เมื่อเศรษฐกิจชะลอตัวหรือเข้าสู่ภาวะถดถอย องค์กรจำเป็นต้องควบคุมต้นทุนอย่างเข้มงวด โดยเฉพาะต้นทุนด้านบุคลากรซึ่งมักเป็นสัดส่วนที่สูงที่สุด ขณะเดียวกัน พนักงานยังคงเป็นกำลังสำคัญในการขับเคลื่อนองค์กรให้รอดพ้นวิกฤต HR และผู้บริหารจึงต้องวางแผนบริหารค่าตอบแทนอย่างรอบด้าน ทั้งเพื่อประคับประคองธุรกิจและรักษาแรงจูงใจของคน

ในช่วงที่เศรษฐกิจชะลอตัวหรือถดถอย องค์กรจำนวนมากจำเป็นต้องทบทวนกระบวนการบริหารทรัพยากรบุคคลอย่างรอบคอบ หนึ่งในประเด็นที่สำคัญที่สุดคือ "การสรรหาคัดเลือกพนักงาน" ซึ่งในภาวะนี้ ผู้สมัครจำนวนมากอาจพร้อมเข้าสู่ตลาดแรงงาน แต่ขณะเดียวกันองค์กรก็เผชิญกับข้อจำกัดด้านงบประมาณและความจำเป็นในการได้ "คนที่ใช่" ที่จะสร้างผลงานและคุ้มค่ากับต้นทุนที่ลงทุนไป

แนวทางที่ HR และผู้บริหารควรพิจารณาเพื่อบริหารการสรรหาอย่างมีประสิทธิภาพในช่วงเศรษฐกิจตกต่ำ ควรจะต้องพิจารณาประเด็นใดบ้างลองมาดูกันครับ

ในช่วงเวลาที่โลกธุรกิจเปลี่ยนเร็ว และความคาดหวังจากลูกค้า ตลาด และผู้ถือหุ้นล้วนกดดันให้ “ทำได้ดีขึ้น เร็วขึ้น” หนึ่งในคำถามที่ผู้บริหารและฝ่ายทรัพยากรบุคคลต้องเผชิญอยู่เสมอคือ เราควร "พัฒนาพนักงานเดิม" หรือ "เปลี่ยนคนใหม่" ดีกว่ากัน? คำถามนี้อาจฟังดูเหมือนง่าย แต่คำตอบไม่ควรเร่งรีบ เพราะการตัดสินใจเกี่ยวกับ “คน” นั้น คือการกำหนดอนาคตขององค์กรในระยะยาว

EP. 1348 เชื่อหรือไม่ว่า คุณมีความหมายมากกว่าที่คุณคิด by Prakal Pantapalangkura

EP. 1347 คิดอย่างไรกับการที่พนักงานป่วยแค่ไหน แต่ก็ยังพยายามมาทำงานให้ได้ by Prakal Pantapalangkura

หลายครั้ง หัวหน้าตั้งใจฟังคำพูด แต่กลับพลาดสารที่ซ่อนอยู่เบื้องหลัง ลูกน้องอาจพูดว่า "ไม่มีอะไรครับ" แต่สิ่งที่เขาต้องการคือความเข้าใจและพื้นที่ปลอดภัยในการสื่อสาร

ในชีวิตการทำงาน เราอาจเคยได้รับคำชมจากหัวหน้า เช่น “เก่งมากเลย” “ขอบใจนะที่ช่วยงานทันเวลา” หรือ “สุดยอดไปเลย” คำพูดเหล่านี้ฟังดูดีในช่วงเวลานั้น แต่อาจจางหายไปอย่างรวดเร็วเมื่อวันผ่านไป

คำถามคือ…ทำไมคำชมบางคำถึงไม่ทิ้งร่องรอยในใจเลย? และในทางกลับกัน ทำไมบางคำที่ดูธรรมดา ถึงฝังอยู่ในใจเราได้เป็นปี ๆ?

คำตอบอยู่ที่ “ความหมาย” ของคำพูดนั้นว่า มันพูดถึงตัวตนของเรา หรือแค่พูดถึงสิ่งที่เราทำได้

ในยุคที่ทุกองค์กรต่างมุ่งมั่นจะ “สร้างความผูกพันกับพนักงาน” หรือ Employee Engagement หลายครั้งเรามักคิดถึงเรื่องใหญ่ เช่น การออกแบบ Career Path ระบบรางวัล การพัฒนาองค์กร หรือกิจกรรมสร้างแรงบันดาลใจต่าง ๆ แต่สิ่งที่ง่ายกว่า ลึกซึ้งกว่า และมักถูกมองข้ามกลับคือ “การสังเกตเห็นมนุษย์ตรงหน้าเราอย่างแท้จริง”

ในทุกวันที่เราทำงาน สิ่งหนึ่งที่คนส่วนใหญ่อาจไม่พูดออกมา แต่รู้สึกอยู่ในใจเสมอ คือคำถามว่า “สิ่งที่ฉันทำ มันมีความหมายกับใครไหม” หรือ “ถ้าฉันไม่อยู่ตรงนี้ จะมีใครสังเกตเห็นไหม” คำถามเหล่านี้สะท้อนความต้องการพื้นฐานของมนุษย์ทุกคนในการรู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่าและมีความหมายต่อผู้อื่น ในทางตรงกันข้าม เมื่อคนรู้สึกว่าไม่มีใครสนใจ ไม่มีใครเห็น ไม่มีใครรับฟัง หรือรู้สึกว่าตัวเองไม่สำคัญเลย สภาวะนี้เรียกว่า “Anti-Mattering” ซึ่งเป็นภาวะที่อันตรายกว่าที่เราคิด

ในยุคที่องค์กรเผชิญกับความท้าทายทั้งด้านความเร็วของการเปลี่ยนแปลง ความไม่แน่นอน และภาวะความเครียดที่เพิ่มขึ้น การมีความ "เบิกบาน" (Playfulness) และการมีอารมณ์ขัน ไม่ใช่แค่เรื่องเล่น ๆ ไร้สาระ อีกต่อไป แต่กลายเป็นพลังสำคัญที่ช่วยให้องค์กรยืดหยุ่น ปรับตัว และสร้างวัฒนธรรมการทำงานที่เอื้อต่อทั้งประสิทธิภาพและความสุขของพนักงาน