ไง เพื่อนๆ! ผมชื่อไบรอันและผมอยากเล่าให้พวกคุณฟังว่า แฟนของผมหายตัวไป ผมแทบจะเป็นบ้าและสองปีต่อมา ผมก็ได้รับข้อความจากเธอ เธออายุ 17 ปี สวยและเป็นคนตลกมาก บางครั้งผมยังสงสัยว่าเธอมีปัญหาเรื่องการพูดคุยได้อย่างไร เพราะเธอเต็มไปด้วยพลังงานและร่าเริงตลอดและผมก็ต้องประหลาดใจยิ่งกว่าที่ว่าทำไมเธอถึงต้องการอะไรอย่างการคบกันแบบห่างๆ ที่แสนประหลาดนี้ เธออยู่ในนิวยอร์ก อีกฟากหนึ่งของอเมริกา แต่ผมไม่ได้บ่นอะไร เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันเยอะมาก คุยกันและเดทกันผ่านวิดีโอ พูดง่ายๆ คือเรามีความสัมพันธ์ที่ดีแล้วเท่าที่คนเป็นโรคกลัวการเข้าสังคมสองคนจะมีได้ วันหนึ่งเธอบอกผมว่า พ่อแม่ของเธอจะย้ายไปประเทศจีนและอาจพาเธอไปด้วย เธอโน้มน้าวให้ผมเชื่อว่า สิ่งเดียวที่จะเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ของเราคือไทม์โซน แต่ผมก็ยังรู้สึกสังหรณ์ใจเหมือนใครสักคนที่สนิทกันมากกำลังจะทิ้งผมไป

วันแห่งการแยกจากมาถึง เธอคอยบอกผมทุกย่างก้าวตั้งแต่ “เราออกจากบ้านแล้ว” “เราขึ้นแท็กซี่” “เรามาถึงสนามบิน” ข้อความสุดท้ายที่ผมได้รับจากเธอคือ “เราเพิ่งขึ้นมาบนเครื่อง ต้องปิดโทรศัพท์แล้ว ข้อความต่อไปที่เธอจะได้รับจะมาจากเมืองจีนนะ” เที่ยวบินนั้นยาวนานและผมก็รอข้อความจากเธออยู่นานมาก แต่ไม่มีอะไรส่งมา ไม่มีเลยกระทั่งวันถัดมา ผมเริ่มกังวล จะเป็นอย่างไรถ้ามีอะไรสักอย่างเกิดขึ้นกับเธอ? ผมตรวจสอบทุกเที่ยวบินที่ออกจากนิวยอร์กไปประเทศจีนทุกเครื่องลงจอดตามปกติ จากนั้นผมก็ใช้เวลาทั้งวันอ่านข่าวจากจีนและมองหาหัวข้อที่พูดถึงอุบัติเหตุ แต่ผมก็ไม่พบอะไร