สวัสดี ทุกคน! ชื่อของฉันคือไฮดี ฉันอายุสิบหกปี และมีแม่สองคน เป็นไปได้อย่างไร? ให้ฉันเล่าให้คุณฟังนะ เรื่องมันยาวทีเดียว ก็คือจริงๆ แล้วฉันเกิดในบอสตันและแม่ของฉันประสบความลำบากมากตอนคลอด ฉันไม่เป็นไร แต่แม่เสียเลือดมากและตกอยู่ในอาการโคม่า หมอไม่สามารถหาตัวพ่อฉันหรือญาติคนอื่นๆ ได้เลยและเขาก็ไม่อาจคาดการณ์ถึงอาการของแม่ฉันได้ด้วย ดังนั้นจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากมอบตัวฉันให้ครอบครัวอุปถัมภ์ พวกเขาตกลงให้ฉันอยู่ด้วยจนกว่าแม่จะฟื้นจากอาการโคม่า ถ้าแม่ฟื้นน่ะนะ

แต่แล้ววันคืนก็ผ่านไป ฉันอายุหกขวบแล้ว เรื่องนั้นก็ยังไม่เกิดขึ้น แม่อุปถัมภ์ของฉันและพ่อไม่ได้บอกว่าฉันไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของพวกเขา ฉันจึงใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับพ่อและแม่ผู้เป็นที่รัก ในเมืองเล็กๆ ที่มินนิโซตา ฉันไม่เคยนึกอยากมีครอบครัวที่ดีกว่านี้เลย จนกระทั่ง... วันนั้นเป็นวันเกิดของพ่อ และเราจัดงานปาร์ตี้ครั้งใหญ่ที่บ้านกับเพื่อนๆ ของครอบครัว ย่างบาร์บีคิวและจุดดอกไม้ไฟ เราสนุกกันมาก! โทรศัพท์ของพ่อสายไม่ว่างเพราะมีคนมากมายที่อยากอวยพรวันเกิดให้เขา แต่แล้วก็มีสายหนึ่ง พ่อรับสายด้วยความยินดี คาดว่าน่าจะเป็นหนึ่งในคำอวยพร แต่แล้วรอยยิ้มของพ่อก็หายไป ใบหน้าซีดเผือด ฉันกังวลจริงๆ แต่พ่อบอกว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี หลังงานเลี้ยง พ่อแม่เข้าไปในห้องและปิดประตูเงียบ ฉันพยายามจะแอบฟัง แต่ไม่รู้เลยว่าพวกเขาพูดอะไรกันเพราะทั้งสองกระซิบกันเบาๆ แต่แล้วแม่ของฉันก็ร้องห่มร้องไห้ นั่นทำให้ฉันรู้สึกกลัวมากจริงๆ

ดังนั้นฉันจึงเคาะประตูและถามว่าฉันเข้าไปได้ไหม พวกท่านจะได้บอกฉันด้วยว่าเกิดอะไรขึ้นและแล้วพวกเขาก็บอกความจริงแก่ฉัน พวกเขาเล่าว่าแม่ที่แท้จริงของฉันอยู่ในอาการโคม่าและพูดถึงสายที่โทรมา พ่อบุญธรรมของฉันบอกว่าแม่เพิ่งตื่นขึ้นมาและหลังจากรักษาอาการระยะหนึ่งแล้ว เธอก็พร้อมจะรับลูกสาวกลับไปตามข้อตกลง