สวัสดีทุกคน! ชื่อของผมคือไมค์ ผมอายุ 17 ปีแล้ว ถึงผมกำลังจะเล่าเรื่องของสาวที่ครั้งหนึ่งผมเคยชอบมาก แต่นี่ไม่ใช่เรื่องรักหวานซึ้งแน่นอน แทนที่จะเป็นแบบนั้น นี่ยังเป็นเรื่องที่เจ็บปวด น่าอายและเป็นฝันที่ไม่นานมานี้ ผมนึกอยากให้ไม่เคยเกิดขึ้นจริง ๆ เลย หลายปีก่อนปู่และย่าผมมาที่ประเทศนี้ด้วยความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะทำให้ลูกหลานคนรุ่นหลังของครอบครัวเรามีอนาคตที่ดีกว่าเดิมและครอบครัวของเรา ปีแล้วปีเล่าก็ยังคงประสบปัญหายากลำบากเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ นี่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่ผมมองหางานกระทั่งตั้งแต่ก่อนจะเรียนจบชั้นมัธยม แต่บอกกันตามตรงนะ ที่ผมอยากไปทำงาน เหตุผลส่วนใหญ่เป็นเพราะผมอยากเข้ามหาวิทยาลัยมาตลอด แล้วกลายเป็นคนแรกในครอบครัวของเราที่มีใบปริญญา ก่อนที่คุณย่าของผมจะเสียชีวิต ผมยังเคยสัญญาไว้กับท่านเลยว่าผมจะทำให้ได้ตามนั้นและตอนนี้ผมก็ไม่มีสิทธิ์ทำให้ท่านผิดหวังแล้ว

ผมเคยทำงานที่โรงอาหารในโรงเรียน ที่ปั๊มแก๊สและอีกหลาย ๆ ที่ แต่ไม่นานก่อนจะเกิดเรื่องทั้งหมด ผมโชคดีที่ได้งานพาร์ทไทม์ที่ดีที่สุดเท่าที่จะนึกฝันได้ โดยการเป็นเด็กเสิร์ฟในภัตตาคารที่หรูหราและเป็นที่นิยมที่สุด ที่นั่นไม่เพียงแต่ให้เงินดี แต่ผมยังได้ทิปดี ๆ จากแขกผู้ร่ำรวยด้วย ซึ่งหมายความว่าผมจะเก็บเงินไว้สำหรับเรียนมหาวิทยาลัยได้ภายในหนึ่งปีหรือราว ๆ นั้นและผมก็พยายามอย่างมากที่จะไม่ทำมันพัง ครั้งหนึ่ง ผมสังเกตเห็นผู้หญิงสวย ๆ คนหนึ่งที่เริ่มมาที่ร้านบ่อยมาก เธอมักมีเพื่อนหลายคนห้อมล้อมรอบตัวและดูจากการแต่งตัวและท่าทางของพวกเขาทั้งหมดนั้นแล้ว พวกเขาดูเหมือนจะมาจากครอบครัวที่ร่ำรวยมาก แต่ส่วนใหญ่เธอชอบนั่งโต๊ะที่ผมไม่ได้เป็นคนเสิร์ฟ ดังนั้นผมจึงไม่มีเหตุผลอย่างเป็นรูปธรรมที่จะได้พูดกับเธอ อีกอย่างในฐานะที่เป็นพนักงาน แน่นอนว่าผมจะต้องไม่ได้รับอนุญาตให้จีบลูกค้า เว้นแต่ว่าผมอยากจะถูกโยนออกไปเพราะฉะนั้นผมเลยทำได้แค่มองเธอ ทำนองว่าแอบดูอยู่ห่าง ๆ

แต่วันหนึ่ง เด็กเสิร์ฟอีกคนที่เคยเสิร์ฟโต๊ะของเธอเป็นไข้หวัดจนต้องนอนซมอยู่บ้าน เขาขอให้ผมช่วยจัดการดูแลโต๊ะในกะของเขาซึ่งนั่นเป็นวันที่เธอมาที่ร้านตามลำพัง ขณะที่เข้าไปที่โต๊ะของเธอเพื่อรับออเดอร์ ผมรู้สึกเหมือนอยู่ในจุดที่สูงที่สุดของโลกและยังตื่นประหม่าสุดขีดในเวลาเดียวกัน แน่ละ ผมไม่อยากบอกความรู้สึกที่มีต่อเธอออกไปอยู่แล้ว แต่ทันใดนั้นเธอก็พูดขึ้นว่า เธอสังเกตว่าผมมองเธออย่างไรและจากนั้นก็ถามผมว่า ผมจะขอเธอเดทด้วยหรือเปล่า ผมพูดไม่ออกโดยสิ้นเชิง แล้วเธอก็หัวเราะ บอกที่อยู่ของร้านกาแฟที่เธอจะไปหลังจากนี้ หลังจากนั้นเธอสั่งสลัดทูน่าสดและพอผมกลับมาที่ห้องครัว ผมก็เพิ่งรู้สึกตัวว่าเธอเพิ่งจะเป็นฝ่ายขอคบกับผม แน่นอนว่าผมต้องทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้เพื่อไปพบเธอ