Jeden z tych razów, kiedy udało mi się w homilii nawiązać korespondencję z fragmentem nauczania papieskiego, o którym wiedzieć nie mogłem. Akurat dziś Leon XVI w homilii wypowiedział takie słowa: „(…) Bóg nie jest statyczny, nie jest zamknięty w sobie. Jest komunią, żywą relacją pomiędzy Ojcem, Synem i Duchem Świętym, która otwiera się na ludzkość i świat.”

Ciesze się, bo dobrze wiedzieć, że nawet jeśli nie dokładnie tak samo, to jednak udaje mi się głosić w jedności z pasterzem całego Kościoła.

Homilia wygłoszona w dniu święta NMP Matki Kościoła. Mocno inspirowana przemówieniem papieża Pawła Vi na zakończenie III sesji Soboru Watykańskiego II

Na kanwie prefacji, w nawiązaniu do czytań, o tym jak przyjęcie Ducha Świętego prowadzi do POZNANIA Boga. Przy czym poznanie jest tu rozumiane możliwie szeroko.

Tegoroczna Rocznica wypadła we Wniebowstąpienie Pańskie. To oczywiście zdeterminowało liturgię słowa.

Homilia ma dwie części. Pierwsza, skierowana do dzieci jest oparta o werset przed Ewangelią - „Ja Jestem z wami po wszystkie dni, aż do skończenia świata.” Druga jest do dorosłych i jej osią są słowa: „Wy jesteście świadkami tego.”

* Jakość nagrania jest średnia, bo urządzenie nagrywające leżało przy głośniku, a ja poszedłem z mikrofonem „w lud” - jeśli uda mi się ją poprawić to podmienię plik.

Kazanie wygłoszone w czwartek, 29.05.

Szczególnie zwraca uwagę na fakt, że od słodzącego i jego postawy też może zależeć to, czy „ktoś uwierzy i chrzest przyjmie”. Pozwalam sobie nawet na stwierdzenie pół żartem, pół serio, że nie da się głosić Jezusa pozostając w trybie czołgu bojowego, który miażdży i niszczy wszystko na swojej drodze.

Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my… i nikt już z tym nie dyskutował.

A, że dziś wcale nie jest oczywiste to, że pewne rozstrzygnięcia powinniśmy przyjmować z religijnym posłuszeństwem… to powstała ta homilia.

Oparte o dzisiejszą Ewangelię Kazanie, rozważające potrójnym objawieniu, które przyniesie Duch Święty: o grzechu, o prawdzie i o sądzie.

W tym roku Niedziela „Dobrego Pasterza” zbiega się z moją 17 rocznica święceń i Prymicji. Mam wrażenie, że to mocno odcisnęło się na tej refleksji czyniąc z niej opowieść o marzeniu, o celu, który chciałbym osiągnąć.

Dzisiaj na bogato. Dwie homilie i do tego dwie różne. Tą konkretną do rodziców dzieci, które miały przyjąć chrzest. Z konkretnym życzeniem i wskazaniem zadania.

Tytuł jest trochę na wyrost i wynika raczej z refleksji po wygłoszeniu tej homilii. Ale jest w dzisiejszej Ewangelii zawarta sylwetka Piotra, która - chciałoby się - była punktem odniesienia dla kardynałów, którzy zbiorą się na konklawe. Czy moja myśl jest słuszna? - nie wiem na pewno, ale wierzę mocno, że sama z siebie mi do głowy nie przyszła.