สวัสดี ผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงมาเล่าเรื่องนี้ บางทีอาจเพื่อมาบอกว่าตอนนี้ผมรู้สึกเศร้าใจแค่ไหนก็ได้ ผมชื่ออาเธอร์ และผมอายุ 16 ปี เรื่องราวของผมมันเกี่ยวกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมรักผู้ซึ่งจำไม่ได้เลยว่าระหว่างเรามันมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง และผมเองก็ไม่สามารถทำอะไรได้ทั้งสิ้น มาฟังเรื่องราวของผมกัน

เมื่อประมาณหนึ่งปีที่ผ่าน มีนักเรียนใหม่จากฮ่องกงมาที่โรงเรียนของเรา การมีนักเรียนแลกเปลี่ยนเป็นชาวต่างชาติถือเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับที่นี่ จึงทำให้ไม่ค่อยมีใครสนใจนักเรียนหน้าใหม่เท่าไหร่นัก ยกเว้นอาจารย์ที่ปรึกษาของเรา แน่นอน เขาขอให้ผมดูแลเธอซักพักเพื่อช่วยให้เธอปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมใหม่ได้ ผมเป็นคนที่มีผลการเรียนและชื่อเสียงที่ดีสำหรับอาจารย์ที่ปรึกษามาโดยตลอด แน่นอน ผมจึงต้องรักษาประวัติของตัวเอง  ดังนั้นผมจึงตอบตกลงก่อนที่ผมจะได้เจอหน้านักเรียนใหม่คนนั้นด้วยซ้ำ ผู้มาเยือนชาวฮ่องคนคนนั้นมีชื่อว่า หลิน เป็นชื่อที่จำง่ายใช่มั้ยล่ะ? ผมเองก็ไม่เคยเรียนภาษาจีนมาก่อนเลยรู้สึกประหม่านิดหน่อย แต่กลายเป็นว่าผมไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้เลยสักนิด เพราะภาษาอังกฤษของหลินนั้นสมบูรณ์แบบเลยทีเดียว! แต่นั้นไม่ใช่เรื่องเดียวที่เธอสมบูรณ์แบบเท่านั้น! หลินเป็นคนที่สวยมาก ผมหมายถึง...สวยมากจริง ๆ!  ผมไม่เคยรู้สึกชอบใครมากเท่าเธอมาก่อน ตั้งแต่ได้พบ หลิน ผมก็ไม่สามารถหยุดคิดถึงเธอได้อีกเลย

หลังเลิกเรียนผมมักจะพาเธอไปรอบ ๆ เมือง เหมือนกับเป็นการพาเธอไปชมเมืองแบบส่วนตัวพร้อมกับเล่าเรื่องการใช้ชีวิตของพวกเราในสหราชอาณาจักรให้เธอฟังไปด้วย ผมบอกคุณได้เลยว่า ผมกำลังตกหลุมรัก ไม่ช้าผมก็ขอหลินเป็นแฟน และเธอก็ไม่ปฏิเสธ! หลินเป็นผู้หญิงคนแรกในชีวิตที่ผมเคยจูบด้วย แต่แล้วความสุขก็อยู่กับผมได้ไม่นาน เพราะการเกิดอุบัติเหตุที่ร้ายแรงทำให้เราต้องแยกจากกัน