สวัสดี ผมชื่อไรอัน ไม่กี่เดือนมานี้ ผมเพิ่งค้นพบความลับอย่างหนึ่งของครอบครัวที่พวกเขาปิดบังผมมาตลอดทั้งชีวิตและความลับที่ว่านั้นก็คือ...ลุงของผมเอง!

จะว่าไงดี พ่อแม่ของผมออกจะ...อนุรักษนิยมสุด ๆ ในแทบทุกเรื่องเท่าที่พวกเขาทำได้ พวกเขาไม่ให้ผมแต่งตัวเหมือนที่อยากทำหรือฟังเพลงแบบที่ผมชอบ แต่ผมก็ยังแอบทำแบบลับ ๆ อยู่ดี! ผมแต่งตัวธรรมเวลาอยู่ต่อหน้าพวกเขาและตอนไปโรงเรียน จากนั้นพอถึงตอนกลางคืน เวลาที่ผมมีโอกาส ผมก็จะเปลี่ยนไปใส่อะไรที่เจ๋งกว่านั้น แบบที่พ่อแม่ผมเรียกว่า “พวกหัวขบถ” และออกไปข้างนอกกับเพื่อน ไปดูคอนเสิร์ตหรืออะไรทำนองนั้น ผมสงสัยมาตลอดเลยว่า ทำไมผมถึงแตกต่างจากครอบครัวทั้งหมดของผมโดยสิ้นเชิง แต่อยู่ ๆ ก็กลายเป็นว่า ผมไม่ใช่คนเดียวที่เป็นแบบนี้! คืนหนึ่ง ผมไปที่งานเปิดไมค์เล็ก ๆ แบบที่ใครก็ตามออกมาร้องเพลง อ่านบทกวีหรือแม้แต่เล่าเรื่องตลกก็ได้ พูดง่าย ๆ ก็คือ ทำอะไรก็ตามที่คุณอยากทำนั่นแหละ และลองนึกดูสิว่าผมประหลาดใจขนาดไหน ตอนที่เห็นผู้ชายคนหนึ่งขึ้นไปบนเวทีพร้อมกีต้าร์...เขาสวมเสื้อผ้าสีสันฉูดฉาด ไว้ผมยาว ใส่ต่างหู...และนั่นก็คือพ่อของผม!

ผมไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง แล้วตอนนั้น เขาก็เริ่มร้องเพลง ผมไม่อยากเชื่อหูตัวเองด้วยแล้ว! เขาเป็นนักร้องที่ร้องเพลงได้เยี่ยมมาก แต่นี่มันเหมือนความฝันเลย ผมตรงไปหาเขาหลังจากนั้นและทักอย่างระมัดระวังว่า “พ่อครับ?” เขามองผมราวห้าวินาที และใบหน้าของเขาก็ค่อย ๆ เปลี่ยนไป – ดวงตาเบิกโตขึ้น รอยยิ้มแห่งความประหลาดใจปรากฏบนใบหน้า แล้วพูดว่า “ไงหลานชาย” อะไรนะ?