
Sign up to save your podcasts
Or
Evren’in doktora sonrası çalışmasında işlediği ve programda bize tanıtmış olduğu Fransız grup Untergunther’in pratiği için -kendilerini o şekilde tanımlamıyor olsalar da- bir nevi “gerilla restorasyon” tanımını yapmak mümkün. Paris’te çalışan bir yeraltı organizasyonu olan UX (Urban Experiment) grubunun restorasyon ile ilgilenen kolu Untergunther, şehrin “görünmez miras”ına görünmez müdahalelerde bulunuyor.
Wagner Saati ve Untergunther, fotoğraf: UX
30 yıldır çalışmakta olan Untergunther'in varlığını polis 2004 yılında, Paris katakomblarında dayalı döşeli bir sinemaya rastladığında öğreniyor. Grubun ismini dünya çapında duyuransa 2006 yılında, Panthéon’daki 1850’lerden kalma Wagner Saati'ni onarmaları oluyor. Düzenli olarak kurulması gereken saat, 1960’lı yıllardan sonra görevliler tarafından ihmal edilince oksitlenmeye başlıyor ve çalışmaz hale geliyor. Bunu fark eden grup, belediye görevlileri gibi giyinerek bir yıl boyunca tebdil-i kıyafet Panthéon’a girip çıkıyor; binada boş bir odaya taşıdıkları saatin hem mekanik hem estetik restorasyonunu gerçekleştiriyor ve Paris'in ortasında bir yıl boyunca süren bu durumu kimse fark etmiyor! Yeniden işler hale getirdikleri saatin düzenli olarak kurulması ve bakımının yapılması gerektiği için durumu görevlilere açıklıyorlar ve -muhtemel olarak şoktan yığılıp kalan- görevlilerden yakayı ele veriyorlar. Kültür Bakanlığı tarafından açılan kamu malına zarar ve izinsiz girme davası düşüyor ve grup ceza almıyor, fakat bu arada -hiç istemedikleri şekilde- gündeme oturmuş oluyorlar.
Üyeleri çocukluk arkadaşı olan ve sözcü Lazar Kunstmann dışında kendilerini gizleyen Untergunther’in işleyiş biçimi de ilginç; bir manifestoları olmayan grubun öncelikleri tamamı ile kişisel; şehrin aidiyet duydukları, içselleştirdikleri noktalarına müdahalede bulunuyorlar ve sonrasında ortadan “kayboluyorlar”. Gizli olmaktan beslenen pratikleri, bir nevi kent sondası.
Untergunther, “miras”ın ne olduğunu, nasıl korunduğunu ve bu mirası görünür kılmanın gerçekten “iyi” olup olmadığını düşündürüyor. Görünür olmak, belki de koruyacak olandan önce yıkacak olanı, tüketecek olanı çağırıyor; bilginin yayılmaya başlaması sonunu getiriyor. Yaşatacak olan dev bir gösteriye evrilmektense yerel, örtük ve mütevazi olmak belki de.
Evren’in doktora sonrası çalışmasında işlediği ve programda bize tanıtmış olduğu Fransız grup Untergunther’in pratiği için -kendilerini o şekilde tanımlamıyor olsalar da- bir nevi “gerilla restorasyon” tanımını yapmak mümkün. Paris’te çalışan bir yeraltı organizasyonu olan UX (Urban Experiment) grubunun restorasyon ile ilgilenen kolu Untergunther, şehrin “görünmez miras”ına görünmez müdahalelerde bulunuyor.
Wagner Saati ve Untergunther, fotoğraf: UX
30 yıldır çalışmakta olan Untergunther'in varlığını polis 2004 yılında, Paris katakomblarında dayalı döşeli bir sinemaya rastladığında öğreniyor. Grubun ismini dünya çapında duyuransa 2006 yılında, Panthéon’daki 1850’lerden kalma Wagner Saati'ni onarmaları oluyor. Düzenli olarak kurulması gereken saat, 1960’lı yıllardan sonra görevliler tarafından ihmal edilince oksitlenmeye başlıyor ve çalışmaz hale geliyor. Bunu fark eden grup, belediye görevlileri gibi giyinerek bir yıl boyunca tebdil-i kıyafet Panthéon’a girip çıkıyor; binada boş bir odaya taşıdıkları saatin hem mekanik hem estetik restorasyonunu gerçekleştiriyor ve Paris'in ortasında bir yıl boyunca süren bu durumu kimse fark etmiyor! Yeniden işler hale getirdikleri saatin düzenli olarak kurulması ve bakımının yapılması gerektiği için durumu görevlilere açıklıyorlar ve -muhtemel olarak şoktan yığılıp kalan- görevlilerden yakayı ele veriyorlar. Kültür Bakanlığı tarafından açılan kamu malına zarar ve izinsiz girme davası düşüyor ve grup ceza almıyor, fakat bu arada -hiç istemedikleri şekilde- gündeme oturmuş oluyorlar.
Üyeleri çocukluk arkadaşı olan ve sözcü Lazar Kunstmann dışında kendilerini gizleyen Untergunther’in işleyiş biçimi de ilginç; bir manifestoları olmayan grubun öncelikleri tamamı ile kişisel; şehrin aidiyet duydukları, içselleştirdikleri noktalarına müdahalede bulunuyorlar ve sonrasında ortadan “kayboluyorlar”. Gizli olmaktan beslenen pratikleri, bir nevi kent sondası.
Untergunther, “miras”ın ne olduğunu, nasıl korunduğunu ve bu mirası görünür kılmanın gerçekten “iyi” olup olmadığını düşündürüyor. Görünür olmak, belki de koruyacak olandan önce yıkacak olanı, tüketecek olanı çağırıyor; bilginin yayılmaya başlaması sonunu getiriyor. Yaşatacak olan dev bir gösteriye evrilmektense yerel, örtük ve mütevazi olmak belki de.
66 Listeners
114 Listeners
24 Listeners
76 Listeners
23 Listeners
9 Listeners
7 Listeners
53 Listeners
51 Listeners
9 Listeners
5 Listeners
16 Listeners