เรื่องทั้งหมดเริ่มขึ้นเมื่อปีก่อนในโรงอาหารมหาวิทยาลัยของผม. ผมเห็นสาวที่สวยมากๆ คนหนึ่งกำลังทานอาหารอยู่อีกโต๊ะ ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ผมไม่อาจละสายตาจากเธอไปได้เลย ผมแค่นั่งจ้องเธออยู่อย่างนั้น รู้สึกเหมือนสมองของผมไม่สั่งการราว 2 นาที...ก่อนที่สติของผมจะกลับคืนมาเมื่อเธอเดินตรงมาหาผม ใบหน้าที่น่ารักที่สุดในโลกนั้นพูดกับผมว่า “จ้องอะไรของนายยะ นายงี่เง่า” ที่จริงแล้ว ถ้าเธอพูดอะไรสักอย่างที่ต่างออกไป บางทีผมคงไม่สนใจเธอขนาดนั้น แต่หลังจากเธอเรียกผมว่า “นายงี่เง่า” ผมก็ติดบ่วงเสน่ห์เธออย่างสมบูรณ์. หลังจากนั้น ผมพบหน้าเฟซบุ๊คของเธอ ผมจึงส่งคำขอเป็นเพื่อนไปหา และรีบขอโทษเธอทันทีเรื่องสถานการณ์น่าอึดอัดใจที่เคยเกิดขึ้น และอธิบายว่าทุกทีผมไม่ใช่คนที่ชอบจ้องผู้หญิงขนาดนั้น ยกเว้นเธอ