دیوان غزلیات حافظ episodes:

• April 16, 2022غزل ۱۲۳ : مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد...

  مطربِ عشق عجب ساز و نوایی دارد

  /

  نقشِ هر نغمه که زد راه به جایی دارد

  //

  عالَم از نالهٔ عُشّاق مبادا خالی

  /

  که خوش آهنگ و فرح بخش هوایی دارد

  //

  پیر دُردی کِش ما گر چه ندارد زر و زور /

  خوش عطابخش و خطاپوش خدایی دارد

  //

  محترم دار دلم کاین مگسِ قندپَرست

  /

  تا هواخواهِ تو شد فَرِّ هُمایی دارد

  //

  از عدالت نَبُوَد دور گَرَش پُرسد حال

  /

  پادشاهی که به همسایه گدایی دارد

  //

  اشکِ خونین بنمودم به طبیبان گفتند

  /

  دردِ عشق است و جگرسوز دوایی دارد

  //

  ستم از غمزه میاموز که در مذهبِ عشق

  /

  هر عمل اجری و هر کرده جزایی دارد

  //

  نغز گفت آن بتِ ترسابچهٔ باده پرست

  /

  شادیِ رویِ کسی خور که صفایی دارد

  //

  خسروا حافظ درگاه نشین فاتحه خواند

  /

  و از زبان تو تمنای دعایی دارد

  //

  ...more

  

  ---

• January 08, 2022غزلیات حافظ: غزل ۱۰

  دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

  /

  چیست یاران طریقت بعد از این تدبیر ما

  //

  ما مریدان روی سوی قبله چون آریم چون

  /

  روی سوی خانهٔ خمار دارد پیر ما

  //

  در خرابات طریقت ما به هم منزل شویم

  /

  کاین چنین رفته‌ست در عهد ازل تقدیر ما

  //

  عقل اگر داند که دل در بند زلفش چون خوش است

  /

  عاقلان دیوانه گردند از پی زنجیر ما //

  روی خوبت آیتی از لطف بر ما کشف کرد

  /

  زان زمان جز لطف و خوبی نیست در تفسیر ما

  //

  با دل سنگینت آیا هیچ درگیرد شبی

  /

  آه آتشناک و سوز سینهٔ شبگیر ما

  //

  تیر آه ما ز گردون بگذرد حافظ خموش

  /

  رحم کن بر جان خود پرهیز کن از تیر ما

  ...more

  

  ---

• May 04, 2021غزل ۹: رونق عهد شباب است دگر بستان را...

  رونق عهد شباب است دگر بستان را

  /

  می‌رسد مژده گل بلبل خوش الحان را

  //

  ای صبا گر به جوانان چمن بازرسی/

  خدمت ما برسان سرو و گل و ریحان را //

  گر چنین جلوه کند مغبچه باده فروش

  /

  خاکروب در میخانه کنم مژگان را

  //ای که بر مه کشی از عنبر سارا چوگان/

  مضطرب حال مگردان من سرگردان را //

  ترسم این قوم که بر دردکشان می‌خندند

  /

  در سر کار خرابات کنند ایمان را

  //

  یار مردان خدا باش که در کشتی نوح

  /

  هست خاکی که به آبی نخرد طوفان را

  //

  برو از خانه گردون به در و نان مطلب

  /

  کان سیه کاسه در آخر بکشد مهمان را

  //

  هر که را خوابگه آخر مشتی خاک است

  /

  گو چه حاجت که به افلاک کشی ایوان را

  //

  ماه کنعانی من مسند مصر آن تو شد

  /

  وقت آن است که بدرود کنی زندان را

  //

  حافظا می خور و رندی کن و خوش باش ولی

  /

  دام تزویر مکن چون دگران قرآن را//

  ...more

  

  ---

• April 10, 2020غزل ۸: ساقیا برخیز و در ده جام را...

  ساقیا برخیز و درده جام را

  _

  خاک بر سر کن غم ایام را

  //

  ساغر می بر کفم نه تا ز بر

  _

  برکشم این دلق ازرق فام را//

  گر چه بدنامیست نزد عاقلان

  _

  ما نمی‌خواهیم ننگ و نام را

  //

  باده درده چند از این باد غرور

  _خاک بر سر نفس نافرجام را

  //

  دود آه سینهٔ نالان من

  _

  سوخت این افسردگان خام را

  //محرم راز دل شیدای خود

  _کس نمی‌بینم ز خاص و عام را//

  با دلارامی مرا خاطر خوش است

  _

  کز دلم یک باره برد آرام را

  //

  ننگرد دیگر به سرو اندر چمن_

  هر که دید آن سرو سیم اندام را

  //

  صبر کن حافظ به سختی روز و شب_

  عاقبت روزی بیابی کام را

  ...more

  

  ---

• April 06, 2020غزل ۷ : صوفی بیا که آینه صافیست جام را...

  صوفی بیا که آینه صافیست جام را_

  تا بنگری صفای می لعل فام را

  //

  راز درون پرده ز رندان مست پرس_

  کاین حال نیست زاهد عالی مقام را

  //

  عنقا شکار کس نشود دام بازچین_

  کان جا همیشه باد به دست است دام را

  //

  در بزم دور یک دو قدح درکش و برو_

  یعنی طمع مدار وصال دوام را

  //ای دل شباب رفت و نچیدی گلی ز عیش_

  پیرانه سر مکن هنری ننگ و نام را

  //در عیش نقد کوش که چون آبخور نماند

  _آدم بهشت روضه دارالسلام را//

  ما را بر آستان تو بس حق خدمت است_

  ای خواجه بازبین به ترحم غلام را//

  حافظ مرید جام می است ای صبا برو

  _

  وز بنده بندگی برسان شیخ جام را

  ...more

  

  ---

• April 01, 2020غزل ۱۴۳: سال ها دل طلب جام جم از ما می کرد...

  سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد_

  وان چه خود داشت ز بیگانه تمنا می‌کرد//

  گوهری کز صدف کون و مکان بیرون است_

  طلب از گمشدگان لب دریا می‌کرد//

  مشکل خویش بر پیر مغان بردم دوش_

  کو به تأیید نظر حل معما می‌کرد//

  دیدمش خرم و خندان قدح باده به دست_

  و اندر آن آینه صد گونه تماشا می‌کرد

  //

  گفتم این جام جهان بین به تو کی داد حکیم_

  گفت آن روز که این گنبد مینا می‌کرد//

  بی دلی در همه احوال خدا با او بود_

  او نمی‌دیدش و از دور خدا را می‌کرد//

  این همه شعبده خویش که می‌کرد این جا

  _سامری پیش عصا و ید بیضا می‌کرد//

  گفت آن یار کز او گشت سر دار بلند_

  جرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد//

  فیض روح القدس ار باز مدد فرماید

  _

  دیگران هم بکنند آن چه مسیحا می‌کرد

  //

  گفتمش سلسله زلف بتان از پی چیست_

  گفت حافظ گله‌ای از دل شیدا می‌کرد

  ...more

  

  ---

• March 31, 2020غزل شماره۶: به ملازمان سلطان که رساند این دعا را...

  به ملازمان سلطان که رساند این دعا را

  _

  که به شکر پادشاهی ز نظر مران گدا را

  //ز رقیب دیوسیرت به خدای خود پناهم

  _

  مگر آن شهاب ثاقب مددی دهد خدا را

  //مژه سیاهت ار کرد به خون ما اشارت

  _

  ز فریب او بیندیش و غلط مکن نگارا//

  دل عالمی بسوزی چو عذار برفروزی

  _

  تو از این چه سود داری که نمی‌کنی مدارا

  //

  همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی_

  به پیام آشنایان بنوازد آشنا را//

  چه قیامت است جانا که به عاشقان نمودی

  _

  دل و جان فدای رویت بنما عذار ما را

  //به خدا که جرعه‌ای ده تو به حافظ سحرخیز

  _که دعای صبحگاهی اثری کند شما را

  ...more

  

  ---

• March 29, 2020غزل ۵: دل می رود ز دستم صاحب دلان خدا را...

  دل می‌رود ز دستم صاحب دلان خدا را

  _دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

  //کشتی شکستگانیم ای باد شرطه برخیز

  _

  باشد که بازبینم دیدار آشنا را

  //

  ده روزه مهر گردون افسانه است و افسون

  _

  نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا

  //در حلقه گل و مل خوش خواند دوش بلبل_

  هات الصبوح هبوا یا ایها السکارا

  //

  ای صاحب کرامت شکرانه سلامت

  _

  روزی تفقدی کن درویش بی‌نوا را//

  آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است_

  با دوستان مروت با دشمنان مدارا

  //در کوی نیک نامی ما را گذر ندادند

  _

  گر تو نمی‌پسندی تغییر کن قضا را

  //

  آن تلخ وش که صوفی ام الخبائثش خواند

  _

  اشهی لنا و احلی من قبله العذارا

  //

  هنگام تنگدستی در عیش کوش و مستی_

  کاین کیمیای هستی قارون کند گدا را//

  سرکش مشو که چون شمع از غیرتت بسوزد

  _

  دلبر که در کف او موم است سنگ خارا//

  آیینه سکندر جام می است بنگر

  _

  تا بر تو عرضه دارد احوال ملک دارا

  //خوبان پارسی گو بخشندگان عمرند

  _ساقی بده بشارت رندان پارسا را//

  حافظ به خود نپوشید این خرقه می آلود_

  ای شیخ پاکدامن معذور دار ما را

  ...more

  

  ---

• March 27, 2020غزل ۴: صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

  صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

  _که سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما را//

  شکرفروش که عمرش دراز باد چرا

  _

  تفقدی نکند طوطی شکرخا را

  //غرور حسنت اجازت مگر نداد ای گل_

  که پرسشی نکنی عندلیب شیدا را

  //

  به خلق و لطف توان کرد صید اهل نظر_

  به بند و دام نگیرند مرغ دانا را

  //

  ندانم از چه سبب رنگ آشنایی نیست

  _

  سهی قدان سیه چشم ماه سیما را

  //

  چو با حبیب نشینی و باده پیمایی

  _

  به یاد دار محبان بادپیما را

  //

  جز این قدر نتوان گفت در جمال تو عیب_

  که وضع مهر و وفا نیست روی زیبا را

  //در آسمان نه عجب گر به گفته حافظ

  _

  سرود زهره به رقص آورد مسیحا را

  ...more

  

  ---

• March 13, 2020غزل ۱۲۲: هر آنکه جنب اهل خدا نگه دارد...

  هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

  _خداش در همه حال از بلا نگه دارد

  //

  حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست

  _

  که آشنا سخن آشنا نگه دارد//

  دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای

  _فرشته‌ات به دو دست دعا نگه دارد

  //گرت هواست که معشوق نگسلد پیمان

  _نگاه دار سر رشته تا نگه دارد

  //صبا بر آن سر زلف ار دل مرا بینی

  _ز روی لطف بگویش که جا نگه دارد//

  چو گفتمش که دلم را نگاه دار چه گفت

  _

  ز دست بنده چه خیزد خدا نگه دارد

  //

  سر و زر و دل و جانم فدای آن یاری_

  که حق صحبت مهر و وفا نگه دارد//

  غبار راهگذارت کجاست تا حافظ_

  به یادگار نسیم صبا نگه دارد

  ...more

  

  ---