ในยุคที่องค์กรเผชิญกับความท้าทายทั้งด้านความเร็วของการเปลี่ยนแปลง ความไม่แน่นอน และภาวะความเครียดที่เพิ่มขึ้น การมีความ "เบิกบาน" (Playfulness) และการมีอารมณ์ขัน ไม่ใช่แค่เรื่องเล่น ๆ ไร้สาระ อีกต่อไป แต่กลายเป็นพลังสำคัญที่ช่วยให้องค์กรยืดหยุ่น ปรับตัว และสร้างวัฒนธรรมการทำงานที่เอื้อต่อทั้งประสิทธิภาพและความสุขของพนักงาน

ในยุคปัจจุบัน ปัญหาของการสื่อสารที่ไม่มีประสิทธิภาพยังคงเกิดขึ้นอย่างแพร่หลาย ไม่ว่าจะเป็นการสื่อสารที่ขาดความชัดเจน การไม่กล้าเปิดเผยความรู้สึกที่แท้จริง หรือแม้แต่การฟังโดยไม่ตั้งใจ ซึ่งมักนำไปสู่ความเข้าใจผิด การสูญเสียความไว้วางใจ และบรรยากาศการทำงานที่ตึงเครียด ตัวอย่างเช่น การส่งอีเมลที่สื่อสารไม่ครบถ้วนจนทำให้ทีมเข้าใจไม่ตรงกัน หรือการประชุมที่เต็มไปด้วยการพูดแทรกและการไม่ฟังซึ่งกันและกัน ล้วนสะท้อนให้เห็นว่าการสื่อสารที่ไม่มีคุณภาพสามารถบั่นทอนทั้งประสิทธิภาพและความสัมพันธ์ในองค์กรได้อย่างมาก

ในโลกการทำงานที่เปลี่ยนแปลงรวดเร็ว เต็มไปด้วยความท้าทาย ความหลากหลาย และแรงกดดันทางอารมณ์ Empathy หรือ “ความสามารถในการเข้าใจและรู้สึกในสิ่งที่ผู้อื่นกำลังเผชิญ” กลายเป็นทักษะที่ขาดไม่ได้สำหรับผู้นำและองค์กรยุคใหม่ โดยเฉพาะในยุคที่เทคโนโลยีและปัญญาประดิษฐ์ (AI) เข้ามามีบทบาทมากขึ้นในกระบวนการทำงาน แม้ AI จะสามารถประมวลผลข้อมูลได้รวดเร็วและแม่นยำ แต่ทักษะด้านความเข้าใจมนุษย์อย่างลึกซึ้งยังคงเป็นสิ่งที่เครื่องจักรทดแทนได้ยาก การมี Empathy จึงยิ่งกลายเป็นจุดแข็งของมนุษย์ที่องค์กรต้องให้ความสำคัญมากขึ้น เพื่อรักษาความเป็นมนุษย์ในการทำงานและสร้างความสัมพันธ์ที่แท้จริงในที่ทำงาน

ในยุคที่โลกของการทำงานเผชิญกับความเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ความไม่แน่นอน และแรงกดดันที่ถาโถมเข้ามาอย่างต่อเนื่อง "ความยืดหยุ่นทางอารมณ์" หรือ Resilience ได้กลายเป็นคุณลักษณะที่สำคัญยิ่งต่อทั้งบุคลากรและองค์กร

ลองนึกถึงพนักงานคนหนึ่งที่มีความสามารถโดดเด่น เขาทำงานได้รวดเร็ว แก้ปัญหาเฉียบขาด และผลลัพธ์ของงานก็มักเป็นที่ยอมรับ แต่ในขณะเดียวกัน เพื่อนร่วมงานกลับรู้สึกอึดอัดในการทำงานร่วมกับเขา บางครั้งคำพูดของเขาสร้างความตึงเครียดโดยไม่รู้ตัว และเมื่อมีใครสะท้อนกลับ เขามักจะพูดว่า “ผมก็เป็นแบบนี้ของผมอยู่แล้ว”

ฟังดูคุ้นไหมครับ?

คำพูดเช่นนี้อาจดูเป็นการแสดงความมั่นใจในตัวเอง แต่ในอีกมุมหนึ่ง มันอาจสะท้อนถึงการปิดโอกาสในการเรียนรู้ และนี่เอง คือสัญญาณของการ “ขาดความตระหนักรู้ในตนเอง” หรือที่ภาษาอังกฤษเรียกว่า Self-Awareness

ในโลกของการทำงานที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ความสามารถในการ “เรียนรู้ให้ไว” ไม่ใช่แค่การมีทักษะทางเทคนิคหรือความรู้ทันสมัย แต่คือการมีวุฒิภาวะภายใน — การกล้ายอมรับความผิดพลาด กล้ารับฟังความจริง และกล้ามองเข้าไปในตัวเองอย่างไม่ตัดสิน

เช่น ผู้จัดการคนหนึ่งเพิ่งได้รับคำติจากผู้บริหารว่า การนำเสนอของเขายังไม่ชัดเจนพอ แทนที่จะรู้สึกเสียหน้า เขากลับเลือกกลับไปทบทวนว่า “ที่ฉันนำเสนอไม่ชัดเจนนั้นเป็นเพราะอะไร? ฉันเข้าใจประเด็นนั้นดีพอหรือไม่?” แล้วนำคำถามเหล่านี้กลับมาปรับแผน เตรียมตัวให้พร้อมยิ่งขึ้นในการนำเสนอครั้งต่อไป ความใฝ่รู้ในตัวเองเช่นนี้ คือก้าวแรกของการเติบโตที่แท้จริง

ในวันที่โลกของการทำงานหมุนเร็วและซับซ้อนขึ้นทุกวัน คนทำงานไม่ได้ต้องการแค่ความรู้หรือความสามารถ แต่ต้องการ “กล้ามเนื้อใจ” ที่แข็งแรงพอจะรับมือกับความไม่แน่นอน ความกดดัน และสิ่งที่ควบคุมไม่ได้

ทักษะที่หลายคนมองข้าม แต่กลับสำคัญที่สุดในยุคนี้คือ “Mindfulness” หรือที่ผมขอเรียกว่า “ศิลปะแห่งการอยู่กับความไม่สบายใจอย่างมีสติ”

การทำงานในยุคนี้ พลังใจ ถือเป็นสิ่งสำคัญไม่แพ้พลังกาย หลายคน กายยังไหว แต่ใจไม่ไหวแล้วก็มีเยอะ ก็เลยทำให้พนักงานยุคนี้ หมดไฟในการทำงานได้ไวมาก แล้วต้องดูแลอย่างไรดี

การก้าวจาก "คนเก่ง" ที่ใครๆ ก็ไว้ใจให้ลงมือทำเอง ไปสู่ "หัวหน้างาน" ที่ต้องพึ่งพาคนอื่น นับเป็นการเปลี่ยนผ่านที่ท้าทายไม่น้อย โดยเฉพาะสำหรับคนที่เคยชินกับความสำเร็จจากสองมือของตัวเอง หลายคนเข้าใจว่าแค่ได้ตำแหน่งใหม่ ก็น่าจะพอแล้ว แต่ในความเป็นจริง บทบาทนี้คือการเดินเข้าสู่สนามใหม่ ที่ต้องใช้หัวใจ ความคิด และทักษะที่ต่างออกไปโดยสิ้นเชิง

การเปลี่ยนผ่านจาก Group Executive ไปสู่ Enterprise Leader (ผู้นำองค์กรระดับสูงสุด เช่น CEO หรือประธานบริหารของเครือธุรกิจ) คือจุดสูงสุดของการเติบโตในสายผู้นำ ซึ่งไม่ได้วัดแค่จากขนาดของอำนาจบริหาร แต่คือการเปลี่ยนบทบาทจาก “ผู้นำธุรกิจ” มาเป็น “ผู้นำองค์กรทั้งระบบ” ที่ต้องกำหนดทิศทางอนาคตขององค์กร ภายใต้บริบทที่ซับซ้อนระดับอุตสาหกรรม ประเทศ และโลก