ฉันยังคงนอนหลับอยู่ในเช้าตรู่วันหนึ่งเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู จากนั้นฉันก็ได้ยินเสียงแม่พูดดังมากและโต้เถียงกับใครสักคนอยู่ตรงนั้น ฉันวิ่งลงบันไดไปเพื่อที่จะเห็นแม่ฉันถูกใส่กุญแจมือ ที่ประตูมีตำรวจสี่นายลากแม่ออกจากบ้านและปิดประตู ฉันได้แต่ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความตกตะลึง ไม่อาจขยับตัวไปไหนหรือแม้แต่ร้องไห้ได้เลย แต่ก่อนที่ฉันจะรู้ตัว ก็มีเสียงเคาะประตูอีกรอบหนึ่ง นั่นเป็นคนจากฝ่ายสังคมสงเคราะห์ที่คอยจัดการเรื่องเด็ก พวกเขาบอกฉันว่า แม่ฉันถูกจับในข้อหาก่ออาชญากรรมและเธอไม่อาจกลับมาบ้านในเร็ววันนี้ได้อย่างแน่นอน เรื่องนี้สร้างความตกตะลึงอย่างใหญ่หลวงกับฉัน ฉันพยายามบอกตัวเองว่านี่เป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่และทุกอย่างจะเป็นปกติในอีกไม่นาน แต่เรื่องนั้นก็ไม่เคยเป็นความจริง

ขณะที่แม่ของฉันอยู่ภายใต้การสอบสวน ฉันถูกส่งไปอยู่ที่ศูนย์ดูแลเด็กชั่วขณะ ก่อนที่จะย้ายไปอยู่กับครอบครัวอุปถัมภ์ ฉันใช้เวลาอยู่ที่นั่นแค่สองสัปดาห์ แต่ก็ได้มองเห็นมุมใหม่ ๆ ในความเป็นจริงทั้งหมด ฉันมี “เพื่อนร่วมทางที่ยอดเยี่ยม” มากจริง ๆ - ทั้งวายร้ายรุ่นเยาว์ อาชญากร เด็กหัวรุนแรงและพวกนักเลงหัวไม้ และฉันก็เป็นเพียงเด็กหญิงซื่อ ๆ อายุ 15 ปีที่แทบจะไม่เคยพูดคำสบถเลย ฉันเคยสวมแต่เสื้อผ้าราคาแพง แต่ทั้งหมดถูกขโมยไปและฉีกทิ้งเป็นชิ้น ๆ ตั้งแต่คืนแรกที่ฉันอยู่ที่นั่น ฉันกลายเป็นตัวประหลาด เด็ก ๆ ที่นั่นขังฉันไว้ในห้องน้ำและขโมยสิ่งของรวมถึงอาหารกลางวันของฉัน ทุกวันเต็มไปด้วยการกลั่นแกล้งทรมาน...จนกระทั่งฉันได้พบไทเลอร์