دارد اندازه عشق

زندگی چیزی نیست، كه لب طاقچه عادت از یاد من و تو برود

زندگی جذبه دستی است كه می چیند

زندگی نوبر انجیر سیاه ، كه در دهان گس تابستان است

زندگی ، بعد درخت است به چشم حشره

زندگی تجربه شب پره در تاریكی است

زندگی حس غریبی است كه یك مرغ مهاجر دارد

زندگی سوت قطاری است كه در خواب پلی می پیچد

زندگی دیدن یك باغچه از شیشه مسدود هواپیماست

خبر رفتن موشك به فضا،

لمس تنهایی «ماه»،

فكر بوییدن گل در كره ای دیگر

زندگی شستن یك بشقاب است

زندگی یافتن سكه دهشاهی در جوی خیابان است

زندگی «مجذور» آینه است

زندگی گل به «توان» ابدیت،

زندگی «ضرب» زمین در ضربان دل ما،

زندگی «هندسه» ساده و یكسان نفسهاست...

هر کجا هستم باشم اسمان مال من است پنجره،فکر،هوا،عشق!زمین مال من است

چه اهمیت دارد گاه اگر میروید قارچ های غربت.

سهراب سپهری

شعر زندگی ؛