สวัสดี ฉันชื่อแฮร์รี่ ฉันถูกตำรวจจับกุม…และพ่อของฉันก็เป็นหนึ่งในตำรวจคนที่เข้าจับกุมฉัน แม่ทิ้งเราไปตอนฉันอายุได้ 5 ขวบและฉันก็ไม่ได้พบเธอมากเท่าไหร่ตั้งแต่นั้นมา ตอนนี้ฉันอายุ 16 แล้วและตลอดเวลาฉันก็อาศัยอยู่กับพ่อ เขาเป็นตำรวจและทำหน้าที่ได้ดีมาก ฉันเคยภูมิใจมากที่ได้บอกว่าพ่อของฉันเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจเมื่อตอนที่ยังเป็นเด็ก แต่ฉันก็ตระหนักได้ว่ามันไม่ได้เจ๋งอย่างที่ฉันคิดว่ามันควรจะเป็น

เขามักจะกลับบ้านดึกเสมอแล้วก็ดูแต่ทีวี ทุกครั้งที่ฉันพยายามพูดคุยกับเขาเขาก็มักไม่ค่อยตอบ เขามักจะพูดอยู่แค่สองคำอย่าง "อืม โอเค" แค่นั้นล่ะ และถ้าฉันขอให้เขาช่วยสอนการบ้านนิด ๆ หน่อย ๆ เขาจะพูดว่า "หาคำตอบด้วยตัวเองสิ พ่อเหนื่อยแล้ว" ตอนอายุ 15 ฉันเริ่มหยุดพูดกับเขาเพราะไม่รู้ว่าจะคุยไปทำไม แต่แน่นอนมันก็มีข้อดีอยู่ ตรงที่ฉันสามารถทำอะไรก็ได้ตามที่ฉันต้องการเพราะเขาไม่เคยอยู่บ้าน ฉันสามารถชวนเพื่อน ๆ มาบ้านหรือออกไปเที่ยวกับพวกเขาได้ตลอดเวลา

เมื่อเร็ว ๆ นี้เจสันเพื่อนของฉันเพิ่งได้ใบขับขี่มา และพ่อแม่ของเขาซื้อรถมือสองให้ เราอาศัยอยู่ในเมืองเล็ก ๆ มันจึงเป็นเรื่องที่เจ๋งมากที่มีรถ ตอนนี้เราไม่ต้องเดินไปไหนมาไหนอีกแล้ว ถ้าเราอยากได้เบอร์เกอร์หรืออะไรสักอย่าง  ก็แค่ขับรถไป 5 นาทีแทนที่จะเดินถึง 20-30 นาที พวกเราทั้งสี่สามารถออกไปเที่ยวด้วยกันด้วยรถคันนี้ได้มากเท่าที่ต้องการ ฟังเพลงและซ่อนตัวจากความหนาวเย็นในฤดูหนาว เรารักรถคันนี้ ฉันเองก็พอจะขับรถได้บ้างแล้วนิดหน่อย แต่ก็เป็นแถวนอกเมืองนะ เราเคยชินกับความจริงที่ว่าเราไม่เคยเจอปัญหาใด ๆ ตอนที่เราเริ่ม ... ทำอะไรที่มันมากไปหน่อย