สวัสดีทุกคน! ฉันชื่อเมอร์ซี่นะและฉันอายุสิบหกขวบ ทุกคนเคยได้ยินคำพูดที่ว่า “ลูกจะต้องรับกรรมที่ไม่ดีของพ่อแม่ตัวเอง” มั้ย? เพราะฉัน... คือเด็กคนนั้น ฉันคิดว่าสาเหตุหลัก ๆ ของปัญหาของฉันคือการที่ฉันไม่สามารถมองแม่แท้ ๆ ของตัวเองเป็นแม่ได้ ถึงแม้ว่าฉันจะรู้จักเธอมาตั้งแต่เกิด และรู้ว่าเธอเป็นแม่แท้ ๆ ของฉันมานานแล้ว – ตั้งแต่ฉันอายุแปดขวบแหนะ ในตอนนั้น คุณพ่อของฉัน เบน บอกว่าจริง ๆ แล้ว แอนนิส พี่สาวของฉันคือแม่แท้ ๆ ของฉัน คุณพระช่วย ตอนนั้นฉันดีใจมาก ๆ เลยล่ะ! แต่เพราะแอนนิสอาศัยอยู่ที่เมืองอื่น พวกเราเลยไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยนัก แต่ถึงยังไงฉันก็รอให้เธอมาเยี่ยมอย่างใจจดใจจ่อเหมือนกับรอวันคริสต์มาสเลย! นี่ยังหมายความว่าลูก ๆ ของแอนนิสคือพี่น้องแท้ ๆ ของฉัน และฉันก็ได้ยินมาว่าแอนนิสกำลังจะมีลูกอีกคนในไม่ช้า

แน่นอนว่าในตอนนั้นฉันขอให้พ่อรีบพาฉันไปเจอแอนนิสให้เร็วที่สุด! ในขณะที่ฉันมองออกนอกหน้าต่างรถไฟและรำลึกถึงการพบกับแอนนิสในฐานะแม่ของฉันเป็นครั้งแรก ฉันก็นึกขึ้นได้ว่าจริง ๆ แล้วพ่อของฉันคือปู่ของฉันนี่ มันอาจจะฟังดูประหลาดว่าถึงแม้ตอนนี้ทุกอย่างจะกระจ่างแจ้งแล้วก็ตาม ฉันก็ยอมรับมันได้ยากอยู่ดี ลองนึกดูนะ เบนในตอนนั้นอายุเกินห้าสิบปี เขาอายุมากกว่าพ่อของเพื่อน ๆ ฉันทุกคน การพยายามปรับตัวเข้ากับโลกใบใหม่ในหัวทำให้ฉันสับสนอย่างมาก แต่ความรู้สึกเอิบอิ่มที่รู้ว่าฉันจะได้ไปกอดแม่ของฉันในอีกไม่ช้าคือสิ่งที่สำคัญที่สุด! ฉันว่ามีช่วงเวลาเดียวในชีวิตที่ฉันรู้สึกว่าแอนนิสเป็นแม่ของฉัน คือตอนที่ฉันไปถึงบ้านของเธอ แล้วพูดประโยคง่าย ๆ แบบลิ้นพันกันไปแบบอาย ๆ ว่า “คุณแม่ ช่วยหวีผมให้หนูหน่อย” และในขณะที่แอนนิสกำลังหวีผมให้ฉัน เราก็คุยกันเรื่องลูกในท้องของเธอ นั่นเป็นช่วงเวลาที่ฉันมีความสุขที่สุดเลย เมื่อเวลาผ่านไปหลายเดือนเข้า ฉันก็เริ่มรู้ว่าแอนนิสไม่ได้คิดจะเปลี่ยนชีวิตตัวเอง เบนคนที่ฉันก็เริ่มกลับมาเรียกว่าพ่ออีกครั้งก็พยายามปลอบใจฉัน เขาบอกว่าแอนนิสกำลังมีช่วงเวลาที่ลำบาก นอกจากกำลังรอคลอดแล้ว ลูกคนอื่น ๆ ของเธอก็ต้องการการดูแลจากเธอเหมือนกัน และตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลาที่ดีที่จะเปลี่ยนแปลงอะไร แต่เวลาที่เหมาะสมนั้นก็ไม่เคยมาถึงซักที และฉันก็เริ่มกลับมาเรียกแอนนิสว่าพี่สาวอีกครั้ง เบนก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะมันเป็นเรื่องที่ง่ายกว่าสำหรับพวกเราทั้งคู่

สี่ปีผ่านไป จู่ ๆ เบนกับฉันก็ได้ข่าวมาว่าแอนนิสแยกทางกับสามีของเธอ... และทิ้งลูกทั้งสามคนของเธอเอาไว้กับเขา ตอนนั้นฉันอายุสิบสองปีแล้วและเบนก็ไม่ได้เก็บอาการตอนที่เขารู้เรื่องนี้เลยสักนิด แต่ฉันกลับรู้สึก... เต็มไปด้วยความหวัง ถ้าแอนนิสทิ้งพวกเขาไป นั่นก็แปลว่าเธอจะกลับมาหาพวกเรา? มาหาฉัน?!