ท่ามกลางโลกที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เราเหมือนถูกบังคับให้เร่งฝีเท้าก้าวตามจนอ่อนล้าเพื่อให้ชีวิตเบ่งบานตามฝัน แต่ความจริงแล้ว ชีวิตอาจมีจังหวะของมันอยู่

เพราะชีวิตเต็มไปด้วยความไม่แน่นอนและเปลี่ยนแปรตามความเป็นไปได้ การเตรียมพร้อมสำหรับอนาคตจึงเป็นเรื่องสำคัญที่เราควรฝึกฝนไว้

ชีวิตคนเราเปรียบดั่งเกมยาวที่ต้องบริหารทรัพยากรที่มีอยู่ โดยเฉพาะสิ่งที่ประเมินค่าไม่ได้อย่างความรู้สึกด้านบวก ทั้งความพึงพอใจ ความยินดี และความสงบใจ ที่รวมกันแล้วเป็นคำหนึ่งคำคือ ความสุข

ชีวิตคนเรานั้นเต็มไปด้วยสิ่งรบกวนมากมาย ไม่ว่าจะเป็นเทคโนโลยีที่แม้จะดูมีประโยชน์ แต่กลับทำให้เราห่างไกลจากความสุขในโลกแห่งความเป็นจริง หรือแม้แต่เสียงในหัวของเราเองที่คอยเปรียบเทียบ วิพากษ์วิจารณ์ และปล่อยวางไม่ลง จนบางครั้งเราแทบจะลืมไปว่าความสุขที่แท้จริงนั้นอยู่ที่ไหน

คงไม่ผิดหากกล่าวว่าชีวิตและปัญหาเป็นของคู่กัน ไม่มีชีวิตใครไร้ซึ่งปัญหาและสงบสุขได้ตลอดเวลา แต่ปัญหาของแต่ละคนไม่เท่ากัน บางปัญหาเล็กเพียงกวนใจ แต่บางปัญหากลับลุกลามใหญ่โตกลายเป็นวิกฤติที่ต้องตั้งสติ เพื่อพาตัวเองออกจากวังวนปัญหานั้น

ตลอดชีวิตของเรามีเรื่องหลายสิ่งที่รอให้ค้นพบและมีอีกหลายอย่างที่เกิดขึ้นใหม่ ทั้งเทคโนโลยีและแนวคิด เรื่องราวมากมายเหล่านี้หากมองด้านหนึ่งก็เป็นความท้าทายของชีวิต และอาจเป็นสีสันที่รอให้เราสนุกกับการเติบโตเป็นเราอีกคนที่ดีขึ้นด้วยการพัฒนาตัวเองตลอดชีวิต

โลกใบนี้มีสัตว์อาศัยอยู่เป็นล้าน แต่ละตัวล้วนทำประโยชน์ให้ธรรมชาติในบทบาทและหน้าที่ที่ต่างกันออกไป แล้วคุณเคยสงสัยไหมว่า เหตุใดสัตว์ทั้งหลายจึงยังถูกคนมองว่าด้อยกว่า? แม้คนจะยกตนว่าเป็นสัตว์ประเสริฐ แต่เพราะบนโลกนี้ไม่มีสิ่งใดดีเลิศ เราทุกคนจึงควรเรียนรู้และพัฒนาตนผ่านประสบการณ์และสิ่งที่อยู่รอบตัวบ้าง ที่บางครั้งก็อาจมาในรูปของเพื่อนคู่ใจมนุษย์

คุณเคยคิดไหมว่าความกลัวที่ทำให้เราทุกข์หน้าตาเป็นแบบไหน ทำไมถึงมีพลังที่ทำให้เราไม่กล้าทำบางอย่าง และทั้งที่หนีแล้ว ทำไมความกลัวถึงตามเราเป็นเงา หรือจริงๆ ที่ความกลัวยังฝังอยู่ในใจเป็นเพราะเราไม่กล้าหันไปเผชิญหน้ากับมัน

“ไม่เห็นต้องกังวล ปล่อยมันไปน่ะสุขแท้” ความกังวล ความกลัว รวมถึงความรู้สึกผิดที่ซ่อนอยู่ในใจ นับเป็นตัวการสำคัญที่ทำให้เราไม่สามารถไขว่คว้าความสุขได้ ยิ่งไปกว่านั้นความรู้สึกลบๆ เหล่านี้ยังคอยกดทับเราอยู่ โดยที่คนส่วนใหญ่อาจไม่รู้เลยก็ได้ว่าคนเดียวที่สามารถปลดพันธนาการเราออกจากอดีตได้ก็คือ ‘ตัวเรา’ นั่นเอง

โลกนี้มีมนุษย์เป็นพันล้านคน แต่ละคนล้วนมีลักษณะและทัศนคติที่ต่างกันไป คุณเคยเข้าใจแต่ก็ยังรู้สึกแย่ไหมถ้าตนเองแตกต่างจากคนอื่น? มนุษย์ถือเป็นสัตว์สังคม จึงโหยหาต้องการความเป็นส่วนหนึ่ง ซึ่งเมื่อไรก็ตามที่รู้สึกว่าไม่เหมือนใคร ความแตกต่างก็จะถูกตัดสินว่าไม่ดี แล้วในความเป็นจริง ใช่แบบนั้นแน่หรือ?