برای تقويت صبرِ اميد در زندگی مسيحی خود، به خبر خوش رستگاری توجه نماييد و انجيل را مکرراً در فکر خود مرور کنيد. با هدايت روح‌القدس زندگی کنيد و در انتظار بازگشت مسيح به‌سر بريد.‏

برای شادمان بودن در اميد، با فروتنی گناهان‌مان را به خدا اعتراف کنيم. از خدا بخواهیم که ما را از روح‌القدس پُر کند تا ثمرۀ روح در زندگی ما ديده شود و خدا را دوست بداريم و به او اعتماد نماييم.‏

مسيحِ خداوند، همواره در زندگی ما حضور دارد و حضور او به ما امید می‌بخشد. یکی از نتايج مهم امید مسيحی ما این است که در سختی‌ها شجاع شده و می‌توانيم از امید خود دفاع کنیم و مسیح را جلال دهيم.‏

وقتی نجات مسيحی و اميد را دريافت می‌کنيد، آماده باشيد که علت امیدتان را با ديگران درميان بگذاريد. اما مسيحِ خداوند را در دل خود تقديس نموده و شهادت شما با ملايمت و احترام باشد تا مسیح جلال یابد.‏

در زندگی مسيحی، امید ما باید بر خدا و رحمت‌های او باشد. خدا از افرادی که او را محترم می‌دارند و بر رحمت‌هايش امیدوارند خوشنود است. ما نیاز به رحمت الهی داریم و پدر آسمانی ما رحمت‌کننده است.‏

باید مطيع خدا باشيم، در اتحاد با يکديگر دعا کنیم و خدا جای اول را در زندگی ما داشته باشد. باید به فریاد فقرا و نيازمندان توجه داشته باشيم، با ديگران در صلح و صفا باشيم و با پشتکار دعا کنيم.‏

دعای ما باید بر اساس خواست و ارادۀ خدا باشد. باید مردم را از دل ببخشیم و قلبی شکرگزار داشته باشیم. باید با ایمان و انگیزۀ درست در حضور خدا دعا کنیم.‏

خدا می‌خواهد با ما رابطه و رفاقت داشته باشد مانند رابطۀ پدر با فرزندانش. چون ما مسيحيان می‌خواهیم با خدا مشارکتی صميمی داشته باشیم، بايستی خصوصیات پدر را که ثمرۀ روح‌القدس است بشناسیم.‏

مسیحی واقعی بايد همانند مسيح زندگی کند و رفتاری مسيح‌گونه داشته باشد. ارادۀ خدا این است که فرزندانش از او سرمشق بگيرند و از روی محبت زندگی کنند.‏

به‌خاطر امید عالی و مطمئنی که در مسيح داريم و حیات جاودانی که با خدا خواهيم داشت، خود را وقف نيکوکاری نماييم. مشتاقانه منتظر بازگشت مسيح باشيم و با امانت او را پرستش و خدمت نماييم.‏