สวัสดีทุกคน! เป็นอย่างไรกันบ้าง หวังว่าทุกคนจะสบายดีนะ ฉันตัดสินใจที่จะแบ่งปันเรื่องราวของเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง ว่าเธอโตขึ้นมาอย่างไรและเธอต้องเผชิญกับความยากลำบากอะไรบ้าง เพื่อให้คุณได้จดจำไว้ว่าไม่มีสิ่งใดที่เป็นไปไม่ได้ในโลกนี้ และเด็กผู้หญิงคนนั้นได้ค้นพบว่าการค้นพบตัวเองให้เจอนั้นเป็นความจริงที่สำคัญ และนี่ก็คือเรื่องราวของฉัน ฉันเกิดในเมืองเล็ก ๆ ในรัฐมิสซิสซิปปี เราเป็นครอบครัวแอฟริกัน - อเมริกันขนาดเล็กและยากจนมาก เมื่อแม่พบกับพ่อของฉัน พวกเขาก็ตกหลุมรักกันในทันที แต่พวกเขาไม่เคยแต่งงานกัน  พวกเขาแยกทางกันไม่นานหลังจากที่ฉันเกิด แน่นอนว่าฉันอยู่กับแม่ แต่จริง ๆ อยู่กับคุณยายมากกว่า เพราะเธอต้องทำงานหาเลี้ยงพวกเราทุกคน ดังนั้นเธอจึงย้ายไปทำงานทางเหนือและฉันจึงต้องอยู่กับคุณยาย

ฟาร์มที่เราอาศัยอยู่นั้นโดดเดี่ยวจริง ๆ และไม่มีเด็กคนอื่น ๆ ในระแวกนั้นให้ฉันเล่นด้วย ดังนั้นฉันจึงมักจะให้ความบันเทิงกับตัวเองด้วยการแสดงละครต่อหน้าผู้ชมที่เป็นสัตว์ต่าง ๆ อย่างไรก็ตามฉันก็ไม่มีเวลาว่างมากเท่าไหร่หรอก เพราะคุณยายของฉัน เธอพยายามหาสิ่งที่เกี่ยวข้องกับการเรียนให้ฉันอยู่เสมอ ภายใต้การควบคุมที่เข้มงวดของเธอฉันสามารถเรียนรู้วิธีการอ่านได้ตั้งแต่อายุ 2 ขวบครึ่ง  คุณยายก็เป็นคนที่ไปโบสถ์สม่ำเสมอ ดังนั้นหนังสือเล่มแรกของฉันจึงเป็นพระคัมภีร์ไบเบิล ถึงแม้ฉันจะยังเด็กมาก อายุราว ๆ  2 ขวบ ฉันก็จำวิธีขึ้นกล่าวในการชุมนุมของคริสตจักรในหัวข้อ  "เมื่อพระเยซูฟื้นขึ้นมาในวันอีสเตอร์" และทุกคนประหลาดใจจริง ๆ ที่ฉันลุกขึ้นและทำสิ่งนี้ และทุกคนก็บอกว่าฉันมีพรสวรรค์และแสดงความชื่นชมกับคุณยาย

ฉันไม่รู้ว่าเป็นเพราะวิธีการสอนของยายหรือว่าฉันมีพรสวรรค์จากธรรมชาติเองจริง ๆ แต่ฉันก็สามารถเขียนข้อความถึงคุณครูในวันแรกของโรงเรียนได้ โดยบอกว่าฉันอยู่ในชั้นประถมศึกษาปีที่หนึ่ง เธอประหลาดใจและฉันก็ถูกส่งเข้าโรงเรียนประถมโดยเลื่อนข้ามชั้นอนุบาลไป แม้ว่าฉันจะประสบความสำเร็จในด้านการศึกษา แต่ฉันก็รู้สึกไม่สบายใจที่จะไปโรงเรียนเลย คุณรู้ไหม แม่ยังคงหางานที่มั่นคงไม่ได้  ดังนั้นมันจึงมีช่วงเวลาที่ฉันจะต้องใส่ชุดที่ทำขึ้นจากกระสอบมันฝรั่ง แม้ว่าคุณยายจะพยายามทำให้มันดูดี แต่ทุกคนก็มองออกอยู่ดีว่าชุดของฉันมันทำมาจากอะไร