Send us a text

Στα τέλη του 19ου αιώνα η Κύπρος ήταν φτωχή σε πόρους και φτωχή από αιώνες σκληρής
φορολογίας υπό την οθωμανική κυριαρχία. Επομένως, πολλοί ακτήμονες Κύπριοι αναγκάστηκαν να εργαστούν ως εργάτες στα ορυχεία χαλκού και αμιάντου, κάτω από πολύ σκληρές και επικίνδυνες συνθήκες. Οι κακές συνθήκες εργασίας και τα συχνά ατυχήματα στα κυπριακά ορυχεία οδήγησαν στο να ξεκινήσει ο διάλογος για την εισαγωγή αποτελεσματικής εργατικής νομοθεσίας στην Κύπρο. Εμπόδια στην προσπάθεια για εκσυγχρονισμό του βιομηχανικού, πολιτικού και νομικού συστήματος της χώρας ήταν η απροθυμία και έλλειψη ενδιαφέροντος της αποικιακής κυβέρνησης για τα δικαιώματα και την ασφάλεια των εργατών αλλά και ο πολιτικός διχασμός ανάμεσα στις τάξεις των Κυπρίων εργατών και συνδικαλιστών.
Οι πρώτοι νόμοι για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία δημοσιεύτηκαν από την
αποικιοκρατική κυβέρνηση. Εντούτοις δεν παρείχαν ουσιαστική προστασία στους εργαζόμενους καθώς, μεταξύ άλλων, τα θύματα ατυχημάτων έπρεπε να προσκομίσουν πειστήρια που να αποδεικνύουν ότι δεν είχαν προκαλέσει οι ίδιοι το ατύχημα.
Η ιστορία των κυπριακών μεταλλείων είναι ένα τραγικό κεφάλαιο στην ιστορία της
επαγγελματικής υγείας και ασφάλειας στο νησί. Ένας σημαντικός αριθμός Κυπρίων εργατών σε μεταλλεία και λατομεία προσβλήθηκε από σοβαρές αναπνευστικές ασθένειες, οι οποίες δεν ήταν ευρέως γνωστές στην Κύπρο παρά μόνο πολύ αργότερα.

Στις δεκαετίες του ‘80 και ‘90 εκδόθηκαν νέοι νόμοι και κανονισμοί για την Υγεία και την
Ασφάλεια στον χώρο εργασίας. Σήμερα, η νομοθεσία της Κύπρου για την Υγεία και την Ασφάλεια εφαρμόζεται σε όλους τους τομείς της οικονομίας και είναι πλήρως εναρμονισμένη με την αντίστοιχη ευρωπαϊκή νομοθεσία για την Ασφάλεια και την Υγεία στην Εργασία. Επιπλέον, η εθνική νομοθεσία καλύπτει θέματα που δεν ρυθμίζονται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία.