สวัสดีทุกคน! ชื่อของผมคือแมทธิว สำหรับตอนนี้นะ ถึงผมจะเคยมีชื่ออื่นจนถึงตอนสามขวบก็ตาม. เช่นเดียวกับที่เคยมีอีกนามสกุล อีกบ้าน และ...แม่อีกหนึ่งคน. เรื่องนี้เกิดขึ้นกับผมได้อย่างไร? ผมจะเล่าให้คุณฟัง. ผมจำเรื่องตอนที่ยังเล็กมากได้เพียงเลือนรางเท่านั้น. ผมถูกรับไปเลี้ยงตั้งแต่ตอนที่ยังเด็กมาก. แต่ผมจำวันที่ผมพลัดหลงได้ วันที่แม่ทิ้งผมไป.

เช้าวันนั้นผมมีความสุขมาก เพราะแม่บอกว่า เราจะไปดิสนีย์เวิลด์ด้วยเครื่องบินลำใหญ่. ผมตื่นเต้นมาก! เมื่อเราไปถึงสนามบิน แม่วางกระเป๋าเดินทางใบเล็กไว้ที่พื้นและให้ผมนั่งบนนั้น. เธอบอกว่าเดี๋ยวเธอจะเดินกลับมา. แต่เดี๋ยวที่ว่านั่นนานเหมือนหลายปี. ผมนั่งอยู่ตรงนั้น กอดกระเป๋าเป้สีแดงใบเล็กทั้งน้ำตา. ผมไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน แต่ไม่นานผมก็พบว่าตัวเองถูกล้อมรอบด้วยคนจำนวนมาก เจ้าหน้าที่ตำรวจ คนที่ทำงานในสนามบิน...และทุกคนก็ถามคำถามผม. แต่ผมจำชื่อแม่หรือชื่อตัวเองไม่ได้. บอกตรงๆ ว่าตอนนั้นผมยังพูดได้ไม่มากเลย. และยิ่งกว่านั้นคือ ผมทั้งอึ้งและตกตะลึง. ผมจำไม่ได้ด้วยว่าตัวเองอยู่ที่ไหน เพราะฉะนั้นจึงช่วยอะไรตำรวจที่พยายามจะตามหาครอบครัวของผมได้ไม่มากนัก. พวกเขาตรวจค้นกระเป๋าเดินทางและกระเป๋าเป้ของผม และพบกระดาษโน้ตเขียนไว้ว่า “ดูแลเขาด้วย” ไม่มีชื่อหรือที่อยู่ใดๆเขียบไว้ในนั้น.

เวลาผ่านไป แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครมาตามหาผม และแม่ผมก็หายตัวไปและไม่มีใครพบเธออีก. คนที่ทำงานในสนามบินพยายามติดตามตัวเธอจากกล้องวงจรปิด แต่เธอหายไปอย่างไร้ร่องรอย.