สวัสดีทุกคน ฉันชื่อเบรนด้า อายุ 13 ปี วันนี้ฉันได้รวบรวมความกล้าเพื่อที่จะมาเล่าเรื่องราวที่ลึกลับและพิศวงที่สุดในชีวิตให้คุณฟัง คุณเคยเจอกับเหตุการณ์แปลกประหลาดกับตัวเองบ้างไหม? แบบเรื่องที่หาคำอธิบายไม่ได้ทำนองนั้นน่ะ? เอาหล่ะ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นตอนนี้ครอบครัวของฉันย้ายมาอยู่ในเมืองเล็ก ๆ ของรัฐเทนเนสซี่ ฉันตื่นเต้นมากที่ได้ไปโรงเรียนที่มีชื่อเสียงแห่งนี้และได้เริ่มต้นอะไรใหม่ ๆ ในสถานที่ใหม่ ๆ ดูเหมือนว่าไม่มีอะไรต้องกังวล แต่แล้วมันก็เกิดขึ้น

เพื่อนร่วมชั้นของฉันนิสัยดีมาก พวกเขาพาฉันไปเที่ยวชมเมืองรอบ ๆ และฉันก็เริ่มสนิทสนมกับทุกคน ยกเว้นแต่..เอเดน เขาเป็นคนประหลาด ชอบเก็บตัวเงียบและไม่สุงสิงกับใคร เขามองฉันแค่แปปเดียว และนั่นมันทำให้ฉันรู้สึกอึดอัดจริงๆ ฉันถามพวกเพื่อนใหม่ของฉันเกี่ยวกับตัวเขา ทุกคนบอกว่า เขาก็เป็นแค่คนเพี้ยนๆคนนึง ไม่มีใครคบเขาซึ่งมันก็ไม่น่าเป็นเรื่องผิดปกติอะไร เพื่อน ๆ บอกว่าเขาชอบสะสมของแปลก ๆ และไม่เคยยอมให้ใครแตะกระเป๋าสะพายของเขาเลย  พูดตามตรง อันที่จริงแล้วฉันเคยเป็นพวกที่ชื่นชอบเรื่องราวลึกลับมาก่อน ฉันจึงเกิดความสนใจและจากนั้นเพื่อน ๆ ร่วมชั้นของฉันจึงได้คิดอะไรห่าม ๆ กันขึ้นมา พวกเขาต้องการขโมยกระเป๋าของเอเดนเพื่อดูว่ามันมีอะไรอยู่ในนั้นกันแน่และแผนการมันเป็นดังนี้ พวกเขาจะช่วยกันเบี่ยงเบนความสนใจของเขาและฉันจะต้องเป็นคนไปหยิบกระเป๋าของเขามา และนั่นคือสิ่งที่เราทำแต่มันกลับไม่ได้ผลอย่างที่เราคาดไว้ เอเดนสังเกตเห็นว่าฉันกำลังหยิบกระเป๋าของเขาไปและเขาก็โมโหมาก เขาร้องตะโกนและสาปแช่งฉัน! ฉันกลัวมากจึงวิ่งหนีไปอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ ฉันวิ่งโดยไม่หันหลังกลับไปมอง แต่ก็ยังได้ยินเสียงเค้าตะโกนไล่หลังมาประมาณว่า “แล้วเธอจะต้องเสียใจกับสิ่งที่เธอทำ!” และหลังจากนั้นไม่นาน ทุกคนก็เปิดกระเป๋าของเขาดูและพบว่าในนั้นมันมีแต่ของแปลกๆและน่าขยะแขยง  มันเป็นพวกก้อนหิน, ขนนก, กิ่งไม้แห้งและแม้กระทั่งซากนกและอะไรก็ไม่รู้ที่ดูแล้วเหมือนซากแมวตาย

ฉันรู้สึกละอายใจในสิ่งที่ทำและพยายามอยู่ห่างมัน ฉันมั่นใจว่าเอเดนจะต้องทนไม่ได้กับเรื่องนี้แน่ แต่แล้วในวันรุ่งขึ้นหรือแม้กระทั่งในวันถัดมา มันก็ยังไม่มีเรื่องร้ายๆอะไรเกิดขึ้น ฉันเลยคิดว่าเรื่องนี้คงจะจบลงแล้ว แต่โชคไม่ได้เข้าข้างฉันขนาดนั้น