สวัสดี ผมชื่อนีล อายุ 18 ปี พ่อแม่ทอดทิ้งผมตอนเป็นทารก ผมต้องเติบโตขึ้นมาพร้อมกับโรคร้ายตามลำพัง และตอนนี้ ผมกำลังเผชิญหน้ากับทางเลือกที่จะดูแลแม่ผู้ให้กำเนิดผมดีหรือไม่

ใช่ ผมไม่เคยรู้จักพ่อแม่ พวกเขายอมแพ้ที่จะเลี้ยงดูผมเพราะผมเกิดมาไม่ปกติ ตอนนี้อาจจะดูปกติแล้ว แต่ตอนที่เกิด ผมเป็นอัมพาตสมองซึ่งเป็นโรคที่ร้ายแรงมาก เนื่องจากสมองถูกทำลาย ผมจึงมีปัญหาเกี่ยวกับระบบกล้ามเนื้อ อันที่จริง ผมถึงขั้นไม่สามารถควบคุมแขนและขาได้ และนิ้วก็เกร็งอย่างควบคุมไม่ได้ ดูเหมือนว่าพ่อแม่จะตัดสินใจไม่รับภาระดูแลเด็กป่วยอย่างผม ดังนั้น ผมจึงถูกส่งเข้าระบบบุตรบุญธรรม แต่ในประเทศของเรามีปัญหาหนึ่งเกี่ยวกับระบบนี้ นั่นคือ หลายคนรับเลี้ยงเด็กที่มีความบกพร่องเพียงเพื่อผลประโยชน์ทางการเงินของตัวเอง ซึ่งจริง ๆ แล้วพวกเขาไม่ได้สนใจเด็กที่น่าสงสารเลย และเหตุการณ์นี้ก็เกิดขึ้นกับผม

แม้ว่าผมจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างช่วงปีแรกของชีวิตไม่ได้ แต่ผมจำชีวิตวัยเด็กและวัยรุ่นได้แม่น เพราะว่ามันยาวนานและเจ็บปวด ผมใช้เวลาช่วงปีแรก ๆ บนรถเข็น หมอต้องดูแลผมอย่างใกล้ชิดและการบำบัดต้องใช้เวลาหลายปี พ่อแม่อุปถัมภ์ก็ไม่ดูแลผมเลย จึงทำให้การบำบัดช้าลง อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่เคยปิดบังเรื่องที่ผมเป็นบุตรบุญธรรมเลย ในทางกลับกัน พวกเขามักเตือนผมเกี่ยวกับความจริงนี้ในทุก ๆ โอกาสที่มี อีกทั้งยังมีเด็กผู้ชายที่อายุมากกว่าในครอบครัวนี้ด้วย และไม่ ผมไม่สามารถเรียกพวกเขาว่าพี่หรือพี่ร่วมบิดามารดาได้