برنامه شماره ۲۸۳ گنج حضوراجرا: پرویز شهبازیمتن نوشته شده برنامه با فرمت PDFتمامی اشعار این برنامه، PDFغزل شمارهٔ ۷۳۴، مولویمطربا این پرده زن کز رهزنان فریاد و دادخاصه این رهزن که ما را این چنین بر باد دادمطربا این ره زدن زان رهزنان آموختیزانک از شاگرد آید شیوه‌های اوستادمطربا رو بر عدم زن زانک هستی ره‌زنستزانک هستی خایفست و هیچ خایف نیست شادمی‌زن ای هستی ره هستان که جان انگاشتستکاندر این هستی نیامد وز عدم هرگز نزادما بیابان عدم گیریم هم در بادیهدر وجود این جمله بند و در عدم چندین گشاداین عدم دریا و ما ماهی و هستی همچو دامذوق دریا کی شناسد هر که در دام اوفتادهر که اندر دام شد از چار طبع او چارمیخدانک روزی می‌دوید از ابلهی سوی مرادآتش صبر تو سوزد آتش هستیت راآتش اندر هست زن و اندر تن هستی نژادقدحه و الموریاتش نیست الا سوز صبرضبحه و العادیاتش نیست جز جان‌های رادبرد و ماندی هست آخر تا کی ماند کی بردور نه این شطرنج عالم چیست با جنگ و جهادگه ره شه را بگیرد بیدق کژرو به ظلمچیست فرزین گشته‌ام گر کژ روم باشد سدادمن پیاده رفته‌ام در راستی تا منتهاتا شدم فرزین و فرزین بندهاام دست دادرخ بدو گوید که منزل‌هات ما را منزلیستخط و تین ماست این جمله منازل تا معادتن به صد منزل رود دل می‌رود یک تک به حجره روی باشد چو جسم و ره روی همچون فؤادشاه گوید مر شما را از منست این یاد و بودگر نباشد سایه من بود جمله گشت باداسب را قیمت نماند پیل چون پشه شودخانه‌ها ویرانه‌ها گردد چو شهر قوم عاداندر این شطرنج برد و ماند یک سان شد مراتا بدیدم کاین هزاران لعب یک کس می‌نهاددر نجاتش مات هست و هست در ماتش نجاتزان نظر ماتیم ای شه آن نظر بر مات باد