สวัสดี ฉันชื่อซอนย่า เรื่องที่ฉันจะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องราวความสูญเสียมากมายที่เกิดขึ้นกับฉัน แต่บางเรื่องมันกลับนำไปสู่สิ่งอื่นที่ดีกว่าเดิม ทุกอย่างเริ่มต้นขึ้นไม่กี่สัปดาห์ก่อนที่ฉันจะสำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนมัธยม ฉันได้คบหากับนิคมานานกว่าหนึ่งปีแล้ว เราสองคนตัวติดกันอยู่ทุกที่ทุกเวลา ไม่ว่าจะเป็นที่ในโรงเรียน ตอนหลังเลิกเรียน ในโรงยิม...และเขาถึงกับกำชับว่าฉันต้องไปดูเขาซ้อมฟุตบอลด้วย และแน่นอน ฉันไม่เคยพลาดมันแม้แต่เกมเดียว ฉันแทบจะไม่ได้ใช่เวลากับกลุ่มเพื่อนผู้หญิงของฉันเลย คุณคงเดาได้ เพราะนิคจะไม่พอใจทุกครั้งถ้าฉันไปไหนมาไหนโดยไม่มีเขาไปด้วย แต่ฉันก็ไม่ได้ถือสาอะไร

และยิ่งใกล้ถึงวันจบการศึกษามากเท่าไหร่ พวกเราก็ยิ่งห่างกันมากเท่านั้น การสอบปลายภาคใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว ดังนั้นฉันจึงต้องเตรียมตัวเรื่องการสอบ ส่งใบสมัครไปยังมหาวิทยาลัยต่าง ๆ ต้องใช้เวลาในโรงเรียนมากขึ้นเพราะฉันต้องการเกรดที่ดีขึ้นและสำหรับนิคเขาเองก็ต้องใช้เวลาในการฝึกซ้อมเพิ่มมากขึ้นเช่นกัน ทั้งเขาและฉันไม่สามารถใช้เวลาร่วมกันได้ เปรียบเหมือนกับกลางวันและกลางคืน และนี่เองคือจุดเริ่มต้นเรื่องราวดราม่าในชีวิตฉัน พวกเราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น ตามปกติแล้วฉันจะเป็นคนที่เป็นฝ่ายยอม ส่วนนิคก็มักจะทำตัวเป็นผู้นำเสมอ เช้าวันหนึ่งเมื่อฉันตื่นขึ้น แม่ของฉันก็เดินเข้ามาในห้องฉันด้วยน้ำตาคลอเบ้าและบอกว่าคุณทวดของฉันเพิ่งเข้าโรงพยาบาลด้วยปัญหาสุขภาพ แน่นอนฉันรู้สึกเป็นห่วงมาก ๆ พวกเราจึงพากันไปเยี่ยมเธอ คุณอาจจะคิดว่ามันก็ไม่เห็นจะเป็นเรื่องแปลกอะไร แต่ลองคิดดูสิว่าเธออายุตั้ง 95 ปีแล้ว พวกเราทุกคนรักนาน่ามาก และพวกเราค่อนข้างมั่นใจว่านี่จะเป็นการเข้าโรงพยาบาลครั้งสุดท้ายในชีวิตของเธอ ดังนั้นพวกเราจึงต้องจัดการทุกอย่างเพื่อเตรียมพร้อมกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น

ฉันอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา ตอนที่เห็นเธอที่นั่นในโรงพยาบาล เธอดูเหนื่อยล้ามากและดูตัวเล็กลงเหลือนิดเดียว เธอบอกว่าเธอมีความสุขที่เห็นฉันมา เราคุยกันนิดหน่อยแล้วเธอก็ขอร้องฉันให้ช่วยดูแลแมวของเธอที่ชื่อสโนว์บอลในระหว่างที่เธอต้องอยู่ที่โรงพยาบาล แน่นอนฉันได้ให้สัญญากับเธอว่าฉันจะดูแลมันและฉันก็ตัดสินใจที่จะไปดูมันทันทีหลังจากที่เสร็จธุระจากโรงพยาบาล ทันใดนั้นฉันก็เห็นนิคอยู่ตรงนั้นที่ประตูทางออก