၊

အားလုံးကို ပြောရင်တော့ ကျွန်တော့်မှာ တစ်လှည့်စီဝတ်တဲ့ အနောက်တိုင်းဝတ်စုံနှစ်စုံရှိတယ်။ စာအုပ်တွေ...၊ စာအုပ်တွေတော့ ကျွန်တော့်မှာ ရှိတာပေါ့။ ကျွန်တော် အလွယ်တကူ အမြဲဝယ်နိုင်တဲ့ စာအုပ်တွေချည်းပါပဲ။ ရှိတဲ့ စာအုပ်ထဲမှာ ဘယ်စာအုပ်မှ ရှားပါးပြီး တန်ဖိုးရှိတဲ့ စာအုပ်မျိုး မပါပါဘူး။ ကျွန်တော့်ဘဝလမ်းကြောင်းမှာ ဖြတ်သွားခဲ့တဲ့ မိန်းမတွေ အများကြီးရှိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူတို့ဆီက ဓာတ်ပုံတစ်ပုံ၊ ဒါမှမဟုတ် စာလေးတစ်စောင်တောင် ကျွန့်တော့်မှာ မရှိပါဘူး။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့် ဓာတ်ပုံတောင် ကျွန်တော့်မှာ မရှိပါဘူး။ ကျွန်တော် အသက်ဆယ့်ငါးနှစ်၊ နှစ်ဆယ်၊ သုံးဆယ်တုန်းက ဘယ်လိုပုံရှိခဲ့မလဲဆိုတာ ကျွန်တော် မမှတ်မိပါဘူး။ ကျွန်တော်နဲ့ပက်သက်တဲ့ စာရွက်စာတန်းလည်း များများစားစားမရှိပါဘူး။ ကျွန်တော့်မှတ်ပုံတင်ကတော့ ဖိုင်တွေထည့်တဲ့ အိတ်ထဲက ဖိုင်တစ်ခုမှာ အလွယ်တကူရှိနေပါလိမ့်မယ်။

လူသားတွေဟာ သာလွန်ထူးကဲပြီး အစားထိုးမရနိုင်တဲ့ သီးခြားအမှတ်အသားတွေ ရှိကြတယ်လို့ ဟန်ဆောင်နေကြတာဟာ မှားတယ်လို့ ကျွန်တော်ထင်တယ်။ ကျွန်တော် တွေးကြည့်၊ လေ့လာကြည့်သလောက်တော့ အဲ့ဒီ့လို သီးခြားပင်ကို ဖြစ်မှုဆိုတာကို ခွဲခြားလို့မရပါဘူး။ တစ်ဦးတစ်ယောက်ချင်းစီရဲ့ ကံကြမ္မာတွေနဲ့ ပုဂ္ဂလအရည်အသွေးတွေကို ကျွန်တော် ခွဲခြားလို့မရပါဘူး။ အားလုံးကို ခြုံငုံစဉ်းစားပြုလုပ်ပြီးတဲ့နောက် တစ်ဦးချင်းစီရဲ့ သာလွန်မှုဆိုတဲ့စိတ်ကူးဟာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်အရေးပါကြောင်း ဖော်ပြတဲ့ အရူးထမှုထက်မပိုပါဘူး။ ရှိုပင်ဟောင်ဝါ ရေးဖူးတယ်။ ကျွန်တော်တို့ ဘဝတွေဟာ ကျွန်တော်တို့ ဖတ်ဖူးတဲ့ ဝတ္ထုတစ်အုပ်ထက် နည်းနည်းလေး ပိုကောင်းတဟ်တဲ့။ ဟုတ်တယ်။ နည်းနည်းလေးပဲ။ အဲဒီထက် မပိုဘူး။

People are compelled to be together good and bad.

You’ve agreed to shrimp with the geology couple.

If you like one 85% and the other 35%

that’s not so bad.

You need to like one at least 70%

and like the other not less than 25%

otherwise it’s agonizing and pointless

like being crucified without religious significance.

Averages are misleading:

I like that couple 110% could mean

each is appreciated 55% which will not kill you

but neither will sleeping in your own urine.

One should like oneself between 60 and 80%.

Under 45%, one becomes an undertaking,

prone to eating disorders, public weeping,

useless for gift wrapping and relay races.

Over 85% means you are a self-involved bore

I don’t care about your Nobel Prize in positrons

or your dog sled victories.

Of course there is great variance throughout the day.

You may feel 0% upon first waking

but that is because you don’t yet know you exist

which is why baby-studies have been a bust.

Then as you venture forth to boil water,

you may feel a sudden surge to 90%,

Hey, I’m GOOD at boiling water!

which may be promptly counteracted by turning on your e-mail.

It is important not to let variance become too extreme,

a range of 40% is allowable,

beyond that it is as great storms upon drought-stricken land.

I.e. mudslides.

Sugar, retirement plans, impending jail time

all are influential factors.

Generally, most data has been gathered

regarding raising percentages,

the modern world it is argued is plentiful

with opportunities of negative effect.

Dean Young ၊ ဇေယျာလင်း ၊ အင်းလို့ပြောလိုက်ပေမယ့် ကိုယ်ဆိုလိုတာက ဟင့်အင်း

ဘုရားစောင်းတန်းပန်းချီ၊ နတ်ပွဲ

၊

၊

The point is, not to resist the flow. You go up when you're supposed to go up and down when you're supposed to go down. When you're supposed to go up, find the highest tower and climb to the top. When you're supposed to go down, find the deepest well and go down to the bottom. When there's no flow, stay still. If you resist the flow, everything dries up. If everything dries up, the world is darkness.

Whenever an occasion arose in which she needed an opinion on something in the wider world, she borrowed her husband's. If this had been all there was to her, she wouldn't have bothered anyone, but as is so often the case with such women, she suffered from an incurable case of of pretentiousness. Lacking any internalized values of her own, such people can arrive at a standpoint only by adopting other people's standards or views. The only principle that governs their minds is the question "How do I look?

It’s like when you put instant rice pudding mix in a bowl in the microwave and push the button, and you take the cover off when it rings, and there you’ve got ricing pudding. I mean, what happens in between the time when you push the switch and when the microwave rings? You can’t tell what’s going on under the cover. Maybe the instant rice pudding first turns into macaroni gratin in the darkness when nobody’s looking and only then turns back into rice pudding. We think it’s only natural to get rice pudding after we put rice pudding mix in the microwave and the bell rings, but to me, that is just a presumption. I would be kind of relieved if, every once in a while, after you put rice pudding mix in the microwave and it rang and you opened the top, you got macaroni gratin. I suppose I’d be shocked, of course, but I don’t know, I think I’d be kind of relieved too. Or at least I think I wouldn’t be so upset, because that would feel, in some ways, a whole lot more real.