ไง ฉันชื่อบาร์บาร่า และฉันอายุสิบเจ็ดปีแล้ว ตอนนี้ เมื่อฉันคิดอะไร ๆ ได้ฉันก็เข้าใจแล้วว่าเรื่องราวของฉันประหลาดมากแค่ไหน! เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับฉัน และซาบริน่า เพื่อนรักของฉัน ซึ่งกลายเป็น...อืม มาลองฟังดูละกัน

ฉันพบกับซาบริน่าที่โรงเรียนเมื่อราวหนึ่งปีก่อน ฉันมีปัญหานิดหน่อยเรื่องการเรียนและเพื่อให้จำนวนแต้มในเกรดเฉลี่ยของตัวเองเพิ่มขึ้น ฉันจึงลงเรียนวิชาเลือกในวิชาจิตวิทยา พูดกันตรง ๆ นะ ฉันคิดว่าคนพวกเดียวที่จะเรียนจิตวิทยาในโรงเรียนจะต้องเป็นพวกแปลก ๆ และเด็กเนิร์ด แต่กลายเป็นว่าวิชานี้ไม่ได้แย่ขนาดนั้น – ก็มีคนแปลก ๆ และเด็กเนิร์ดจริง แต่อาจารย์ที่สอนน่าสนใจและยังตลกนิดหน่อยด้วย และฉันก็ได้พบเด็กผู้หญิงเจ๋ง ๆ คนหนึ่งในระหว่างชั้นเรียนครั้งที่สอง นั่นคือซาบริน่า อย่างที่คุณคงเดากันได้ ฉันไม่เคยเห็นซาบริน่าในโรงเรียนมาก่อน เธอเพิ่งมาเรียนที่นี่ได้ไม่นาน เพิ่งย้ายมาที่นี่ ไม่ใช่เพราะย้ายบ้าน – บ้านของเธออยู่ไกลออกไป ในพื้นที่ที่ไม่ใช่ย่านที่ดีนัก แต่เธอได้เกรดดีมากจนย้ายมาเรียนโรงเรียนเราได้ ในขณะเดียวกัน ซาบริน่าก็ไม่มีตรงไหนเหมือนพวกเด็กเนิร์ดเลย! เธอสงบนิ่ง เงียบขรึม และมีนิสัยที่ชอบยิ้มแบบไม่เห็นฟัน อืม พูดสั้น ๆ ก็คือ ฉันชอบซาบริน่าทันทีที่เห็น

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ฉันจึงไม่มีเพื่อนในโรงเรียนมัธยมปลายเลย ซาบริน่าก็เลยได้ตำแหน่งนั้นอย่างรวดเร็ว และก็อย่างที่ฉันบอกไป เธออยู่ไกลจากโรงเรียนมาก และเพราะเธอต้องใช้เวลานานเหมือนชั่วชีวิตเลยแค่ให้มาถึงโรงเรียน ดังนั้นเธอก็เลยมักอยู่ค้างที่บ้านฉัน พ่อแม่ฉันไม่ได้ถือสาเลย! ก็นะ อย่างเวลาที่ฉันออกไปจากห้องนั่งเล่น ไปคุยโทรศัพท์ และทิ้งซาบริน่าดื่มชากับพ่อแม่ฉัน เธอไม่ได้มองฉันเพื่อขอร้องอย่างเงียบ ๆ ให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนเธอกับพ่อแม่ฉันด้วยซ้ำ – ดูเหมือนเธอจะสนุกสนานกับการคุยกับพวกเขาจริง ๆ และฉันก็ไม่เคยสนใจด้วยว่าพวกเขาคุยเรื่องอะไรกัน...อืม บางทีตอนนั้นฉันควรจะสนใจนะ