برنامه شماره ۳۸۵ گنج حضوراجرا: پرویز شهبازیPDF ،تمامی اشعار این برنامهمولوی، دیوان شمس، غزل شماره ۸۷۰چشمم همی‌پرد مگر آن یار می‌رسددل می‌جهد نشانه که دلدار می‌رسداین هدهد از سپاه سلیمان همی‌پردوین بلبل از نواحی گلزار می‌رسدجامی بخر به جانی ور زانک مفلسیبفروش خویش را که خریدار می‌رسدآن گوش انتظار خبر نوش می‌کندوان چشم اشکبار به دیدار می‌رسدآن دل که پاره پاره شد و پاره‌هاش خونآن پاره پاره رفته به یک بار می‌رسدقد چو چنگ را که دلش تار تار شدنک زخمه نشاط به هر تار می‌رسدآن خارخار باغ و تقاضاش رد نشدگل‌های خوش عذار سوی خار می‌رسدآن زینهار گفتن عاشق تهی نبوداینک سپاه وصل به زنهار می‌رسدنک طوطیان عشق گشادند پر و بالکز سوی مصر قند به قنطار می‌رسدشهر ایمنست جمله دزدان گریختنداز بیم آنک شحنه قهار می‌رسدچندین هزار جعفر طرار شب گریختکآمد خبر که جعفر طیار می‌رسدفاش و صریح گو که صفات بشر گریختزیرا صفات خالق جبار می‌رسدای مفلسان باغ خزان راهتان بزدسلطان نوبهار به ایثار می‌رسددر خامشیست تابش خورشید بی‌حجابخاموش کاین حجاب ز گفتار می‌رسدمولوی، مثنوی، دفتر دوم، سطر ۳۰۷۸من نخواهم در دو عالم بنگریستتا نبینم این دو مجلس آن کیستبی تماشای صفتهای خداگر خورم نان در گلو ماند مراچون گوارد لقمه بی دیدار اوبی تماشای گل و گلزار اوجز بر اومید خدا زین آب و خورکی خورد یک لحظه غیر گاو و خرآنک کالانعام بد بل هم اضلگرچه پر مکرست آن گنده‌بغلمکر او سرزیر و او سرزیر شدروزگارک برد و روزش دیر شدفکرگاهش کند شد عقلش خرفعمر شد چیزی ندارد چون الفآنچ می‌گوید درین اندیشه‌امآن هم از دستان آن نفسست هموآنچ می‌گوید غفورست و رحیمنیست آن جز حیلهٔ نفس لیمای ز غم مرده که دست از نان تهیستچون غفورست و رحیم این ترس چیست