برنامه شماره ۳۵۴ گنج حضوراجرا: پرویز شهبازیPDF, تمامی اشعار این برنامهمولوی، دیوان شمس، غزل شماره ۴۶۲یوسف کنعانیم روی چو ماهم گواستهیچ کس از آفتاب خط و گواهان نخواستسرو بلندم تو را راست نشانی دهمراستتر از سروقد نیست نشانی راستهست گواه قمر چستی و خوبی و فرشعشعه اختران خط و گواه سماستای گل و گلزارها کیست گواه شمابوی که در مغزهاست رنگ که در چشم‌هاستعقل اگر قاضیست کو خط و منشور اودیدن پایان کار صبر و وقار و وفاستعشق اگر محرم است چیست نشان حرمآنک بجز روی دوست در نظر او فناستعالم دون روسپیست چیست نشانی آنآنک حریفیش پیش و آن دگرش در قفاستچونک به راهش کند آن به برش درکشدبوسه او نه از وفاست خلعت او نه از عطاستچیست نشانی آنک هست جهانی دگرنو شدن حال‌ها رفتن این کهنه‌هاستروز نو و شام نو باغ نو و دام نوهر نفس اندیشه نو نوخوشی و نوغناستنو ز کجا می‌رسد کهنه کجا می‌رودگر نه ورای نظر عالم بی‌منتهاستعالم چون آب جوست بسته نماید ولیکمی‌رود و می‌رسد نو نو این از کجاستخامش و دیگر مگو آنک سخن بایدشاصل سخن گو بجو اصل سخن شاه ماستشاه شهی بخش جان مفخر تبریزیانآنک در اسرار عشق همنفس مصطفاستمولوی، مثنوی معنوی، دفتر ششم، سطر ۷۲۳ جان بسی کندی و اندر پرده‌ایزانک مردن اصل بد ناورده‌ایتا نمیری نیست جان کندن تمامبی‌کمال نردبان نایی به بامچون ز صد پایه دو پایه کم بودبام را کوشنده نامحرم بودچون رسن یک گز ز صد گز کم بودآب اندر دلو از چه کی رودغرق این کشتی نیابی ای امیرتا بننهی اندرو من الاخیرمن آخر اصل دان کو طارقستکشتی وسواس و غی را غارقستآفتاب گنبد ازرق شودکشتی هش چونک مستغرق شودچون نمردی گشت جان کندن درازمات شو در صبح ای شمع طرازتا نگشتند اختران ما نهاندانک پنهانست خورشید جهانگرز بر خود زن منی در هم شکنزانک پنبهٔ گوش آمد چشم تنگرز بر خود می‌زنی خود ای دنیعکس تست اندر فعالم این منیعکس خود در صورت من دیده‌ایدر قتال خویش بر جوشیده‌ایهم‌چو آن شیری که در چه شد فروعکس خود را خصم خود پنداشت اونفی ضد هست باشد بی‌شکیتا ز ضد ضد را بدانی اندکیاین زمان جز نفی ضد اعلام نیستاندرین نشات دمی بی‌دام نیستبی‌حجابت باید آن ای ذو لبابمرگ را بگزین و بر دران حجابنه چنان مرگی که در گوری رویمرگ تبدیلی که در نوری رویمرد بالغ گشت آن بچگی بمردرومیی شد صبغت زنگی ستردخاک زر شد هیات خاکی نماندغم فرج شد خار غمناکی نماندمصطفی زین گفت کای اسرارجومرده را خواهی که بینی زنده تو